Jazzblaðið - 01.06.1952, Blaðsíða 9

Árið 1936 taldi hann sig hafa fengið
nóg af því að leika undir stjórn annarra
og stofnaði hann hijómsveit sjálfur. —
Honum tókst að halda henni saman í
fjögur ár, en þá lagði hann árar í bát,
einmitt um það leyti, sem þess hefði
mátt vænta, að úr færi að rætast.
Illjómsveit hans varð aldrei þekkt,
samkeppni var mjög mikil á þessum ár-
um, hann hafði engan veginn efni á að
halda dýrum mönnum i hljómsveit sinni,
svo að hún var ekki eins góð og þyrft
hefði, jafnvel þó að trompetleikur Eld-
ridge hefði átt að nægja.
Hann fór til Gene Krupa, sem þá var
með mjög góða hljómsveit og þar likaði
honum vel. Hann var aðalmaður hljóm-
sveitarinnar á þriðja ár og er sjaldgæft,
að negri leiki svo lengi í hljómsveit,
sem eingöngu er skipuð hvítum mönn-
um. —
Eldridge lék ekki mikið inn á plötur
með hljómsveit sinni, þó ber þar helzt
að minnast „Fish Market“. Með Krupa
lék hann aftur á móti inn á fleiri plöt-
ur, má þar geta hinnar skemmtilegu
„After you’ve gone“. — Hann lék enn-
fremur inn á allmargar plötur með
hljómsveit Artie Shaw, en þar lék hann
um skeið nokkru eftir að hann hætti
hjá Krupa. Platan „Little Jazz“ stendur
fremst af plötum Roy með Shaw-hljóm-
sveitinni. Eins má minnast nokkurra
platna, sem hann lék með lítilli hljóm-
sveit, skipuðum mönnum úr stóru
hljómsveit Shaw. Þar á Eldrigde margt
gott. —
Leikur Roy Eldridge einkennist fyrst
og fremst af gleði — hver tónn ber það
með sér, að Roy lætur sér nokkurn veg-
inn á sama standa um allt og alla svo
lengi, sem hann hefur hornið sitt til að
blása i. — Sólóar hans eru kröftugar,
fullar af auðskilinni tækni og hugmynd-
um, sem svo möi’gum finnst, að einmitt
þeir hafi viljað nota, en því miður —
það er ekki til nema einn Roy Eldridge.
Árið 1946 reyndi hann aftur að stofna
eigin hljómsveit, en fyrirtækið fór á
höfuðið. Síðan hefur hann aðallega leik-
ið með litlum hljómsveitum, stundum
undir eigin nafni, stundum undir nafni
annarra.
Hann hefur leikið inn á mikinn fjölda
af plötum með hinum og þessum hljóm-
sveitum öðrum en hér hafa verið nefnd-
ar, svo sem: Teddy Wilson, Coleman
Ilawkins, Chu Berry, Henderson, Cho-
colate Dandies o. fl. o. fl.
Hann á efalaust eftjr að leika inn á
jafnmargar plötur og hann hefur þegar
leikið inn á, því þó að árunum fjölgi þá
fer honum ekkert aftur í snilli sinni.
Hann er, hefur verið, og mun halda
áfram að vera hinn lítt þekkti Roy Eld-
ridge — fremsti trompetleikari jazzins.
RONNIE SCOTT ....
FramhcUd af bls. 4-
bezta jazzplötufyrirtækið þar. — Jazz-
klúbbnum bárust nokkrar Ronnie Scott
plötur, sem nokkrum kunnum jazzleik-
urum hér var veitt tækifæri til að hlusta
á, Luku þeir allir lofi á leik Ronnie,
þó að plötur gefi aldrei nógu gott yfir-
lit yfir getu manna.
Af framantöldu er óhætt að ætla, að
klúbburinn hefur verið heppinn í vali
sínu á hinum fyrsta enska jazzleikara
til að koma fram með íslenzkum jazz-
leikurum. Ronnie Scott mun áreiðanlega
ekki bregðast vonum manna — og vill
undirritaður ljúka þessum línum með
því að beina þeirri ósk til allra, er unna
jazzinum, að láta sig ekki vanta, þegar
Ronnie Scott lætur til sín heyra. S.G.
$a::LUiS 9