Jazzblaðið - 01.04.1949, Side 17

Segðu mér eitt (ekki vantar forvitnina),
gafstu ekki út nótur á „skáldaárum"
þínum? „Jú“, segir Skafti og brosir
enn. „Mig vantaði þá eitt sinn texta við
nýtt, mjög gott dansíag. Ég snéri mér
til þekkts skálds hér í bænum og samdi
hann ágætt ljóð, sem því miður féll ekki
allskostar vel við lagið. Ég fór þá sjálf-
ur að hnoða, fór síöan með það og sýndi
skáldinu sem sagði það ágætt, svo ég lét
það flakka. Nú er það, jafnvel enn, sung-
ið viða og heitir „Suður um höfin“.
Þessi texti og reyndar fleiri, hafa verið
gefnir út í Vasasöngbókinni og víöar og
verið hneykslanlega rangt með farnir.
Hreinustu rassbögur. Slíkt er vítavert,
og svo er nafn manns sett undir auðvit-
að án leyfis". Þú samdir fleiri texta, var
það ekki.? spyr sá forvitni enn. „Ég
minnist þín í sérhvert sinn“, var einn.
Annan samdi ég við lagið „Bel Ami“,
en man ekki í svip hvað sá heitir og svo
voru það margir fleiri, sem borgar sig
ekki að fara að telja upp“. Þetta hefur
svo dregizt saman, segi ég, því vart hef-
ur heyrzt íslenzkur texti í mörg ár. „Já“,
segir Skafti. „Á stríðsárunum lék ég hjá
Bjarna í Listamannaskálanum um tíma
og sungu Einar B. Waage og Kjartan
Runólfsson þá aðallega með hljómsveit-
inni. íslenzkir textar voru sungnir en
fáir virtust kæra sig um þá. Herinn var
þá hérna, og allir þóttust tala ensku, eða
að minnsta kosti skilja hana. Nú er aft-
ur á móti enginn her og nú tala miklu
færri ensku, svo að áhuginn fyrir is-
lenzku textunum er að vaxa mikið. Við
°igum líka prýðilegan söngvara þar sem
Haukur Morthens er og fer hann sér-
staklega vel með textana, sem ekki er
hvað þýðingarminnst. Ágætustu textar
geta orðið óþolandi sé ekki rétt með þá
farið. Geturðu ekki komið því að í blaö-
inu hjá þér, að ég hefi séð marga ís-
lenzka texta við danslög, sem eru alveg
prýðilegir, en það er eins og fólk veigri
sér við að koma þeim á framfæri", Satt
segir þú svara ég, en þetta er nú að
lagast. Blaðinu hafa verið sendir nokkr-
ir textar, sem að við birtum ætíð og
komum um leið í hendur þeirra, sem
syngja með hljómsveitum, svo að allur
galdurinn er aö senda blaðinu textana
og þá er þeim borgið. Kannski verður
einhvern tíma hægt að hafa samkeppni
um beztu textana.
Að lokum, Skafti, er þessi nýi texti
við ManAna eftir þig? í þriðja sinn bros-
ir Skafti og meira að segja hlær, en
segir síðan: „Hann er orktur undir dul-
nefni eins og þú sérð en ef þér er ein-
hver gróði í því, þá get ég sagt þér svo
mikið að ég samdi vanalegast hér á ár-
unum flesta mína texta undir dulnefni“.
Ég lét það gott hoita, og lík ég þessu
með fyrsta erindinu af „Dísu Skafta-
dóttur".
Dísa heitir draumlynd mær,
í dalakofa býr.
Hún unir sér í sveitinni
við sínar ær og kýr,
og þekkir ekki glys og glaum
né götulífsins spé,
og næstum eins og nunna er
þótt nýtján ára sé.
:/: — Ó, Dísa! Ó, Dísa! Ó! Dísa
í dalakofanum:/:
j=
o
#a*Matií 17