Útvarpstíðindi - 11.03.1940, Qupperneq 2

Anna gamla
hafði orðið að fara á sjúkrahús sér þvert
um geð. Hún var með meinsemd í magan-
um og þurfti því að gera á henni holskurð.
Þegar hún var nýkomin á sjúkrahúsið, skoð-
aði læknirinn hana. Þegar því var lokið
sagði Anna:
„Mikið væri það nú vel gert, ef þér vild-
uð skera mig strax í dag, blessaður lækn-
irinn“.
„Nei, það er ómögulegt. Við verðum að
bíða með það í nokkra daga“, svaraði lækn-
irinn.
Anna gamla varð auðsýnilega mjög
hnuggin yfir svarinu, svo læknirinn spurði:
„Liggur yður svona mikið á, kona góð?‘‘
„Já, ég skal segja yður eins og er. Hann
Jón minn flutti mig hingað í dag og svo
vorum við að tala um, að það væri nú tafa-
minnst, ef hann gæti tekið líkið með sér
heim í sömu ferðinni", sagði sú gamla og
horfði bænaraugum á læknirinn, honum gat
ekki dulist að henni var þetta mikið áhuga-
mál.
Forboðnir ávextir.
Veturinn 1934—5 var í Reykjavík efnt til
hins svo nefnda „kjötverkfalls“ i mótþróa-
skyni gegn ráðstöfunum kjötverðlagsnefnd-
ar, sem þá var nýlega stofnuð. Einna mest
áberandi maður í verkfallinu var hinn víð-
kunni íþróttafrömuður, Sigurjón ó Álafossi,
og var því mikið á lofti haldið, að hann
hefði ekki kjöts neytt árum saman, en lifði
einkum á grænmeti og ávöxtum. — Jafn-
ÚTVARPSTÍÐINDI
koma út vikulega að vetrinum, 28 tðlubl.
16 blaðslður hvert. Árgangurlnn kostar
kr. 5.50 til á.skrifenda og greiðist fyrir-
fram. I lausasölu kostar heftið 25 aura.
Ritstjóri og1 Abyrgðarmaður:
KRISTJÁN FRIÐRIKSSON
Bergstaðastr. 48 — Sími 5046
fJtgeffindli H/f. Hlustnndinn
ÍBafoldarprentsmiðJa h/f.
framt gengu þó sögur um það, að hann blót-
aði á laun. Segir þá sagan, að Jón kaldi
hafi eitt sinn komið að honum, og staðið
hann að verki við að éta steik. Hafi hann
þá sagt heldur kuldalega: „jurtaæta — og
situr svo hér og hámar í þig steik".
— „Steik! Kallarðu þetta steik? Þetta
kalla ég „forboðna óvexti“, svaraði Sigur-
jón.
Vel svarað fyrir sig.
Hans P. Christiansen er ekki stór maður
vexti. Eitt sinn stóð hann í hópi kunningja
sinna á horninu fyrir framan Árna Björns-
son. Þá slangraði þar að fullur maður og
heldur ólánslegur. Fór hann að gera gys að
Hans fyrir hve lítill hann væri. Hans skipti
sér ekkert af þessu, en sagði við kunningja
sinn: „Ég held, að aðstandendur þessa ná-
unga ættu nú að reyna að hafa eitthvað upp
úr honum á meðan gott verð er fyrir þorsk-
inn“. — Pilturinn hafði sig á brott.
Um látinn vin:
Hníga óðum mætir menn,
myrkvast hljóð í strengjum.
Fjölgar þjóðar föllum enn,
fækkar góðum drengjum.
Hjálmar á Hofi.
»Gæfa fylgir góðum hring«.
Tryggið yður ánægjuleg viðskifti
með þvi að panta trúlofunar-
hringana frá mér. — Allskonar
gull- og silfursmíði.
Þorsfeinn Asgeirsson,
Hvammstanga
326
ÚTVARPSTÍÐINDI