Útvarpstíðindi - 20.10.1941, Blaðsíða 4

kringlu. Mun Helgi Hjörvar annazt
þetta. Hann mun einnig taka við Út-
varpssögunni þegar líður að jóla-
föstu, og ef til vill lesa háðsögu
eftir norska skáldið Johan Falk-
berget. Nokkrir aðrir fastir liðir, sem
verið hafa að undanförnu, munu
haldast, s. s. Um daginn og veginn,
Minnisverð tíðindi og Kvöldvökurnar.
— En svo eru það leikritin?
— Ég býst við að leikritaflutning- ■
ur verði með minnsta móti í vetur.
Stafar það meðfram af því, að mjög
erfitt reyndist síðastliðið ár, og er
enn miklum erfiðleikum bundið, að
æfa leikrit fyrir útvarpið, vegna
vöntunar á húsnæði til æfinga. Út-
varpið hefur aðeins einn æfingasal,
og verður að æfa þar alla tónleika,
sem fluttir eru, en þar við bætist, að
brezka setuliðið hefur aðgang og aí'-
not af útvarpssalnum sex daga í viku
hverri frá kl. 4—6 e. h., en flestir
leikarai’nh' eru bundnir störfum
fyrri hluta dagsins og geta ekki sinnt
leikæfingum fyr en undir lcvöld eða
að kvöldinu, og þá eru húsakynni lít-
varpsins venjulega í notkun. Úr þess-
um vanda mun þó verða reynt að
leysa eftir föngum og standa yfir
samningar við brezku herstjórnina
um notkun æfingasalarins. Hvað tón-
listinni viðvíkur vildi ég helzt vísa til
tónlistarstjórans, Páls ísólfssonar,
get einungis getið þess, að ég tel lík-
legt, að sanmingar takist um það við
Tónlistarskólann, að kennarai- hans
komi vikulega fram í útvarpinu, ým-
ist sem einleikarar eða fleiri saman.
Er gert ráð fyrir því, að skiptist á
þríleikar, tvileikar, einleikar og 8—12
manna hljómsveitir. Við útvarpið
starfa auk þess sex fastráðnir hljóm-
listarmenn, sem legg.ja til mikið og
fjölbreytt efni í dagskrána, eins og
kunnugt er.
— Ilafið þér orðið varir við, að
hlustendur telji tónlistinni gert of
hátt undir höfði á dagskránni í hlut-
falli við hið talaða orð?
— Um þetta eru skoðanir manna
mjög skiptar, en þó að þetta kunni
að vera rétt, þá er það mín skoðun,
og hún er byggð á reynslu, að sak-
ir fámennis okkar, sé ekki unnt að
útvega meira af boðlegu efni — fyr-
irlestrum og upplestrum —, en nú er
gert. Þó að við höfum allmarga góða
fyrirlesara, þá er tala þeirra samt
ekki há og mætti segja að flest-
ir þeirra yrðu fljótlega of gamal-
kunnir hjá hlustendum til þess ao
vekja sérstaka athygli. Þegar nýja
brumið er farið af fyrirlesaranum,
fer fólk að hafa orð á þvi, að honum
sé að fara aftur, enda þó slíku sé
alls ekki til að dreifa í raun og veru.
— Ilafið þér orðið þess áskynja,
að fólk sé ekki ánægt með útvarp-
ið og telji það ekki fyllilega rækja
þær skyldur, er þvi ber sem menning-
arstofnun ?
— Það er víst ekkert útvarp til í
víðri veröld og ekkert það land til í
heiminum, þar sem útvarp er starf-
andi, að „fólki“ þyki það ekki bregð-
ast skyldu sinni. Annars er talið um
útvarpið s'em menningarstofnun oft
og einatt út í bláinn. Útvarpið starf-
ar ekki sem skóli eða rannsóknar-
stofnun, það er aðeins farvegur fyrir
þá menningu, sem til er með þjóð-
inni. — Að vísu mun smám saman
myndast sérstök útvarpsmenning, þ.
e. a. s. menn æfast í því að semja
fyrirlestra við hæfi útvarpsins, segja
4
ÚTVARPSTÍÐINDI