Árdís - 01.01.1958, Qupperneq 19

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
17
Systir Jóhanna Hallgrímsdóttir
var nafn þeirrar konu, sem fyrst kynnti íslendingum í Ameríku
kvendjáknastarf. Því miður hefur okkur gengið erfiðlega að fá
þær upplýsingar, sem við hefðum óskað eftir um þessa ágætu konu.
Samkvæmt því sem ritað er í Sameiningunni frá því árið
1905—’06 hlaut hún menntun sína sem kvendjákni Lútersku kirkj-
unnar við móðurhúsið í Milwaukee. Haustið 1905 var hún kölluð
til starfs í Fyrsta lúterska söfnuði í Winnipeg, en sökum alvarlegrar
heilsubilunar gat hún ekki hafið starf þar fyr en í júnímánuði 1906.
Leyfi ég mér að birta hér part úr skýrslu Djáknanefndar Fyrsta
lúterska safnaðar, er birtist í Sameiningunni í október 1906.
„Systir Jóhanna hóf, í Drottins nafni, starf hjá Fyrsta lúterska
söfnuði 18. júní síðastliðinn. Frá þeim tíma til septemberloka voru
heimsóknir hennar meðal íslendinga í Winnipeg 320, nærri því
undantekningarlaust hjá sjúku, vesölu og fátæku fólki. 22 nætur
hefur hún vakað yfir sjúkum. 23 hálfa daga unnið að því að hjúkra
sjúkum og 18 heila daga. Ennfremur hefur hún síðan í júlí á
laugardögum síðari hluta dags haldið saumaskóla fyrir stúlkur í
Fyrstu lútersku kirkju. Þar höfðu innritast 43 stúlkur. Andlega
hliðin á starfi hennar verður auðvitað ekki sýnd með tölum.
Beinlínis tekur systir Jóhanna alls engin laun frá söfnuði þeim,
sem hún starfar hjá fyrir þjónustu sína. — Aðeins sér söfnuðurinn
henni fyrir húsnæði og fæði. Ennfremur greiðir söfnuðurinn árlega
hálft annað hundrað dollara ($150.00) til móðurhússins lúterska í
Milwaukee, sem er hið eiginlega heimili kvendjáknanna sem þaðan
koma og þar hafa þær verið undirbúnar til hins sérstaka kristilega
þjónustustarfs.“ —
Systir Jóhanna mun hafa farið frá Winnipeg í lok ársins 1906-
Vildi ég einnig birta hér stuttan kafla úr ferðasögu eftir séra
Benjamín Kristjánsson ,er birtist í maíhefti Kirkjuritsins þetta ár.
Nefnir hann þann kafla ferðasögunnar „Leitin að Systir Jóhönnu.“
„Lengi hafði ég brotið heilann um hvað orðið hefði af Jóhönnu
Hallgrímsdóttur frá Vakurstöðum, sem einu sinni var á Kvenna-
skólanum á Laugalandi. Loks tókst mér að rekja slóð hennar út á