Morgunblaðið - 21.03.2009, Page 41

Minningar 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. MARS 2009
✝ Helgi SigurðurJónasson fæddist
í Ásseli á Langanesi
2. ágúst 1932. Hann
lést á Hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Klausturhólum 6.
mars 2009. Helgi var
sonur hjónanna Jón-
asar Aðalsteins
Helgasonar og Hólm-
fríðar Sóleyjar Hjart-
ardóttur, hann var
næstelstur 5 systkina
en elstur er Hjörtur,
f. 1931, síðan kom
Helgi, svo komu Kristján Össur, f.
1934, Sigríður, f. 1939 d. 8. mars
2007 og yngstur þeirra systkina
Páll, f. 1947. Öll systkinin nema
Páll eru fædd í Ásseli en þaðan
fluttist fjölskyldan á fardögum
1942 að Hlíð á Langanesi. Hætt er
við að stór fjölskylda hafi í kjölfar
kreppunnar miklu ekki haft úr
miklu að moða en aldrei skorti þau
systkin mat í uppvextinum.
Á þeim árum sem þau systkin
voru að alast upp var grunnskóla-
menntun ekki jafn sjálfsagður hlut-
ur og í dag, því lauk Helgi grunn-
síðan kemur Jóhann Helgi, f.
1959, þá Páll Hinrik, f. 1964 og að
síðustu Þórir Jökull, f. 1965.
Helgi var laginn og var iðulega
að brasa við bíla í bílskúrnum og
var alltaf til í að hjálpa sonum sín-
um þegar þeir fóru að koma sér
upp eigin bílum. Helgi var mikill
hagyrðingur og eftir hann liggur
mikill fjöldi kvæða og hafa kvæði
hans birst í blöðum og einnig ligg-
ur eftir hann bókin Stjarnljóð með
völdum kvæðum. Helgi var snar
að svara fyrir sig með stökum og
fleygar urðu margar stökur sem
hann orti fyrir munn annarra.
Helgi hafði yndi af söng og á góð-
um stundum voru lög eins og
Dalakofinn, Ökuljóð og Blessuð
sértu sveitin mín alltaf ofarlega á
blaði. Helgi og Dísa byrjuðu sinn
búskap á Ljósvallagötu en fluttu
síðan í Smálönd og þaðan í Vorsa-
bæ 10 í Árbænum þar sem þau
bjuggu lengst af og voru ófáar
vinnustundirnar við að koma því
húsi upp. Eftir að Helgi hætti
störfum fluttu þau í Hveragerði
þar sem þau bjuggu uns Helgi
lagðist inn á Hjúkrunar- og dval-
arheimili Klausturhóla.
Helgi verður nú lagður til
hinstu hvílu í sveitinni heima,
sveitinni sem alltaf var honum svo
kær.
Hann verður jarðsunginn frá
Sauðaneskirkju á Langanesi í dag,
21. mars.
skólaprófi á
Ólafsfirði, en þangað
fór hann með Þórði
móðurbróður sínum
sem var kennari.
Helgi lauk síðan
landsprófi frá Laug-
um í Aðaldal 1952.
Árið eftir var hann
við nám í smíðadeild
í sama skóla. Á þess-
um tíma eignaðist
Helgi gamlan Ford
vörubíl og stundaði
með bústörfum og
öðru akstur, meðal
annars við vegagerð á Heiðarfjalli.
En eftir það lá leiðin, eins og hjá
svo mörgum, suður til Reykjavík-
ur.
Þar hóf hann störf hjá lögregl-
unni í Reykjavík þar sem hann
starfaði uns hann lét af störfum
fyrir aldurs sakir. Helgi eignaðist
þar góða vini sem voru honum
kærir alla tíð.
Helgi kynntist eiginkonu sinni
Vigdísi Þórkötlu Jóhannsdóttur
1957 þau giftu sig síðan 4. apríl
1959. Þau hjón eiga fjóra syni,
elstur er Jónas Aðalsteinn, f. 1958,
Faxi, stóri Faxi,
ég flýg til þín í kveld,
ber þú mig á baki
er burt ég þreyttur held,
láttu í grjóti lifna
löngu dáinn eld.
Stóri Faxi, stökktu
og stefndu í norðurátt,
lýsa stjörnur ljósar
um loftið fagurblátt,
himnar þöglir hlýða
á hófa þinna slátt.
Stökktu, láttu storminn
strjúka hár mín grá,
hraðar láttu hófa
hörpu vegar slá,
borg í fjarlægð birtist
byggð af eftirsjá.
Hesturinn minn hvíti
í hljóðri draumaborg
reikum við í rústum
um rökkvuð stræti og torg
þar er geymd mín gæfa
gleði mín og sorg.
(Helgi Sigurður Jónasson)
Þá er síðasta ferðin norður að baki
og kominn tími á að leggjast til
hinstu hvílu í íslensku moldinni sem
alla tíð var þér svo kær. Það er held-
ur ekki í kot vísað næst foreldrum og
skyldmennum.
Við sem eftir sitjum hefðum
kannski kosið að vegferðin yrði
lengri en þegar heilsan er að þrotum
komin og stundirnar inni í óminnis-
landi Alzheimer-sjúkdómsins orðnar
lengri og lengri, þá er ég þess viss að
þú ert hvíldinni feginn. Og þegar við
kveðjum í bili í kaldri norðannepj-
unni er gott til þess að hugsa að það
styttist í vorið þegar allt lifnar og
grær og við verðum að trúa því að
eins sé með okkur mannfólkið, að við
lifnum og döfnum að nýju í eilífu vori
almættisins.
Lengi hef ég dvalist
leitað þín og hrakist,
yfir fjöll og heiðar,
yfir sollin höf.
Veður töfðu för mína,
vindar hröktu knörr minn
þó er ég hér kominn
þiggðu mína gjöf.
Færi ég þér ást mína,
færi ég þér sorg mína,
gleði mína og hryggð mína,
gættu þeirra vel.
Færi ég þér von mína,
færi ég þér þrá mína,
löngun mína, drauma mína,
leggi mína og skel.
(Helgi Sigurður Jónasson)
Góða ferð pabbi.
Jónas Aðalsteinn, Jóhann Helgi,
Páll Hinrik og Þórir Jökull.
Elsku afi Helgi. Nú þegar þú ert
farinn rifjast upp margar minningar.
Fyrsta minningin sem kemur upp
í hugann er þegar við vorum litlar og
fórum í heimsókn til þín og ömmu í
Vorsabæ að tína vínber og leika við
hundana. Það var alltaf gaman að
koma til ykkar ömmu, þar sem tekið
var vel á móti manni með kökum og
fleira góðgæti. Seinna þegar þið
fluttuð í Hveragerði var svo dásam-
legt að koma inn í notalega húsið
ykkar og finna ástina og kærleikann
sem sveif yfir húsinu. Við munum
alltaf geyma þig í hjörtum okkar og
minnumst þín að eilífu.
Að lokum viljum við láta hérna
okkar uppáhaldsljóð eftir þig. Ást-
arkveðjur:
Manstu sól á vori,
manstu bjartar nætur,
blöð þín lukust sundur,
brostu rauð og smá.
Margir fóru veginn,
margir komu til þín,
fóru síðan aftur
fylltir eftirsjá.
Dagar komu og nætur,
drauma þína fagra,
rós mín, hefir enginn
ráðið nema ég.
Dagar komu og nætur,
drúpa tókstu höfði,
héla fór um garða,
haustið fór um veg.
Blöð þín tóku vindar
báru langa vegu,
stóðstu eftir hnípin,
stöngull þinn var ber.
Grát þú eigi rós,
gleym þú eigi rós mín,
blöðin þín sem fuku
búa í hjarta mér.
(Helgi Sigurður Jónasson)
Eydís Ósk og Konný Björg.
Helgi Sigurður
Jónasson
Nú er litli bróðir minn, Bjarni, dá-
inn, hann lést á Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga hinn 6. mars sl. Bjarni
átti við mikla fjölfötlun að stríða
vegna súrefnisskorts við fæðingu.
Hann átti heimili sitt fyrri hluta æv-
innar á Sólborg á Akureyri, en þang-
að flutti hann aðeins 3ja ára að aldri.
Á þeim tíma var ekki boðið uppá önn-
ur úrræði og þótti sjálfsagt að vista
fjölfatlaða einstaklinga sem fyrst á
stofnun. Ég fór með mömmu og
pabba þegar hann fluttist inn á Sól-
borg og það voru þung spor þegar
hann var skilinn eftir, svo lítill. Á Sól-
borg unnu á þessum árum yndislegar
manneskjur og Bjarni var hvers
manns hugljúfi með sitt góða skap
alla tíð og stutt í brosið og þótti öllum
vænt um hann.
Ég kynntist starfseminni á Sól-
borg mest eftir að ég flutti til Ak-
ureyrar 1976 og gat þá sótt gleðskap
sem haldinn var s.s. um jól og afmæli
og einnig gat ég veitt aðstoð í veik-
indum hans sem voru tíð á þessum ár-
um. Alltaf var jafn gott að koma á
Sólborg og maður hafði það á tilfinn-
ingunni að Bjarni væri í góðum hönd-
um.
Haustið 1994, en þá var lokun Sól-
borgar framundan, fluttist Bjarni í
sína heimabyggð, til Húsavíkur.
Þetta var foreldrum mínum mikið
ánægjuefni en því miður auðnaðist
þeim ekki að njóta þess því þau létust
’94 og ’96.
Bjarni átti góða daga á Húsavík, í
Pálsgarði 2, þar sem er virkilegt
heimili og enginn stofnanabragur.
Þar var hægt að sinna betur einstak-
✝ Bjarni Ólafssonfæddist á Húsa-
vík 24. ágúst 1968.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Þing-
eyinga föstudaginn 6.
mars 2009.
Foreldrar Bjarna
voru Ólafur Bjarna-
son og Guðný Sig-
urðardóttir, sem
bæði eru látin.
Systkini Bjarna
eru Anna f. 1954,
Sigurður Rúnar f.
1958, Sólveig f. 1962
og Berglind f. 1967.
Bjarni var til
heimilis að Vistheim-
ilinu Sólborg á Ak-
ureyri frá 3ja ára
aldri þar til hann
flutti aftur til Húsa-
víkur árið 1995.
Hann bjó að Páls-
garði þar sem hann
naut góðrar vináttu
og umönnunar.
Útför Bjarna fer
fram frá Húsavík-
urkirkju í dag, 21.
mars, kl. 14.
lingsþörfum og var það gert. Bjarni
var mikið fyrir allskyns dekur, naut
þess að fara í heita pottinn, fá nudd,
liggja í hægindastól með nuddi og
hlusta á tónlist, svo ekki sé talað um
að borða góðan mat, því það elskaði
hann. Hann fékk einnig tækifæri til
að fara á hestbak, í sumarbústaði og
hvað eina sem því hugmyndaríka og
frábæra starfsfólki í Pálsgarði datt í
hug, hafi þau þökk fyrir. Sl. sumar
áttum við systkinin, ættingjar, íbúar
og starfsfólk Pálsgarðs yndislega
stund saman þegar Bjarni bauð til
veislu í tilefni 40 ára afmælis síns sem
verður ógleymanleg. Ekki má
gleyma Litlu jólunum þegar fjöl-
skyldur allra íbúanna komu saman og
skáru út laufabrauð og borðuðu
veislumat. Þessara stunda verður
saknað.
Ég veit að Bjarni var saddur líf-
daga nú, lungnabólgurnar voru orðn-
ar tíðar og erfiðara að ná sér upp eftir
hver veikindi. Ég er þakklát fyrir
þann tíma sem ég fékk með honum og
mér hefur lærst að þeir sem eru fjöl-
fatlaðir hafa alveg ótrúlega mikið að
gefa því „eitt bros getur dimmu í
dagsljós breytt“ og það kallar fram
allt hið góða í manneskjunni.
Hvíl þú í friði, elsku bróðir minn,
ég veit það hefur verið tekið vel á
móti þér.
Þín systir
Anna.
Nú er Bjarni frændi minn farinn,
og það allt of snemma finnst mér.
Ég man hvað það var alltaf þægi-
legt og rólegt að koma í Pálsgarð, í
allar þær veislur sem okkur í fjöl-
skyldunni var boðið í. Ég gleymi aldr-
ei þeim stundum sem ég átti á þessu
rólega og þægilega heimili hans
Bjarna. Sérstaklega man ég eftir
laufabrauðsgerðinni fyrir jól, sem og
afmælisdögum Bjarna þar sem öll
fjölskyldan okkar kom saman til að
eyða tíma saman í ró og næði með
Bjarna og öðrum íbúum í Pálsgarði.
Mér fannst alltaf eins og öllum í fjöl-
skyldunni okkar liði svo vel og oft
mun betur þegar við vorum í Páls-
garði með Bjarna en í öllu amstri
dagsins.
Ég efast ekki um að Bjarni er kom-
inn á betri stað, þar sem honum líður
vel og hann hefur fengið að hitta
besta og mikilvægasta fólk sem ég
hef átt í mínu lífi, móður sína og föð-
ur, ömmu mína og afa, og munu þau
örugglega hugsa vel um hann í því
nýja lífi sem tekur nú við hjá honum.
Hvíldu í friði.
Mikael.
Elsku Bjarni.
Nú ert þú farinn frá okkur og það
allt of fljótt. Samt erum við svo þakk-
lát fyrir að nú líður þér vel, laus við
alla þá fjötra sem heftu þig og bundu
hendur þínar.
Það hefur verið sárt fyrir foreldra
þína og fjölskyldu, er þú 3ja ára, yf-
irgafst heimilið og fluttir á Sólborg.
Þess vegna var mikil tilhlökkun og
gleði er þú varst að flytja heim aftur á
nýbyggt sambýli á Húsavík, haustið
1994.
Þar undir þú þér vel ásamt vinum
þínum Atla, Áslaugu, Gumma og
Gísla.
Við gerðum ýmislegt skemmtilegt
saman, s.s. að fara sumarbústaða-
ferðir, halda þorrablót, litlu jól, grill
og uppskeruhátíð.
Einnig fórum við, á sumrin, marg-
ar nestisferðir út í náttúruna, á fal-
lega staði, s.s. Ásbyrgi, Mývatnssveit
og Laxárdal.
Þið voruð svo heppin að geta keypt
ykkur eigin bíl, sem er algjör nauð-
syn þeim er fatlaðir eru. Það voru
mikil gleðihljóð sem komu frá þér
þegar búið var að spenna þig í sætið.
Þá var og skemmtilegt er þú, af
rausn, hélst upp á 40 ára afmælið þitt
síðastliðið sumar, þar sem þið gátuð
átt góða stund saman systkinin.
Elsku Bjarni, það var svo gott að fá
að kynnast þér, þú hafðir mannbæt-
andi áhrif á alla sem í kringum þig
voru og erum við því reynslunni rík-
ari.
Það er undarleg en um leið góð til-
finning að koma inn í herbergið þitt
núna, allt svo kyrrt, friðsælt og fal-
legt.
Við munum lengi sakna þín.
Okkur langar að kveðja þig með
ljóði sem einn af starfsmönnum Páls-
garðs orti og skrifaði í bókina þína.
Nú er lokið þínum lífsins hörmum
ljóssins þíns við ávallt munum sakna.
Og biðjum heitt í mildum móður-
örmum
megir aftur sæll og glaður vakna.
(I.G.)
Við sendum systkinum Bjarna og
fjölskyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Fyrir hönd íbúa og starfsfólks í
Pálsgarði,
Sigurhanna Aðalgeirsdóttir.
Mig langar að minnast ótrúlegs
manns með örfáum orðum. Bjarni
var yndislegur karakter sem ég er
svo þakklát fyrir að hafa átt samleið
með. Þrátt fyrir að hafa alltaf verið í
viðjum eigin líkama gaf Bjarni mikið
af sér og hann hafði skemmtilegan
persónuleika. Ég á honum svo margt
að þakka. Fyrir um það bil 12 árum
þá var mér boðið að gerast liðveisla
fyrir hann sem og ég þáði. Við áttum
góðar stundir saman á þeim tíma. Svo
þegar ég fékk vinnu á Pálsgarði fjölg-
aði þeim stundum. Ég hef oft sagt að
ef ég hefði ekki kynnst Bjarna þá
hefði ég örugglega ekki farið að vinna
á Pálsgarði og þar af leiðandi ekki
valið það nám sem ég er að klára nú í
vor. Bjarni hafði yndislega nærveru
og það var alltaf svo gott að vera hjá
honum. Þó svo að hann hefði ekki mál
þá gat hann tjáð sig með öðrum leið-
um. Sem dæmi má nefna að honum
þótti ekki neitt skemmtilegra en þeg-
ar hann lagðist til hvílu á kvöldin. Sú
ánægja sem hann gaf frá sér þá gaf
mér mjög mikið því oft heyrðist lítið í
honum yfir daginn en um leið og höf-
uðið snerti koddann þá hló hann svo
innilega. Það er svo margt sem mér
dettur í hug þegar ég lít til baka eins
og ferðin í Eyjafjörðinn, Sulti, fer-
tugsafmælið þitt í sumar, allar nest-
isferðirnar, pottaferðirnar, festivölin
og svo margt fleira en ég læt staðar
numið hér.
Elsku Anna, Dolla, Begga, Sigurð-
ur og fjölskyldur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Atli, Áslaug,
Gísli, Gummi og starfsfólkið á Páls-
garði, stórt skarð hefur verið höggvið
í hópinn sem erfitt verður að fylla.
Innilegar samúðarkveðjur
Anna María Þórðardóttir
Elsku Bjarni minn.
Ég vil gjarnan þakka þér fyrir
þann tíma sem ég átti með þér og að
hafa fengið að kynnast þér og eiga
hlutdeild í lífi þínu undanfarin 12 ár.
Þú varst mikið ljúfmenni, alltaf
ánægður með lífið og tilveruna. Þrátt
fyrir fötlun þína þá þurfti oft lítið til
að ná fram brosi og hlátri. Það var
mannbætandi að fá að vinna með þér
og ég tel að þeir sem það fengu hafi
gengið reynslunni ríkari út í lífið.
Megi þér líða vel í faðmi foreldra
þinna þar sem þú ert núna. Ég sendi
líka innilegustu samúðarkveðjur til
þinna aðstandenda og sambýlisfólks
þíns og vina á Pálsgarði.
Blessuð sé minning þín.
Kveðja,
Arna Þórarinsdóttir.
Gæðum heimsins hefur ávallt verið
misskipt og fórst þú ekki varhluta af
því, þér var ekki gefið mál eða frelsi
til að hlaupa um. En þrátt fyrir mikla
fötlun gafstu meira af þér en margur,
hlýja nærveru og létta lund. Það að
hafa fengið að vera þátttakandi í þínu
lífi eru mikil forréttindi.
Nú ertu laus úr viðjum allra hafta
og hleypur frjáls um nýjar slóðir og
heldur áfram að gefa af þér í faðmi
þeirra sem unnu þér mest.
Hafðu þökk fyrir allt elsku Bjarni,
minning þín lifir.
Sæll að sinni.
Eyrún Dagbjört.
Bjarni Ólafsson
Elsku Bjarni, nú ert þú frjáls,
laus úr hlekkjum fötlunar þinn-
ar.
Ég þakka þér innilega fyrir
þau þrettán ár sem ég fékk að
taka þátt í lífi þínu á Pálsgarði.
Guð geymi þig.
Helga Þuríður Árnadóttir.
HINSTA KVEÐJA