Útvarpstíðindi - 19.04.1948, Blaðsíða 24

168
ÚTVARPSTÍÐINDI
EFTIR ELDHÚSUMRÆÐURNAR.
Gísli Vagnsson sendir eftirfarandi: „I
eldhúsumræðunum 23. f. m. komst Sigfús
Sigurhjartarson að orði eitthvað á þessa
leið: „Eysteinn sér ekkert nema tap, tap,
tap, kringum mann þennan er ævinlega
tap, erfiðleikar og eymd, og í hvert sinn,
sem ég lít þann mann kemur mér ævin-
lega í hug orðið eymd. Bjarni Benediktsson
borgaði fyrir starfsbróður sinn og gat þess
að í hvert sinn er hann liti háttvirtan
sjötta þingmann Reykvíkinga kæmi sér í
hug sultardropi. Út af þessum hálfgerðu
nafngiftum urðu vísur til:
Fátt er nú um færa menn
fer að nálgast skopi
að á þingi eru í senn
Eymd og sultardropi.
Von er þó að verði slök
í viðleitninni reyndin
er í þjóðar semja sök —
Sultardropi og Eymdin.
Að gefnu tilefni.
Þetta er ekkert réttarrán
réttinn hefur stjórnin sett(!)
réttar nýtur enginn án
örli rétt á lítinn prett.
VORVÍSUR.
Andrés H. Valberg sendir eftirfarandi:
Sést hér falleg sólar rún
svignar allur snærinn
yfir hjalla engi og tún
andar fjalla blærinn.
Skamt frá ósi skreytir völl
skrúðar drósin bláa
í sólarljósi ilmar öll
eyrarrósin smáa.
Geislar hart nú greikka spor
grænir skarta hagar
gleði í hjarta, víkur vor,
verma bjartir dagar.
Haustvísur.
Hleður snjó á foldar fald
færir gróan trega
hylur kófið himin tjald
hamast ógurlega.
Fúna tóftir frjósa lönd
fyllist þrótti alda
læðist hljótt um lög og strönd
langa nóttin kalda.
HÖFUNDUR VÍSNANNA:
Þ. R. skrifar: „Nýlega hefur mér borizt
í hendur 18. tbl. Útvarpstíðinda árg. 1947.
Er þar óskað eftir upplýsingum um höf-
und að tveim vísum er birtast á öftustu
síðu blaðsins. Með því að ég kann vísur
þessar, og hef heyrt um tildrög þeirra,
skal ég nú í fáum orðum skýra frá því er
mér hefur verið sagt.
Þegar ég var ung lærði ég vísurnar, þó
sú fyrri sé nokkuð á annan veg en sú sem
birtist í Útvarpstíðindunum og um þær er
þessi saga.
Séra Jón Reykjalín, síðast prestur á
Þönglabakka. Sótti um og fékk veitingu
fyrir Eydalaprestakalli eftir fráfall afa
mín sér Benedikts Þórarinssonar, sem and-
aðist á nýársnótt 1858. Um vorið flutti
prestur austur landveg eins og þá var
siður. Gisti hann á leiðinni á bæ einum
(hvort það var í Reykjahlíð eða Grímsstað
á Fjöllum man ég ekki). Þá dreymir prest
að liann komi þar sem maður er að spá
fyrir fólki, gengur prestur á hans fund og
segir:
„Hvað á að tryggja hug minn hér,
hvar á að bera að landi.
Hvar á að byggja, hvernig fer,
hvað á að liggja fyrir mér“.
Svona var mér kennd vísan. Þá svarar
draumamaður:
„Það um varðar þig ei grand
þér á að nægja vonin.
Guð ákvarðar líf og land.
Lán, búgarða auð og stand“.
Lengri var draumurinn ekki. En prestur
veiktist rétt á eftir og dó áður en hann
kæmist að Eydölum, en ekkja hans Helga
og sonur þeirra Stefán fluttu hingað aust-
ur og dvöldu hér í Breiðdal til dauðadags“-