Morgunn - 01.07.1974, Qupperneq 69

ÆVAR R. KVARAN:
FÁEIN MINNINGARORÐ
UM
JÓNÍNU MAGNÚSDÓTTUR. MIÐIL
Eitt af J)ví sem útlendingum ]>ykir undarlegt í háttum Is-
lendinga eru hinar mörgu og oft ítarlegu minningargreinar,
sem birtast í blöðum okkar um ósköp venjulegt alþýðufólk, sem
ekki hefur verið í sviðsljósi fréttanna.
Þess er vart að vænta að þeir geri sér ljóst, að fráfall góðs
drengs eða göfugrar konu, er mikill missir fyrir þessa fámenn-
ustu þjóð heimsins. Þess vegna hefur skapazt hefð um að minn-
ast látinna með vinarhug og þakklæti. Þær góðu hugsanir,
sem á bak við slíka kveðju liggja eru hinum látna áreiðanlega
nokkuð hollt veganesti á ferðinni til hinna nýju heimkynna.
En það er nú svo, að okkur er öllum takmarkaður timi gef-
mn hverju sinni á jörðunni og við hljótum að fara, þegar
kallið kemur.
Fyrir svo fámenna þjóð sem Islendinga er ]>ó ævinlega til-
finnanlegt, þegar góðir kveðja. Ekki sízt á þetta við, þegar
skyndilega eru kallaðar héðan manneskjur, sem búa yfir sér-
stökum sjaldgæfum hæfileikum og eytt hafa ævi sinni til þess
að beita þeim öðrum til blessunar.
Hins vegar ber okkur skylda til þess að reyna að skilja þau
máttugu lögmál, sem slíku stjórna, létta af harmi og styrkja
horfinn vin með ástúðlegum hugsunum.
í vor barst alla leið frá Afríku frétt um að Jónína Magnús-
dóttir lækningamiðill, hefði orðið þar bráðkvödd á ferðalagi.
1 siðasta tölublaði Morguns var all-ítarlega skýrt frá bless-
unarríkum störfum hennar og verður það því ekki endurtekið
hér.
Jónína var manneskja, sem sárt var að missa á miðjum aldri.