Morgunblaðið - 06.01.2009, Síða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JANÚAR 2009
✝ Reynir Markússonfæddist í Hjarð-
arholti í Dölum 28.
mars 1931. Hann lést
á Hrafnistu í Reykja-
vík 29. desember síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru Ólöf Gíslína
Gísladóttir, f. í Gauts-
dal í Geiradal 26.7.
1892, d. 21.1. 1987, og
Markús Guðbrands-
son, f. á Spágils-
stöðum í Laxárdal
21.9. 1902, d. 11.4.
1966. Systkini Reynis eru 3, sam-
mæðra er Sigríður Sigurðardóttir
Vífilsdal í Dalasýslu, f. 28.2. 1920,
d. 10.7. 2003, og samfeðra eru Sig-
ríður og Jón, bæði búsett í Reykja-
vík
Reynir fylgdi móður sinni og
ólst upp á ýmsum bæjum í Suður-
Dölunum þar sem hún vann hverju
sinni. Hann fékk fast heimili hjá
Sigríði, systur sinni, í Vífilsdal og
manni hennar, Hirti Kjartanssyni,
og eldri börnum þeirra frá því að
hann var á níunda ári og þar til
hann stofnaði heimili. Eftir ferm-
ingu fór hann að vinna fyrir sér
ýmist við fiskvinnu á Suðurnesjum
á vetrarvertíðum en á sumrin fór
hann vestur í Dali og vann við
sveitastörf og vegavinnu. Þegar
hann var um tvítugt fór hann að
vinna á Keflavíkurflugvelli, fyrst á
hótelinu, síðan við akstur og 1962
réð hann sig hjá slökkviliðinu á
vellinum. Þar vann hann þangað
til hann varð að hætta störfum
tveimur mánuðum fyrir 64 ára af-
mæli sitt þegar minnið fór að
bregðast honum.
Reynir verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Reynir kvæntist
Guðríði Jónsdóttur
frá Kothúsum í
Garði, f. 19.4. 1932.
Börn þeirra eru: 1)
Þröstur, f. 13.10.
1954. 2) Gylfi, f. 13.2.
1956, d. 24.11. 1972.
3) Hildur f. 17.6.
1957, sambýlismaður
Guðmundur Dav-
íðsson, f. 9.10. 1942.
Kjördóttir Hildar
með fyrri manni sín-
um Davíð Þorsteins-
syni, f. 14.8. 1954, er
Helga, f. 12.4. 1997. 4) Ólafur Gísli,
f. 26.4. 1961, maki Jóna Sigurlín
Harðardóttir, f. 23.3. 1959, sonur
þeirra er Páll, f. 11.10. 1991. 5)
óskírður drengur, f. 1.10. 1962, d.
6. sama mánaðar.
Þó að við Reynir værum bræðra-
synir og báðir aldir upp í Dölum
vestur var það fyrst þegar við stóð-
um sitt hvorum megin við kistu föð-
ur hans í Hjarðarholtskirkju að ég
vissi fyrir víst hver hann var. Það
var þó langt í frá að ég hefði ekki
heyrt hans getið og þá einkum fyrir
dugnað og útsjónarsemi. Ólöf móðir
hans vann fyrir sér sem ráðskona og
fylgdi Reynir henni á milli heimila
og munu dvalarstaðir hafa verið all-
nokkrir áður en hann náði ferming-
araldri. Einnig dvaldi hann um tíma
hjá föður sínum á Spágilsstöðum.
Á sextánda ári lá leiðin til Kefla-
víkur á vertíð og næstu árin var
hann til skiptis á vertíð á vetrum og
fyrir vestan á sumrum við ýmis
störf sem til féllu. Um tvítugt starf-
aði hann sem bílstjóri á Keflavík-
urvelli og 1962 gerðist hann bruna-
vörður í slökkviliði
Keflavíkurflugvallar og gegndi því
til starfsloka. Í Keflavík kynntist
Reynir eftirlifandi konu sinni, Guð-
ríði Jónsdóttur kennara, og hófu
þau búskap í Keflavík 1956 en fluttu
síðar að Hagaflöt 20 í Garðabæ, þar
sem þau áttu lengst heima. Þau
eignuðust fimm börn, þrjú þeirra
lifa föður sinn, þau Þröstur, Hildur
og Ólafur, en þau hjón urðu fyrir
þeirri sáru reynslu að missa tvo
drengi, Gylfa 16 ára gamlan úr veik-
indum og óskírðan dreng vikugaml-
an.
Reyni verður best lýst sem lífs-
glöðum og iðjusömum manni. Ekk-
ert viðfangsefni var of óárennilegt.
Hann byggði sér þrjú hús um ævina,
að mestu með eigin vinnu. Tjald-
vagn var smíðaður í bílskúrnum.
Eitt sinn þegar við hjón komum í
heimsókn á Hagaflötina sýndi Reyn-
ir okkur stoltur teikningar af
skemmtibát. Og ári síðar stóð bát-
urinn tilbúinn í bílskúrnum og bíla
sína gerði hann að sjálfsögðu við
eins og faglærður maður.
Við hjón áttum margar ánægju-
legar og eftirminnilegar samveru-
stundir með þeim hjónum og börn-
um þeirra en eftirminnilegust er þó
fyrsta utanlandsferð okkar sem var
tjaldferðalag um Noreg. Þessi rúm-
lega 30 manna hópur sem ferðaðist
á rútu milli tjaldstæða frá Þránd-
heimi til Oslóar og til baka var stað-
ráðinn í að njóta veðurblíðunnar og
þessa fallega landslags, og hélt uppi
glaumi og gleði á hverjum viðkomu-
stað.
En það sem ég mun ávallt standa
í mestri þakkarskuld við Reyni fyrir
er að hann hvatti mig og tók mig
með sér í Karlakórinn Þresti í Hafn-
arfirði, en með Þröstum og áður
Karlakór Keflavíkur hafði hann
sungið í nokkur ár. Þarna komst ég í
kynni við það áhugamál sem kóra-
starf er, sem hefur veitt mér mikla
ánægju síðan.
Við Reynir sungum saman í
Þröstum í nokkur ár, en síðast þeg-
ar leiðir okkar lágu saman í söng
var þegar Breiðfirðingakórinn í
Reykjavík var endurvakinn fyrir
rúmum tíu árum. Því miður var hinn
illvígi alzheimerssjúkdómur þá þeg-
ar farinn að hafa sín áhrif og svipta
Reyni því sjálfsöryggi og lífsgleði
sem hafði alla tíð einkennt hann.
Um leið og ég kveð þennan kæra
frænda minn færum við hjón konu
hans, börnum og fjölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Hinrik Hinriksson.
Reynir ólst upp hjá dugmikilli
móður sinni, sem var vinnukona í
sveit í Dalasýslu og þurfti snemma
að taka til verka. Hann var hávax-
inn, myndarlegur, ætíð glaðlyndur
og virkur þátttakandi í umræðu og
mannlífi. Oft var stutt í strákinn.
Hann var ríkulega búinn kostum
dugnaðar, sjálfsbjargar og léttrar
lundar. Ungur fór hann til vinnu á
Suðurnesjum og féll þar fljótt vel að
nægum verkefnum. Þar kynntist
hann Guggu og varð vel sjálfbjarga,
iðjusamur og mikill fjölskyldufaðir.
Verkin léku í höndum hans og hann
átti greiðan aðgang að vinnu og fast-
ur þráður í störfum hans var á
Keflavíkurflugvelli, lengst af sem
brunavörður. Þess utan var hann
mikilvirkur eljumaður sem bjó fjöl-
skyldu sinni, stoltur, góðan aðbún-
að. Hann byggði fleiri en eitt ein-
býlishús, hesthús, smíðaði sér bát
frá grunni, endurbyggði ökutæki,
gerði tjaldvagn og annan búnað, lag-
aði og bætti allt sem hann kom
nærri, ætíð framkvæmdaglaður. Allt
var þetta gert með og um fjölskyld-
una. Við þannig aðstæður ólust þau
Þröstur, Gylfi, Hildur og Óli upp.
Það var þeim auðsýnilega mikil
gæfa, Guggu og Reyni, að hittast og
eigast. Hann hinn síglaði starfsmað-
ur og hún öflug skólamanneskja
með sín verkefni á þeim vettvangi.
Börnin áttu góða að í öllu sem
þurfti. Samstaða fjölskyldunnar
varð ljós þegar Gylfi háði baráttu
við krabbamein á unglingsárum sín-
um og lést tæplega 17 ára.
Fjölskyldan átti lengst af sitt fyr-
irmyndarheimili í Garðabæ og þang-
að var ætíð gott að koma. Eitt af svo
mörgu, sem Reynir tók sér fyrir
hendur var að hann tók til gagns
gamlan og mikið laskaðan jeppa og
gerði úr honum fyrirmyndar ferða-
tæki. Við hjónin og þau Gugga, fór-
um saman í eftirminnilegar ferðir
um landið okkar fjölbreytta, þar
sem ætíð er nýtt að skoða. Reynir
naut sín þar sem annarstaðar, tók
eftir öllu, léttur og kátur, uppá-
tektasamur, þekkti til, fræddi og
fræddist. Þaðan eru góðar minning-
ar.
Svo mátti þessi framkvæmdaglaði
maður sæta því að honum settist
sjúkdómur óminnis, heftingar og
fjarlægðar, sem að síðustu fór um
hann höndum af engri varfærni. Þá
er gott að minnast hinna mörgu
góðu ára þegar hann gaf, hjálpaði og
veitti. Mikið getur lífið verið.
Reynir skilur eftir góðar minn-
ingar og tilfinningu fyrir virðingu,
en einnig sorg gagnvart því sem
hann mátti þola síðari árin. Nú er
þessi góði vinur okkar farinn, megi
hann í friði fara og honum gott
mæta á nýjum lendum.
Við þökkum samfylgdina og vott-
um fjölskyldunni samúð okkar.
Guðrún og Hörður.
Fallinn er frá elskulegur frændi
minn, Reynir Markússon, eftir lang-
varandi veikindi. Ég á margar góðar
minningar frá æskuárum um Reyni.
Hann var ef kalla má hreinn þús-
undþjalasmiður. Það var aldrei svo
að Reynir hefði ekki eitthvað að
gera milli þess að vinna sem bruna-
vörður á Keflavíkurflugvelli. Ég
dáðist að krafti hans og dugnaði.
Hann tók sér fyrir hendur ótrúleg-
ustu verkefni og var aldrei hætt fyrr
en öllu var lokið með glans. Það var
sama hvort það var að byggja hús,
smíða bát eða bara gera við heim-
ilisbílinn, allt fórst honum vel úr
hendi. Mér er eftirminnileg mín
fyrsta sjóferð upp í mynni Hval-
fjarðar á bátnum hans Reynis þar
sem ég fékk að taka í stýrið og fiska.
Fyrir litla stelpu sem aldrei hafði
stigið fæti af þurru landi var þetta
hið mesta ævintýri. Ég er líka þakk-
lát fyrir þann tíma sem við áttum
uppi í hesthúsinu á Kjóavöllum þar
sem við fengum að hafa hestana
okkar í fóðri hjá honum. Reynir
hafði mörg áhugamál. Hann var úti-
vistarmaður og hafði mjög gaman af
að ferðast bæði innanlands sem ut-
an. Hann hafði einnig gaman af söng
og spilaði á harmonikku af fingrum
fram. Mér eru einnig minnisstæðir
fallegir hlutir sem hann skar út í tré
og sýndi mér um það leyti sem hann
greindist með þann illvíga sjúkdóm
sem enn er ekki lækning við.
Ég þakka frænda mínum allar
góðu samverustundirnar. Guð blessi
minningu þína. Elsku Gugga, Þröst-
ur, Hildur, Óli og fjölskyldur, við
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Sigrún Hjartardóttir og
fjölskylda, Massachusetts.
Reynir Markússon
✝
Elskuleg frænka okkar,
ÓLÖF KRISTÍN ÁRNADÓTTIR
frá Vopnafirði,
síðast til heimilis á Skjóli,
áður Lindargötu 57,
andaðist á Landspítalanum að kvöldi föstudagsins
26. desember.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 8. janúar kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halla Harðardóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LOVÍSA ÓSK JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag,
þriðjudaginn 6. janúar kl. 13.00.
Sigþór Elíasson,
Elísabet Elíasdóttir, Jón Halldór Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær fósturmóðir mín og systir,
ÁSGERÐUR EMMA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Efri Tungu,
Vesturbyggð,
lést á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar að morgni aðfanga-
dags 24. desember.
Útför fer fram frá Patreksfjarðarkirkju laugardaginn
10. janúar kl. 14.00.
Jarðsett verður í Sauðlauksdalskirkjugarði.
Vegna útfararinnar hefur verið gerð breyting á áætlun
Breiðafjarðarferjunnar Baldurs laugardaginn 10. janúar, brottför frá
Stykkishólmi kl. 9.30 og frá Brjánslæk kl. 18.00.
Marinó Thorlacius,
Halldór Kristjánsson.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN M. SIGFÚSDÓTTIR,
sem lést 28. desember, verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni miðvikudaginn 7. janúar kl. 15.00.
Anna Katrín Guðmundsdóttir, Hringur Hafsteinsson,
Högna Hringsdóttir,
Dagur Hringsson.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn,
GUÐMUNDUR HELGASON
bifreiðarstjóri,
Meistaravöllum 5,
Reykjavík,
er látinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig Bótólfsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RAGNHEIÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn
2. janúar.
Jarðsungið verður frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði,
fimmtudaginn 8. janúar kl. 13.00.
Guðmundur Jóhannsson, Herdís Sigurjónsdóttir,
Ólafur Jóhannesson, Guðný Haraldsdóttir,
Sigríður Jóhannesdóttir,
Jón Jóhannesson, Heiða Björk Norðdahl,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÚLFAR GUÐMUNDSSON
trésmíðameistari,
Skriðustekk 20,
Reykjavík,
lést á heimili sínu föstudaginn 2. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Gyða S. Hansen,
Anna Kristín Úlfarsdóttir,
Guðmundur Örn Úlfarsson, Jóna Dagbjört
Dagsdóttir,
Alda Gyða Úlfarsdóttir
og barnabörn.