Morgunn - 01.07.1974, Side 91

í STUTTU MÁLI
89
síðast, og sem er annar bær fyrir sunnan Hraun, var svo
mikil silungsveiði fyrr á tímum, að þegar konan á Þver-
brekku vildi fá sér nýtt í soðið, þurfti hún ekki annað en
að ganga út að læknum og ná sér í bröndur. Konan á Hrauni
sem þá var öfundaðist yfir þessum veiðiskap í læknum, því
þá var enginn silungur í Hraunsvatni. Bað hún því Þver-
brekkukonuna að lofa sér að veiða í læknum, en hún tók
þvi fjarri.
Þá reiddist hin og lagði það á, að allur silungur skyldi
hverfa úr bæjarlæknum á Þverbrekku og fara í Hrauns-
vatn. Þá er sagt að hin hafi mælt svo um, að aldrei skyldi
veiðin heppnast i Hraunsvatni, og hefur það þótt rætast, þvi
auk þess sem veiðin hefur gengið illa, hafa bæði menn og
bátar farist við þær tilraunir. En silungurinn hvarf úr lækn-
um í vatnið.
Það er trú manna, að undirgangur sé frá Hraunsvatni og
i ofurlitla tjörn, sem bæjarlækurinn á Þverbrekku rennur
úr. Renna engir lækir í hana, og hefur þá silungurinn farið
upp í lækinn og í tjörnina, og þaðan eftir undirganginum
og upp í Hraunvatn.
Einu sinni mistist silungur sem veiddist á öngul i Hrauns-
vatni, með önglinum kræktum í sér, og veiddist nokkru síðar
i djúpum polli skammt frá Þverbrekku, niður i öxnadalsá,
og þekktist á önglinum. Hafa menn það fyrir satt, að einnig
þaðan sé undirgangur og upp í Hraunsvatn.