Útvarpstíðindi - 09.03.1941, Blaðsíða 4

Fuglamál (framh. af bls. 306).
voru horfnir, áin djúp og í vexti og
ekkert vað á henni að finna, hvernig
sem hann leitaði og leitaði.
Meðan M. var nú að eigra þarna
fram og aftur með ánni og leitast
við að komast yfir hana, verður hann
þess var, að yfir höfði hans svífur
fugl einn, er hann hyggur að vilji
verja sér að fara út í ána. Fugl-
inn var svo nærgöngull honum, að
M. hugði að þarna væri hræfugl,
er vildi berja hann í höfuðið, en hann
komst brátt að raun um annað, er
hann heyrði fuglinn segja:
„Vidd’-údí? — Vidd’údí? — Vidd -
údí?“
Skildist M. þetta sem svo, að fugl-
inn væri að spyrja sig:
„Viltu útií? Viltu útí? Viltu útí?“
M. verður því allshugar feginn og
segir, þó efablandinn nokkuð:
„Ó-já! Víst vil ég útí!“
Kemur þá fuglinn enn og miklu
nær en nokkru sinni fyrr, og segir:
„Vadd’-údí! - Vadd’-údí! -
21,00 „Takið undir“ (Páll ísólfsson
stjórnar).
21,55 Strokkvartett útvarpsins.
21,50 Fréttir.
Dagskrárlok.
Laugardagur 22. marz.
18.30 Dönskukennsla, 1. fl.
19.00 Enskukennsla, 2. fl.
20.30 Leikrit: Sœluhúsið á Urðarheiði
eftir Ilans Klaufa. Leikstjóri I.
Waage.
21,00 Einsöngslög og kórlög úr óperum.
21,15 Upplestur: Har. Björnsson les smá-
sögu eftir Holtmark Jensen „M. og
K“.
21,35 Danslög.
21,50 Fréttir.
22,00 Danslög.
21.00 Dagskrárlok.
M. lætur sér þetta að kenningu
verða og veður út í ána, sem hon-
um virtist fuglinn benda sér til, en
svo djúp var áin þarna, köflótt og
staksteinótt, að hann steypti stömp-
um og svalg hið æðandi straumvatn
svo, að hann sá ekki annað fyrir, en
ævilok sín og endadægur. Loksins
komst M. þó yfir ána, settist á ár-
bakkann og lét renna úr fötum sín-
um hið mesta.
Fuglinn hafði svifið yfir höfði M.
við og við, meðan hann var að brjót-
ast um í ánni, en er hann var kominn
heilu og höldnu til lands og setztur
að þarna á árbakkanum, kemur fugl-
inn enn til hans og segir, að því er
M. virtist, spyrjandi og storkandi:
„Vaddu vodu? — Vaddu vodu? —
Verður þá M. gramur í geði, kall-
ar til fuglsins og segir:
„Ójá, víst varð ég votur, og það
er þér að kenna, ófétis krákan þín!“
Svarar fuglinn þá þessum ónota-
orðum glaðkampalega mjög og segir:
„Viddu-ði! — Viddu-ði — Viddu-
ði!“
Tók nú M. til að vinda spjarir sín-
ar og þerra sig; bjóst hann ekki við
að sjá þessa „ófétis-kráku“ oftar, en
hún kom samt og sagði, skríkjnadi
mjög og skrækróma, hlakkandi af
gleði og kátínu:
„O-hæ! — O-hæ! — O-hæ! — O-
hæ!“
Flaug fuglinn síðan í brott og skildi
þá með þeim M. og honum.
Fuglinn heitir Jaðrakan, oft nefnd-
ur Jaðreka eða Jarðreka. Fyrsta
nafnið er rétt (latn. nafnið á tegund
þessari er: Scolopax aegocephala).
Hann er fagur mjög, líkur spóa, en
minni. Hann er tíður gestur í ný-
slegnum túnum og tínir þar maðk
með einkennilegri aðferð (sbr. grein
um þetta efni í Lögréttu 1925).
J. P.
308
ÚTVARPSTÍÐINDI