Jazzblaðið - 01.04.1949, Page 21

New Orleans
Myndin heitir „New Orleans", nafn,
sem vel hefði mátt halda sér. „Sigur-
för jassins“ er ósköp klaufalegt nafn,
fyrir utan, að jass er skrifað Jazz,
en það hefur kvikmyndahúsið alveg lát-
ið fara fram hjá sér bæði í auglýsing-
um og prógraminu. Myndin sjálf var af-
ar léleg sem jazzmynd. Hún hlýtur að
hafa verið það, því að ég man ekki eft-
ir neinu sérstöku úr henni og eru ekki
nema tveir dagar síðan ég sá hana (26.
marz). Eins og margar fleiri slíkar
myndir virðast þeir sem íramleiöa þær
sitja um tækifæri til að skella á ein-
hverju drepleiðinlegu samtali um leið
og hljómsveitirnar taka til að leika.
Woody Herman hljómsveitin var aug-
lýst stórum stöfum, en lék aldrei heilt
lag öll. Hún sást aðeins tvisvar og í
fyrra skiptir lék Woody altó-sax sóló,
einn chorus og trompetleikari, sem
vart var hægt að sjá hver var,
lék hálfan og þá var sá draumur úti.
Woody lék einn klarinetsóló, en það var
meira sem ,,grín-númer“. Louis Arm-
strong lék stórt hlutverk í myndinni, on
var algjörlega misheppnaöur, því að
hann var gerður að hálfgerðum kjána.
Hann lék þó nokkrum sinnum á trom-
petinn en ekki nærri nógu mikið. Hann
söng jafnvel ennþá meira, sem hann
gerir reyndar vel, en hvað er það á móti
trompetleik hans. Billie Holliday var
eini ljósi punkturinn. Hún söng ein þrjú
lög, og gerði það ,,ótrufluð“. Mead Lux
Lewis, hinn holdmikli píanóleikari, lék
þarna eitt lag, en var ekki sýndur á
tjaldinu fyrr en í lok lagsins og þá lát-
inn tala um leið. Aldrei fá þeir að leika
í friði. Það má nota sömu orð um þessa
mynd og Dorsey bræðra myndina, sem
sýnd var hér fyrir jól: Of mikið kjaft-
æði, of lítil músik. S. G.
Dixieland hljóm-
sveitin, sem lélc í
myndinni. Frá
vinstri: Zutty
Singleton, Rcd
Callayider, Kid
Ory, Charlie Beal,
Bud Scott, Louis
Armstrong og
Barney Bigard.
Ja::iLU 21