Morgunblaðið - 01.04.2009, Síða 31

oft gullkornanna hennar sem voru
mörg og ógleymanleg. Við munum
geyma hana í minningu okkar.
Kæru foreldrar, systkini og aðrir
aðstandendur, við vottum okkar
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Eydísar Eddu,
megi Guð og góðir englar geyma
hana.
Fyrir hönd starfsfólks Skamm-
tímavistunar, Álfalandi 6,
Markrún Óskarsdóttir.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Elsku Eydís Edda. Það var síðla
sumars árið 2002 sem þú fluttir að
heiman á Barðastaði 35 en þar hófust
kynni okkar. Þú hafðir mikil áhrif þar
á heimilisbraginn með léttleika þín-
um og stríðni. Við minnumst þín með
þakklæti og biðjum góðan guð að
geyma þig.
Við sendum aðstandendum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Líney, Margrét, Sigrún
og Vigdís.
Vegir almættisins eru órannsakan-
legir, stundum vandséð hver tilgang-
urinn er eða hvert stefnt. Ævi Eydís-
ar Eddu er óræk sönnun þess.
Við fylgdumst með lítilli stúlku
þroskast og dafna. Við fylgdumst
með erfiðleikum, stöðnun og afturför.
Merkum áföngum var fagnað, ferm-
ing, stúdentspróf og fyrsta íbúðin –
engan bilbug að finna hjá ástvinum
sem með skilyrðislausri væntum-
þykju vildu hag Eydísar Eddu sem
bestan og að líf hennar yrði sem eðli-
legast.
Örlögin urðu þó ekki umflúin,
þróttur þvarr en blik í auga og örlítið
bros var ástvinum óendanlega dýr-
mætt.
Nú hefur Eydís Edda kvatt þenn-
an heim, loks slaknað á krepptum
vöðvum og fallegt bros og ró færst yf-
ir andlitið. Minningin um hlátur, bros
og gáskafull ærsl mun lifa í hugum
okkar.
Elsku Simmi, Ella, Bára, Oddur,
Birta, Rúnar, Ernir og Auður. Okkur
innilegustu samúðarkveðjur – megi
allar góðar vættir hugga ykkur og
styrkja.
Sigrún, Magnús og fjölskylda.
Ég kynntist Eydísi fyrir nokkrum
árum þegar ég vann á Lyngási. Ég
var fljót að taka eftir henni og hversu
einstök manneskja var þar á ferð.
Eydís var oftar en ekki mjög glettin á
svipinn og með stríðnisglampa í aug-
um. Hún var mikill húmoristi og mik-
ill félagi. Við náðum fljótt vel saman
og Eydís lét mig finna að það skipti
hana miklu máli að ég mætti í vinn-
una og við tækjumst á við verkefni
dagsins. Þann tíma sem ég vann á
Lyngási gladdi það mig sérlega mikið
að þegar Eydís var rétt komin út úr
rútunni ómaði um ganginn „Erla, ég
er komin, Erla“. Er hægt að fá betri
móttökur í vinnunni sinni? Við fylgd-
umst svo að næstu árin, ég var til að
mynda liðsmaður hennar um tíma og
við gerðum ýmsa hluti saman, svo
sem að fara í Kringluna að skoða í
búðir og á kaffihús.
Ég tel mig heppna að hafa kynnst
Eydísi og fengið að eyða með henni
þeim tíma sem við áttum saman. Hún
gaf mér svo ótrúlega margt og ég
kveð vinkonu mína með miklum
söknuði í hjarta.
Ég sendi fólkinu hennar Eydísar
mínar dýpstu samúðarkveðjur og bið
Guð að veita þeim styrk á þessum
erfiða tíma.
Erla Björg Birgisdóttir.
Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. APRÍL 2009
Bergljót
Viktorsdóttir
✝ Bergljót Viktors-dóttir fæddist á
Siglufirði 5. nóv-
ember 1957. Hún lést
á krabbameinslækn-
ingadeild Landspít-
alans við Hringbraut
12. mars 2009.
Útför Bergljótar var gerð frá Lang-
holtskirkju 24. mars sl.
Meira: mbl.is/minningar
Unnur
Jóhannsdóttir
✝ Unnur Jóhanns-dóttir fæddist í
Reykjavík 12. apríl
1923. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík
21. mars síðastlið-
inn.
Útför Unnar fór fram frá Keflavík-
urkirkju 26. mars sl.
Meira: mbl.is/minningar
Ester
Magnúsdóttir
✝ Ester Magn-úsdóttir fæddist
á Hellissandi 18. sept-
ember 1929. Hún lést
á Vífilsstöðum 16.
mars 2009 og fór út-
för hennar fram frá
Fossvogskirkju 25.
mars.
Meira: mbl.is/minningar
Ég á erfitt með að
trúa því að afi jeppi sé
farinn frá okkur. Hann
var alltaf manna hress-
astur og það var aldrei
langt í húmorinn. Afi
var alltaf vel til hafður og afsakaði sig
ef honum fannst hann ekki nógu fínn
þegar ég kom í heimsókn. Ég gleymi
aldrei þeim stundum sem við áttum
saman í Skorradalnum, uppáhalds-
staðnum mínum. Afi var alltaf dug-
legur að smíða með okkur báta, fara í
gönguferðir eða kíkja niður að vatn-
inu. Það var alltaf jafngaman að fá
hann og ömmu til Eyja og fara í bíltúr
á jeppanum hans afa. Hann var sjálf-
ur svo mikill Eyjamaður og ÍBV-ari.
Mér þótti mjög vænt um það þegar
hann gaf mér ÍBV-púðann sinn úr
gamla jeppanum þegar ég fékk bíl-
próf því ég veit að hann var í uppá-
haldi hjá afa. Eftir að ég flutti í bæinn
fannst mér alltaf jafn gott að fara í
Hæðargarðinn til ömmu og afa eftir
skóla. Þar sátum við þrjú saman í eld-
húsinu og spjölluðum um daginn og
veginn. Ég sagði afa frá öllu því sem
um var að vera í skólanum og hann
sagði mér sögur af Verslógöngu sinni.
Mér fannst alltaf jafn gaman að heyra
sögurnar af lífi hans og hef alltaf litið
upp til hans. Hann var svo spenntur
yfir útskriftinni minni í vor og það á
eftir að vera erfitt að hafa hann ekki
með en ég veit að hann verður með
mér í hjarta. Afi var gull af manni.
Hann sagði mér oft hversu stoltur
hann var af mér og að ég gæti gert
hvað sem ég tæki mér fyrir hendur.
Hann var alltaf svo þakklátur fyrir
það sem ég gerði fyrir hann, sama
hversu lítið það var. Honum fannst
það ómetanlegt að ég gæfi mér tíma í
að kenna honum á tölvuna, en afi
gerði sér ekki grein fyrir því hversu
mikilvægt það var mér. Að geta laun-
að honum allt sem hann hefur kennt
mér í gegnum lífið. Ég á eftir að sakna
hans ólýsanlega mikið en ég veit að
hann mun fylgja mér í gegnum allt
mitt líf. Ég veit líka að þegar yfir lýk-
ur munum við skála saman í rauðvíni
og tala um allt það við áttum órætt.
Elsku afi, mér þykir óendanlega
vænt um þig og þú skilur eftir þig
stórt skarð. Ekki hafa áhyggjur af
ömmu, ég mun hugsa vel um hana
fyrir þig.
Þín afastelpa
Tanja.
Ásbjörn Björnsson
✝ Ásbjörn Björns-son fæddist í Vest-
mannaeyjum 22. júlí
1924. Hann lést á
heimili sínu 22. mars
sl.
Útför Ásbjörns var
gerð frá Bústaða-
kirkju 31. mars sl.
Á kveðjustundu
reikar hugurinn til
fyrri ára og þeirra tíma
sem við áttum með Ás-
birni Björnssyni sem
við kveðjum nú með
söknuði. Ásbjörn og
Bjarney kona hans
voru ekki bara tengda-
foreldrar sonar okkar
og bróður, heldur góðir
vinir sem alltaf var
gaman að hitta á góð-
um stundum.
Við minnumst prúð-
mannlegrar og hlýlegr-
ar framkomu Ásbjörns. Hann var
hress og skemmtilegur, elskulegur
við alla sína samferðamenn og um-
fram allt góður fjölskyldufaðir, afi og
langafi. Ásbjörn og Bjarney kona
hans voru einstaklega samrýnd og
samhent hjón og máttu ekki hvort af
öðru sjá. Missir Baddýjar er mikill.
Við, Fífó-fjölskyldan, sendum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur til
Baddýjar, barna, tengdabarna og af-
komenda allra. Við þökkum sam-
fylgdina og biðjum almættið að styðja
við Baddý á sorgarstundu. Blessuð sé
minning Ásbjörns Björnssonar.
Jóhannes, Guðfinna, börn
og tengdabörn, Fífilgötu 8
í Vestmannaeyjum.
Með hverjum vini, sem deyr, deyr
hluti af manni sjálfum. Þessi orð
komu upp í hugann, þegar mér barst
fréttin um lát míns góða vinar og fyrr-
verandi starfsfélaga og sameignar-
manns, Ásbjörns Björnssonar.
Við kynntumst fyrst í Verslunar-
skólanum árið 1944, en fyrir hreina
tilviljun bar fundum okkar saman árið
1954, sem varð upphaf að ánægjulegu
og farsælu samstarfi um 30 ára skeið
Ásbjörn sýndi mikið áræði og kjark
er hann eftir útskrift úr skóla, þegar
allt var rígbundið í viðjum hafta og
ófrelsis í viðskiptum, stofnaði heild-
verslunina Solido. Okkar samstarf
hófst fyrir alvöru árið 1956, þegar við
báðir hurfum frá ábyrgðarstörfum og
hófum rekstur Solido, en Ásbjörn
lagði fram nafnið.Við stofnuðum fyr-
irtækið í raun með tvær hendur tóm-
ar og með bjartsýnina eina að leið-
arljósi. Það var mér mikið lán að
eignast jafn góðan starfsfélaga og Ás-
björn. Hann hafði einstaklega hlýja
nálægð, var glaðsinna, góðhjartaður,
úrræðagóður, vinfastur og traustur
og var öllum hlutum kunnugur í
rekstri heildverslunar. Þetta var auð-
vitað mikill styrkur fyrir mig, sem
kom úr allt öðru starfi.
Fyrirtækið dafnaði og óx hröðum
skrefum og í byrjun ársins 1959 vent-
um við okkar kvæði í kross og hófum
fataframleiðslu; í fyrstu með því að
ráða tugi húsmæðra í heimasaum.
Framleiðslan fékk prýðilegar viðtök-
ur, enda fyrsta flokks undir vökulum
augum sníðakonunnar Guðnýjar
Þórðardóttur.
Næstu ár voru ár þroska og fyr-
irheita og þótt stundum syrti í álinn
efldust við Ásbjörn við hverja raun.
Við stofnuðum verslun í Aðalstræti,
Teddybúðina, þar sem framleiðslan
var seld og síðar réðumst við í það
stórvirki að kaupa byggingarrétt að
400 fm hæð í Bolholti. Við unnum
sjálfir mikið við bygginguna og innan
tíðar reis upp fataverksmiðja með 40-
50 saumakonur og heildarstarfs-
mannafjölda við fyrirtækið um og yfir
60 manns. Síðan settum við upp versl-
un í húsi, sem áður var í eigu Mar-
eteins Einarssonar & co á Laugaveg-
inum og á þessum árum var hafinn
útflutningur á flíkum, saumuðum úr
efni frá Álafossverksmiðjunni og lík-
lega var um Íslandsmet að ræða, þeg-
ar við á vegum Icelandic Imports, út-
flutningsfyrirtækis iðnrekenda,
seldum 3000 kápur í jólavörulista Am-
erican Express í New York. Minning-
ar frá hinum fjölmörgu viðburðaríku
starfsárum hrannast upp og ekki síst
um hinar mörgu ánægjulegu ferðir
okkar Katrínar með Ásbirni og
Bjarneyju hérlendis sem erlendis og
ekki má gleyma öllum ánægjulegu
samverustundunum í góðra vina hópi.
Í einkalífinu var Ásbjörn hamingju-
samur maður með afbragðs eigin-
konu, hana Bjarneyju, sér við hlið
ásamt fjórum mannvænlegum börn-
um og samhentri fjölskyldu. Að leið-
arlokum vil ég þakka Ásbirni fyrir öll
okkar góðu ár, frábært samstarf, sem
var bæði gjafmilt og lærdómsríkt og
merlar nú í minningunni. Öndvegis-
drengur er genginn.Við Katrín biðj-
um honum Guðs blessunar og send-
um eiginkonu, börnum og
fjölskyldum hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Lífið er fljótt;
líkt er það elding sem glampar um
nótt
ljósi, sem tindrar á tárum,
titrar á bárum.
(Matthías Jochumsson.)
Þórhallur Arason.
Það var vel klæddur myndarlegur
eldri maður sem tók á móti mér á
skrifstofu Kirkjugarðanna í Fossvogi
í desember 1994. Skrifstofa hans bar
þess vott að þar vann maður sem
hafði allt í röð og reglu.
Skömmu áður en fundum okkar
Ásbjörns bar saman hafði ég verið
valinn eftirmaður hans í starf for-
stjóra hjá Kirkjugörðum Reykjavík-
urprófastsdæma. Ásbjörn tók hlýlega
á móti mér og gaf sér góðan tíma til að
kynna mig fyrir samstarfsfólki og
sýna mér húsakynni og segja mér frá
starfsemi Kirkjugarðanna. Með okk-
ur tókst góð vinátta og eftir að ég
hafði tekið formlega við starfi for-
stjóra kom Ásbjörn reglulega í heim-
sókn á skrifstofuna til að fylgjast með
starfseminni og hitta fyrrverandi
vinnufélaga. Síðast kom hann í heim-
sókn 19. janúar sl. og þá var engu
minni áhugi hjá honum að fá fréttir þó
að ljóst væri að verulega væri dregið
af honum.
Ég færi frú Bjarneyju og öllum ást-
vinahópnum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og þakka fyrir trygga
vináttu þeirra hjóna frá fyrstu kynn-
um.
Þórsteinn Ragnarsson,
forstjóri.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku langafi, við eigum eftir
að sakna þín mikið.
Okkur langar til að senda
þér bæn sem mamma okkar
og pabbi biðja með okkur á
kvöldin.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíl í friði, elsku langafi.
Rannveig Eyja,
Ríkarður Eyberg og
Rebekka Eydís.
HINSTA KVEÐJA
Elsku Auður Bryn-
dís, ég man þegar við
kynntumst fyrst, eitt af því fyrsta
sem þú sagðir var að þú værir ekki
eins og flestir aðrir. Ég vissi þá ekki
hvað þú varst að meina en svo sagð-
irðu mér að þú værir með krabba-
mein. Þú varst mjög feimin í fyrstu
en heillaðir mig strax með nærveru
þinni. Við kynntumst á svipuðum
tíma og þú varst að fara að byrja í
meðferðinni í Belgíu. Þú varst svo
spennt og jákvæð á að þetta myndi
ganga vel en þoldir ekki að þurfa
Auður Bryndís
Guðmundsdóttir
✝ Auður BryndísGuðmundsdóttir
fæddist í Keflavík 30.
nóvember 1988. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
23. mars sl
Útför Auðar Bryn-
dísar fór fram frá
Keflavíkurkirkju 30.
mars sl.
Meira: mbl.is/minningar
alltaf að fljúga svona
oft. Í fyrstu skiptin
sem þú fórst út vorum
við í símasambandi
nánast allan tímann á
meðan þú varst úti og
fékk ég að vita allt sem
var að gerast, svona
nánast eins og ég væri
á staðnum, hvort sem
það var hjá lækninum
eða ef þú sást flott hús,
þetta var æðislegur
tími sem ég mun aldrei
gleyma.
Meðferðin gekk vel
og þú varst alltaf brosandi, fallegt
bros sem heillaði hvern sem var og
hár sem fólk dreymir um að hafa.
Falleg að innan sem utan var það
sem þú varst.
Ég á margar æðislegar minningar
um þig sem verða alltaf með mér og
vil ég þakka guði fyrir að hafa leyft
mér að kynnast þér en ég mun aldrei
skilja hvers vegna hann tók þig frá
okkur.
Kristinn Friðbjörn Birgisson.
Valur
Guðmundsson
✝ Valur Guðmunds-son fæddist á
Efra-Apavatni í Laug-
ardal hinn 31. desem-
ber 1925. Hann lést á
hjartadeild Landspít-
alans 14. mars 2009.
Útför Vals fór fram
frá Bústaðakirkju 30. mars sl.
Meira: mbl.is/minningar
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Greinar, sem berast eftir að útför
hefur farið fram, eftir tiltekinn skila-
frests eða ef útförin hefur verið gerð
í kyrrþey, eru birtar á vefnum,
www.mbl.is/minningar. Æviágrip
með þeim greinum verður birt í
blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Engin lengdar-
mörk eru á greinum sem birtast á
vefnum.
Minningargreinar