Jazzblaðið - 01.06.1950, Blaðsíða 5

aði um helgar. Þar komst hann fyrst í
kynni við trompet, og var sá svo las-
burða, að heftiplástur hélt honum sam-
an hér og hvar.
Guðmundur, sem erft hefur eiginleika
föður sins, að vera lagtækur, gerði við
hljóðfærið eftir því sem við var komið
og var nú byrjað að blása.
Það varð til þess að honum var sagt
upp húsnæðinu og var þá haldið til
Reykjavíkur.
Hann hafði ekki verið lengi í Reykja-
vík, þegar hann var farinn að leika á
harmonikuna á dansleikjum hingað og
þangað í bænum, og man ég, að leikur
hans vakti mikla athygli — tælcnin var
mjög mikil, og hafði slíkt yfirleitt ekki
heyrzt hjá reykvískum harmonikuleik-
urum.
Aftur á móti fór tvennum sögum af
trompetleik Guðmundar, meira að segja
lá við að hætt væri við eitt ball í Grinda-
vík, þar sem Guðmundur lék, eftir að
hann hafði blásið tvö „lög“ í trompet-
inn.
Guðmundur tók að læra útvarpsvirkj-
un, sem hann þó hætti við, þegar séð
var fram á, að hann ekki gat tveimur
herrum þjónað — og gaf sig alveg að
hljóðfæraleiknum, enda var hann nú
orðinn dágóður trompetleikari, sem
m. a. varð til þess að veturinn 1945—46
var hann ráðinn í hljómsveit Bjarna
Böðvarssonar í Tjarnarcafé, þar sem
Jóhannes Þorsteinsson lék einnig.
Bjarni hætti næsta vetur og tók Bald-
ur Kristjánsson við hljómsveitinni og
var Guðmundur áfram hjá honum.
Veturinn 1947—48 lék Guðmundur í
K. K. sextettinum í Mjólkurstöðinni og
sýndi hann þá bezt, hversu ágætur trom-
Petleikari hann var. Vil ég segja, að þá
hafi hann verið hvað beztur. Síðan hef-
ur honum vart gefizt tími til að æfa
með neinni hljómsveit, breytingarnar
hafa verið örari en það. Hann var hálf-
an veturinn ’48—49 hjá Birni R. og
síðari helminginn í Mjólkurstöðinni,
með Ólafi Péturssyni og fleirum.
SJðastliðið haust byrjaði hann í hljóm-
sveit Steinþórs Steingrímssonar í Mjólk-
urstöðinni, en hljómsveitin náði aldrei
að spila sig saman svo oft var skipt um
menn, og loks hætti hljómsveitin þar
alveg, en Guðmundur sat éftir og lék
með Kristjáni Kristjánssyni, sem kom
þar inn með hljómsveit.
Guðmundur var þó aldrei samferða
þeim, því að Kristján ásamt hinum fjór-
um átti að byrja í Tjarnarcafé og um
leið og þeir léku í Mjólkurstöðinni æfðu
þeir undir það, og var því Guðmundur
hálf-utangátta.
Þegar þetta er ritað, er Guðmundur
nýlokinn við síðasta dansleik þessa
starfsárs í Mjólkurstöðinni og er á göt-
unni, ef svo má segja — hvar hann
byrjar, veit hann ekki sjálfur — en
þangað til, mun hann halda áfram að
gera við illa meðfania bíla — en það
hefur hann reyndar orðið að gera í
tæp tvö ár, því að enginn skyldi ætla,
að hljóðfæraleikur sé arðvænleg at-
vinna, nema því aðeins að hægt sé að
leika dag og nótt eins og sumir verða
að gera.
En við eigum áreiðanlega eftir að
njóta hins síglaða trompetleiks Guð-
mundur. Þó að hann byrji ekki með
neinni hljómsveit í bráð — þá verður
sótzt um hann í haust, og þá byrja jam-
sessioniniar einnig, þar sem Guðmund-
ur hefur aflað sér flestra aðdáendanna.
S. G.
^azzUaíiÍ 5