Morgunn - 01.07.1974, Qupperneq 81

VÍGSLA DAUÐANS
79
sá, sem valdið hefur í þessum efnum. Ég hef að bakhjarli þekk-
ingu sálarrannsókna nútímans, dulvisindi og vitnisburð manna,
sem ég ber miklu meiri virðingu fyrir en öllum efaspekingum,
sem ég þekki. Sjálfur hef ég að vísu litla reynslu i þessum efn-
um, en nægilega þó til þess að láta í té ótvíræðar bendingar.
Hvað er það þá, sem fyrst og fremst einkennir vígslu dauð-
ans?
Það, sem einkennir hana fyrst og fremst, er unaðsleg lausn-
arkennd, eitthvað svipað því að maður sé leystur úr þröngu
og dimmu fangelsi. Nýtt frelsi með nýja möguleika og ný tæki-
færi opnar faðm sinn móti vígsluþega dauðans. Sál hans hefur
allt i einu fengið yndislegt orlof eftir meira eða minna þreyt-
andi strit. — Egyptar hinir fornu vissu þetta og hafa lýst því
með táknrænum myndum á sumum steinkistum, sem fundizt
hafa í grafhýsum þeirra. Fyrir ofan höfuð hins dána líkama
svífur fugl með mannshöfði. — Myndin af fuglmenni þessu á
að sjálfsögðu að vera tákn þess frelsis, sem hinn framliðni á
kost á að njóta.
Annað höfuðeinkenni á vígslu dauðans, að svo miklu leyti,
sem hún snýr að hinum framliðna, er nýr skilningur á hinu
andlega eðli tilverunnar. Ég hygg, að meðan vér erum i lik-
amanum, getum vér naumast gert oss grein fyrir þeirri stór-
kostlegu og óvæntu breytingu, sem verða hlýtur á heimsskoð-
un og heimsmynd framliðins manns, sérstaklega að því er
snertir veruleika þess, sem kallað er „efni“. Sannleikurinn er
sá, að heimsskoðun og heimsmynd margra manna, er í hold-
mu búa, er ákaflega storknuð og steinrunnin. Þeir venjast á
að líta á hið jarðneska efni sem veruleikann sjálfan og á hörku
þess og festu sem tákn þessa veruleika. Það er eitthvað svo
sannfærandi að geta séð og breifað á hlutunum! Fávísir menn
tala stundum um það, sem þeir kalla „nótt dauðans“, en slík
nótt er engin til. Aftur á móti má með miklum rétti kalla ivist
í holdinu nólt líkamans. Svo mjög takmarkar hann vitund vora
og deyfir birtu hennar. Þegar þessari nótt líkamans lýkur, það
er að segja, þegar maðurinn deyr, sem kallað er, þá ris dagur
sálarinnar með viðhorf og viðfangsefni, sem eru eingöngu sál-