Jazzblaðið - 01.04.1949, Síða 7

kiarinet, en á klarinet lærði hann 1934
hjá Þjóðverja, er kom hingað til að
kenna á hljóðfæri. Árið 1936 byrjaði
hann svo að leika að Hótel Borg, þar
sem hann hefur leikiö að mestu síðan,
í hinum ýmsu hljómsveitum, er þar hafa
verið. En síðastliðið haust hætti hann
þar og réðist í hljómsveit Baldurs
Kristjánssonar í Tjarnarcafé.
Eins og áður er greint frá, fór Vil-
hjálmur til Þýzkalands 1931 til að læra
á saxafón og mun hann hafa verið fyrsti
Islendingurinn, sem lærði erlendis á það
hljóðfæri. 1938 fór Vilhjálmur til Dan-
merkur ásamt Sveini Ólafssyni, aðallega
til að kynnast dönsku hljómlistarlífi.
Dvöldust þeir fyrst í Kaupmannahöfn
í nokkra mánuði, en komust svo til
Randes á Jótlandi, þar sem þeir réðu
sig í hljómsveit Anker Poulsen, og léku
þar í tvo mánuði, en héldu svo heim til
Islands. Árið 1945 fór Vilhjálmur í
þriðju utanlandsferð sína, en nú fór
hann til Bandaríkjanna til að fullnema
sig í klarinetleik. Var hann í „Chicago
Conservatory of Music“ í Chicago, þar
sem hann stundaði nám í átta mánuði.
Á þessum tíma gafst honum kostur á
að hlusta á flestar beztu Jazzhljómsveit-
ir í U. S. A. svo sem Woody Herman,
Lionel Hampton, Benny Goodman og
margar fleiri hljómsveitir. Þegar Vil-
hjálmur kom heim hóf hann kennslu á
klarinet við Tónlistarskólann, þar sem
hann hefur kennt miklum fjölda af
nemendum síðan. Samferða honum frá
Bandaríkjunum var Einar B. Waage, en
hann hafði stundað þar nám í kontra-
bassaleik. Héldu þeir hljómleika saman
í Gamla Bíó eftir heimkomuna á veg-
um Tónlistarfélagsins, og léku þar, auk
þeirra, Björn Ólafsson, Þorvaldur Stein-
grímsson, Sveinn Ólafsson og dr. Edel-
stein. Hlaut Vilhjálmur mjög góða
dóma hjá gagnrýnendum fyrir leik sinn
á hljómleikunum. Vilhjálmur hefur
leikið mikið klassiska músik. I Sym-
fóníuhljómsveitinni hefur hann alltaf
leikið, í Útvarpshljómsveitinni hefur
hann leikið síðan 1942 og einnig lék
hann í Lúðrasveit Reykjavíkur um
langt árabil.
í kosningum Jazzblaðsins um vin-
sældir íslenzkra hljóðfæraleikara var
Vilhjálmur kosinn vinsælasti altó-saxó-
fónleikarinn, og undraði það engan, sem
heyrt hefur hann leika á altinn. Aftur
á móti urðu það nokkrum vonbrigði, að
hann skyldi ekki einnig hljóta fyrsta
sætið fyrir klarinetleik sinn, en hann
hlaut nokkrum atkvæðum minna en
Gunnar Egilson. Sem jazzhljóðfæraleik-
ari á Vilhjálmur fáa jafningja hér á
landi, enda prýða hann allir kostir góðs
hljóðfæraleikara, mikil tækni á hljóð-
færin og frábær tónn, auk hinna miklu
hljómlistarhæfileika hans.
H. S.
7