Útvarpstíðindi - 09.03.1941, Blaðsíða 9

Skagafirði. Kunningi hennar spurði
hana , hvar hún ætti heima:
Ég í steini bundin bý,
bási meina þröngum.
Geisla hreina á þó í
andans leynigöngum.
Seint í sumar er leið gerði hret
nokkurt, svo að reknetabátar á Sauð-
árkróki urðu að hætta veiðum um
hríð. Um þetta leyti frétti Ólína, að
stúlkukind hefði legið úti eina frost-
nóttina — en þarna um slóðir er nú
nokkurt brezkt setulið. Um þetta
kvað hún:
Viðsjár geta verið hér
víða á Bretans leiðum,
þó að hreti æskan er
á reknetaveiðum.
Blómstraði ástin undra fljótt,
ung var gróðrarstöðin,
en hrædd er ég um að hafi í nótt
hélað efstu blöðin.
Þessa vísu kvað hún til einnar
tízkumeyjar:
Þig hefur tál og tízka villt
til að mála kinnar,
en gæt að prjálið geti ei spillt
göfgi sálarinnar.
Konráð á Brekkum er oft glettinn
í kveðskap sínum.
í tíð Hermanns á Hólum datt fjós-
þakið, sem var úr torfi, inn á kýrnar.
í þann tíð þótti Konráði — og raun-
ar fleirum — búfræðingar frá Hól-
um oft óákveðnir í svörum, ef þeir
voru spurðir um búfræðileg efni.
Sögðu það mundi ,,aðallega“ vera
svo eða svo — eða þá „yfirleitt“. —
Þessu kom Konráð fyrir í stöku:
Fjós á Hólum hrundi eitt,
hleyptu menn í brýrnar.
Aðallega og yfirleitt
ætlaði að drepa kýrnar.
Konráð er nú 85 ára að aldri. —
Nýlega kvað hann þetta:
Áður mér í æðum svall
æska, fjör og kraftur,
en nú mig allir kalla kall,
en kannske ég fæðist aftur.
Ólafur á Hellulandi slær svo botn-
inn í þennan samtíning sinn með vísu
eftir Friðrik Hansen, sem þannig er
til orðin, að hann (Ólafur), var eitt
sinn að lofa F. að heyra vísur, er
hann hafði nýlega' fiskað upp á ferða-
lagi. Lét Ólafur þá þau orð falla um
einhverja vísuna, að sú mundi ekki
þurfa hjálp prentsmiðjunnar til þess
að komast landshornanna á milli.
Þá kvað Friðrik:
Þó að vísan þyki góð
og þjóti víðan bláinn,
alltaf verður óort ljóð
innsta hjartans þráin.
Ath.: Sönglagasafnið ,,Fjóla“ kom
út 1934; ekki 1940, eins og misprent-
azt hafði í síðasta tbl.
Vizkukorn
Ruunveruleg mikilmenni eru aðeins
þeir, sem þola enn þá meiri menn við
hlið sér.
Ahugalaus sál er eins og bogi með
slökum strengjum.
Aldrei skilur maðurinn til fulls, hve
heimurinn er stór, fyrri en liann hefur
scnt börn sín út í heiminn.
ÚTVARPSTÍÐINDI
313