Útvarpstíðindi - 20.10.1941, Blaðsíða 10

sagði Fodevig og gekk til vinnu sinn-
ar.
Bose sat kyrr og starði fram und-
an sér með vínglasið í hendinni. Hon-
um flaug það í hug, að sú stund gæti
verið nærri, að Rickhard Bose hyrfi
úr þessum heimi. Hjartað var ekki í
góðu lagi og hann var of l'eitur.
Heimska! Ég er óvenju hraustur og
hef lifað af hættulega holskurði. —
Fodevig og Lousie fengju makleg
málagjöld, ef ég lofaði þeim að enda
aldur sinn á ómagahæli. Ég er víst of
mildur. Það segir konan mín líka. Og
hvað sagði ekki prófasturinn, þegar
við hittumst í veizlunni hjá Blum
sendiherra:
„Þér hafið reynzt systur yðar vel“.
Frú Fodevig sat við borðið og lagði
spil, þegar maður hennar kom heim.
Hún var mögur, og það var eins og
henni væri alltaf kalt.
„Var nokkuð á seyði í dag?“ spurði
hún.
„Ilann var enn að tala um grafreit-
inn. Ég vísaði honum til þín“.
Frúin hló hörkulega: „Já, láttu
hann koma. Hann stærir sig af því,
hvar sem hann kemur, að hann hafi
reynzt okkur vel. Hjálpaði hann okk-
. ur, þegar verzlunin varð gjaldþrota?
Studdi hann þig til að byrja að nýju?
Nei, hann fékk þér illa launaða skrif-
stofuvinnu, — þér, sem hefur verið
liðsforingi. Svona hefur hann alltaf
verið, síðan hánn var strákur, við-
sjáll og slægur. Og nú heimtar hann
fjölskyldugrafreitinn, þar sem for-
eldrar okkar eru grafnir, handa
sér og þessari hefðarkerlingu sinni.
V i ð erum ekki nógu fín til að vera
þar. En ég æ 11 a að láta grafa mig
þar. Þá verð ég nærstödd á dóms-
degi, þegar jafnaðir verða reikning-
arnir“.
„Vertu róleg, Louise mín. Það er
m é r, sem er ofaukið“.
„Einmitt það“, sagði frú Fodevig
og horfði rannsakandi á mann sinn.
Þess verður nú ekki Iangt að bíða,
hugsaði hún. Læknirinn segir að vísu
ekkert, en Emil drekkur mikið. Hann
er að breyta um yfirlit, svo er hann að
leggja af. Frú Fodevig sá í huganum
opna gröf í fjölskyldugrafreitnum.
Þar stóð hún og bróðir hennar sitt
hvoru megin. Þá ætlaði hún að segja
við Bose, svo að hann einn heyrði:
„Svona fór það. Þú fékkst ekki graf-
reitinn handa ykkur hjónunum ein-
um. Ég á hann líka. Þarna liggur
Emil, og þarna á hann að liggja fram-
vegis. Sá hlær bezt, sem síðast hlær“.
Hún brosti og hélt áfram að leggja
spilin. Ilún veitti því enga eftirtekt,
að maður hennar var ekki í stofunni.
Ilann hafði borðað f jórar brauðsneið-
ar, drukkið hvítöl með og farið leið-
ar sinnar. Konan hans var að spyrja
spilin, hve lengi þ a ð mundi drag-
ast. Sjálfur sat hann í veitingahúsi á
-næsta götuhorni með kaffibolla fyr-
ir framan sig. Stundum kom þjónn-
inn og fylti glasið hans.
Þar sat Fodevig, fyrrverandi liðs-
foringi, ósköp rólegur og hafði enga
hugmynd \im, hve litlu það munaði,
að búið væri að taka honum gröfina.
Oddný Gufimundsdóttir þýddi.
Hans Kirk, höfundur sögunnar, er
ianskur og hefur getið sér ágætt orð sem
skáldsa gnahöfundur. Aðalrit hans eru
skáldsögur tvær: Daglaunamennirnir og
Sjómenn. Hans Kirk er um fertugt, lög-
fræðingur að menntun, mjög vandvirkur
höfundur.
10
ÚTVARPSTlÐINDI