Útvarpstíðindi - 03.05.1948, Blaðsíða 12

180
ÚTVARPSTÍÐINDI
fajöfflakellirim
*
Astarsaga
„HVAÐ ERT ÞÚ að hugsa um,
góði minn?“ mælti hún og horfði á
hann dreymandi dökkum augum.
Charley leit upp. Svipur hans var
angurvær. Hann hafði aldrei ætlað
sér að giftast henni. Það var ekki
þægilegt að þurfa að segja henni
þetta. En það var óhjákvæmilegt.
Hann þagði, og hún endurtók spurn-
inguna.
Hann svaraði: „Ég var að hugsa
um það, hvort það væri rétt af mér
að giftast þér“.
Rita smeygði handleggnum í hand-
arkrika hans og mælti: „Vitanlega
er það rétt!“
Hann svaraði: „Ég er ekki viss um
það. Þú ert ung og óreynd. Ég er
gamall og þreyttur á lífinu — út-
lifaður.
Rita mótmælti því.
„Hjarta mitt er dáið“, sagði hann
og hló dauflega. „En þú ert sem ný-
útsprungin rós. Elskarðu mig, Rita?“
„Ég tilbið þig“, sagði hún með
áherzlu.
Hann mælti: „En ég get ekki end-
urgoldið ást þína, sem skyldi".
„Ég elska þig“, endurtók Rita.
„Ertu orðinn leiður á mér?“
Hann tók hana í faðm sinn og
kyssti varir hennar.
„Nei, ég er ekki leiður á þér“,
sagði hann. „En ég þarf að skrifta
fyrir þér. Þú getur að því búnu tekið
ákvörðun um, hvað þú gerir“.
Hún þrýsti sér að honum og sagði:
„Ég hef ákveðið mig.
Hann ýtti henni gætilega frá sér
og mælti: „Þú verður fyrst að hlusta
á frásögn mína:
„Fyrir fimmtán árum var ég heit-
bundinn ungri stúlku. Foreldrar
hennar voru því mótfallin að við
ættumst. Þá var ég ónafnkunnur
málari. Þeim þótti ég of fátækur og
litu niður á Charley Ryan. Þau höfðu
þá ekki hugboð um það, að ég yrði
frægur innan skamms“.
Charley hoi’fði út í bláinn. Rita
reis á fætur, og spurði: „Var hún
fögur?“
Hann kinkaði kolli. „Hún var há
vexti, ljóshærð og glæsileg".
„Unnir þú henni heitt?“
„Já“, svaraði hann, „ég elskaði
hana svo heitt, að ég næ mér aldrei.
Hún sveik mig og giftist milljóna-
mæringi. Ég óttast að giftast þér,
þar sem ást mín er dáin“.
Augu Ritu skutu gneistum af hatri
er hún mælti:“ Hún tók hann fram
yfir þig, vegna auðæfanna, — fyrir-
litlegt!“
Charley sagði: „Þetta er algengt
á síðari tímum.