Morgunn - 01.07.1974, Side 71

BENJAMÍN KRISTJÁNSSON:
AÐALBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
Þó að undarlegt kunni að virðast, er stórgáfuðum mönnrnn
stundum manna minnst sýnt um að bjarga sér og þarfnast því
ástúðar og umönnunar næstum því eins og ungabörn. Stafar
þetta vitanlega af því, að hugur þeirra er lítið bundinn við
hið hversdagslega, þeir nenna ekki að beygja sig eftir pening-
um, vinna verk sín fremur af hugsjón og áhuga en til fjár-
munalegs ávinnings og hirða lítt um að alheimta daglaun að
kvöldum. Um smámuni eru þeir venjulega gleymnir og at-
hyglislausir eða fjarhuga. Tekst þeim því oftast að vera fátæk-
um alla ævi, og væru illa á vegi staddir, ef þeir ættu ekki góða
félag a sér við hlið til að líta eflir þeim.
Það var Haraldi Níelssyni mikil gæfa, er hann var enn í
sárum eftir andlát fyrri konu sinnar að kvænast jafnmikilhæfri
og stórgáfaðri konu og frú Aðalbjörg Sigurðardóttir, konu
sem skildi hann flestum betur og kunni öllum betur að meta
hina fágætu hæfileika hans. Var hún honum þvi ekki aðeins
styrkur við uppeldi yngri barna hans, sem enn þurftu á móður-
vernd að halda, heldur var hún honum einnig andlegur félagi,
jafnoki hans í hvössum gáfum, andlegri víðsýni og áhuga
hvers konar á menningarmálum þjóðar sinnar.
Var hún svo þjóðkunn kona fyrir störf sín að skólamálum
og alls konar menningarmálum, og fyrir erindi og ritgerðir,
að hér nægir að geta aðeins helztu æviatriða.
Hún fæddist að Miklagarði í Eyjafirði 10. janúar 1887,
dóttir Sigurðar Ketilssonar bónda þar og konu hans Sigríðar
Einarsdóttur frá Árgerði Jónssonar, er bæði voru af dug-
miklum eyfirzkum ættstofnum. Fór hún ung til náms í
Kvennaskólanum á Akureyri og stundaði þar nám veturna