Musica - 01.04.1948, Blaðsíða 17

Bronislav
Huberman
látsnn
Einn af fremstu fiðluleikurum heims, Huberman,
lézt í Sviss í júní 1947.
Huberman var einn af'skapmestu fiðluleikurum,
sem uppi hafa verið. Tónninn var mikill og breiður
og fiðlan söng út hinar heitu og miklu tilfinningar
meistarans.
Huberman var fæddur í Czenstodhowa í Póllandi
19. des. 1882 og var af Gyðingaættum.
I fyrsta sinn er hann kom fram, 11 ára að aldri, lék
;hann D-dúr konsert Brahms fyrir einleiksfiðlu og
hljómsveit, með sinfómíuhljómsveitinni í Wien.
Brahms, er þá bjó í Wien, varð æfur yfir frekju
þessa patta og fór á hljómleikana, þótt ekki væri vani
hans að (hlusta á undrabörn.
En er Huberman hafði lokið leik sínum, þaut
Braihms til hins unga fiðluleikara og faðmaði hann
með tárin í augunum, og eftir það var Bra'hms einn
mesti aðdáandi Hubermans.
Skömmu síðar fluttist Huberman til Þýzkalands, og
eftir valdatöku nazista var honum boðið í hljómleika-
ferð með sinfóníuhljómsveit Berlínar, en opið bréf, er
hann hafði ritað til nazistaforingjanna, gerði honum
ókleift að hafast við áfram í Þýzkalandi.
Fluttist hann þaðan til Bandaríkjanna og hefur
síðan verið þar með annan fótinn ávallt síðan.
Huberman barðist, eins og flestir Gyðingar, fyrir
að fá Palestínu fyrir Gyðinga, og kom meðal annars
upp hljómsveit þar, Palestínuhljómsveitinni, og fékk
m. a. Toscanini til að stjórna henni, og varð hann svo
hrifinn af hljómsveitinni, að hann kom aftur árið
e'ftir sem stjórnandi.
Huberman lék fyrir hundruð þúsunda króna í
síðustu styrjöld, er hann gaf til bágstaddra.
Með Huberman er fallinn í valinn einn skapmesti
og sterkasti persónuleiki samtíðarinnar, hann var hinn
fæddi fiðluleikari, og hinn fallegi, djúpi tónn hans og
hitinn og tilfinningin í leik hans gerði hann að fyrir-
mynd margra iþeirra fiðluleikara, er nú standa framar-
lega.
Sigurður Briem . . .
(framhald af bls. 10).
ur þar að líta hina hnitmiðuðu kennsluaðferð, er Sig-
urður hefur tamið sér, þ. e. a. s. kennarinn leiðir nem-
andann áfram skref fyrir skref hægt og markvisst.
Auk þess hefur Sigurður samið mörg lög fyrir gítar
og verða nokkur þeirra í 4. og 5. hefti gítarskólans.
Sigurður hefur með þessum bókum reist sér óbrot-
gjarnan minnisvarða, er mun standa meðan þessi
hljómlist verður iðkuð í landinu.
Sigurður Briem er fyrst af öllu liistamaður. Hann
lifir fyrir hugsjónir sínar og lætur sig engu skipta
dægurþras og smámunasemi, hann lifir í öðrum
heimi, heimi góðvildar og kærleika.
I kennslustofunni í gamla timburhúsinu nr. 6 við
Laufásveg finnur nemandinn hlýjuna, er leikur um
þessa litlu stofu, og hann veit að þessir veggir hafa
séð þúsundij; ungra manna og kvenna stíga hin fyrstu
spor á vegi hljómlistarinnar, þeir hafa séð marga
þeirra gefast upp, en fleiri hafa þeir þó séð hefja sig
til flugs á vængjum tónanna, fyrst í stað hikandi, svo
öruggari og að lokum hafa þeir hafið sig hátt upp og
sungið tónunum lof og dýrð.
En í litlu kennslustofunni situr hinn hvíthærði
kennari dag eftir dag og leiðbeinir, og enn gleðst
hann ytfir hverjum þeim nemanda, er gengur vel. Það
eru hans beztu laun fyrir vonbrigði og strit margra
ára.
Nemendur Sigurðar Briem, Mandólínhljómsveit
Reykjavíkur (sjá grein annars staðar í blaðinu) eru nú
að halda hljómleika á fimmta starfsári sínu og þús-
undir heimila hafa notið ánægju þeirrar, er hljóm-
listin ein veitir, fyrir tilstilli hins bvíthærða meistara,
Blaðið hringdi til Sigurðar Briem í tilefni afmælis-
ins og spurði hann hvað væri afmælisósk hans.
„Osk mín er að ég megi halda heilsu til að kenna í
önnur 25 ár,“ var svarið.
Við vonurn að þessi ósk megi rætast, og fyrir hönd
íslenzkra hljómlistarunnenda færir blaðið Sigurði
Briem hugheilustu hamingjuóskir og þakkir fyrir
gott og gæfuríkt starf, og eitt er víst, „að sá, er hefur
fundið lffsstarf sitt, hefur fundið hamingjuna".
T. A.
Talaðu og við erum tfélagar — syngdu og við erum
systur og bræður.
Þýzkjur málsháttur.
MUSICA 1 7