Morgunblaðið - 08.06.2009, Síða 18

18 Umræðan MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. JÚNÍ 2009
✝ Selma Friðgeirs-dóttir fæddist 26
nóv. 1922 á Akureyri.
Hún lést á Hrafnistu í
Reykjavík 26. maí síð-
astliðinn.
Foreldrar hennar
voru Friðgeir Vil-
hjálmsson verkamað-
ur, f. 26.8. 1893, d.
8.9. 1955, og Sig-
urlaug Svanlaugs-
dóttir húsfreyja, f.
29.5. 1904, d. 31.10.
1991.
Selma á bróður,
Svan, f. 9.11. 1927, maki Erna, f.
8.7. 1928.
Eftirlifandi maki Selmu er Ind-
riði Guðjónsson vélstjóri, f. 2.3.
1916 á Ísafirði. Selma giftist Ind-
riða 22. maí 1941. Börn Selmu og
Indriða: 1) Erla Sigurlaug, f. 22.4.
1943, maki Björn Þorsteinsson, f.
19.2. 1943, börn þeirra eru Indriði
og Kristín. 2) Friðgeir, f. 6.3. 1947,
maki Stella María Reynisdóttir, f.
15.11. 1948, börn þeirra eru Axel
og Bryndís Steina. 3) Magnús Krist-
ján, f. 1.10. 1948, d.
27.5. 1981, maki Erla
Lóa Jónsdóttir, f.
29.6. 1952, börn
þeirra eru Páll Ingi
og Magnús Bragi,
Magnús átti fyrir
Önnu Björk með
Björgu Jónsdóttur, f.
24.9. 1948, d. 13.11.
2001. 4) Ingibjörg, f.
21.6. 1950, fráskilin
við Gústaf Ólafsson, f.
14.11. 1949, börn
þeirra eru Selma og
Brynjar. 5) Guðjón, f.
5.5. 1953.
Barnabarnabörn Selmu og Ind-
riða eru 13.
Selma og Indriði fluttu til
Reykjavíkur 1942 og á Hrísateig 35
í Reykjavík 1944. Árið 1955 fluttu
þau í Langagerði 80 í Reykjavík,
síðan í Vogatungu í Kópavogi. Frá
júní 2007 hafa þau búið á Hrafnistu
í Reykjavík.
Selma verður jarðsungin frá Ás-
kirkju í dag, mánudaginn 8. júní, og
hefst athöfnin kl. 13.
Elsku tengdamamma. Er ég
kveð þig í dag vil ég þakka þér öll
árin okkar saman. Þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig og
mína. Þú varst „Rósin“ í lífi okkar
allra. Í Langagerðið var gott að
koma og allra leiðir lágu þangað,
það leið varla sá dagur að við
kæmum ekki við hjá þér og gaman
var hjá stórfjölskyldunni alla
sunnudaga í kaffi og kökum,
tengdapabbi á sjónum, en þú hélst
okkur öllum saman.
Þegar þið fluttuð í Vogatungu 3
þá hófst nýr kafli í ykkar lífi, söng-
ur og félagsstarf eldri borgara í
Kópavogi var ykkur kært og þið
nutuð ykkar innan um gott fólk.
Já, þetta er búið að vera góður tími
með ferðum innanlands og utan,
lífið hefur verið að mestu leyti gott.
Þær eru margar minningarnar eft-
ir 45 ára samleið í gegnum lífið og
þakka ég fyrir allt.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
tengdamamma.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Þín tengdadóttir,
Stella María.
Elsku amma mín.
Þegar ég hugsa um þig fer ég
alltaf að brosa því þú bjóst yfir svo
mikilli jákvæðri orku og mikilli
hlýju. Mér leið alltaf svo vel í ná-
vist þinni enda var faðmur þinn
breiðari og stærri en flestra. Hlýtt
var hjarta þitt og ávallt varstu til
staðar þegar á reyndi og ekkert
aumt máttir þú sjá.
Þú hafðir húmor fyrir sjálfri þér
og hlóst dátt að vitleysunni sem
stundum kom upp úr þér svona
eins og þegar þú sagðir okkur að
fara í skúrinn þegar þú meintir
garðskálann. Oft var nú hlegið
mikið að orðaruglinu, sem ég hef
tekið í arf frá þér, og þú eflaust
mest.
Þegar ég var lítil og þið afi
bjugguð í Langagerði var ekkert
skemmtilegra en að koma í heim-
sókn til ykkar, hjá þér fékk ég og
frænka mín Selma, nafna þín, að
leika okkur við það að klæðast í
fötin þín, háa hæla, kjóla, hatta og
síðast en ekki síst ganga um með
skartgripina þína, sem var í miklu
uppáhaldi, enda önnur eins djásn
ekki fengið að fara um hendur mín-
ar. Ekki má gleyma þeim ófáu
stundunum sem ég eyddi inni í hin-
um ýmsu skápum og hirslum í leit
að nýjum fjársjóðum enda margt
spennandi að sjá og uppgötva og
alltaf fékk maður að róta af bestu
lyst. Það var einmitt svo frábært
við heimsóknirnar í Langagerðið
því þar fékk maður að vera barn,
róta, leika og finna að þar gat mað-
ur verið maður sjálfur.
Í Langagerði safnaðist fjölskyld-
an saman og oftast var fræga
súkkulaðikakan hennar ömmu ekki
langt undan og ef ekki þá gat mað-
ur bókað það að fá íspinna sem hún
bjó sjálf til úr ávaxtasafa og frysti.
Amma var svo sannarlega mikil
fjölskyldukona enda var henni mik-
ið umhugað um fjölskyldutengslin
og gafst okkur frændsystkinunum
tækifæri til að kynnast betur en
mörgum öðrum fjölskyldum, enda
vorum við ávallt velkomin og hitt-
umst þar oft. Þegar amma og afi
fluttu í Vogatungu voru flest
barnabörnin komin á fullorðinsár
en áfram hélt amma að bjóða heim
í mat eða kökur. Þegar ég og mað-
ur minn Ed fluttum heim til Ís-
lands 1997 vorum við með stand-
andi boð í nætursaltaðan fisk og
hamsatólg og hafði amma mikla
ánægju af því að bjóða útlendingn-
um þennan þjóðlega mat, sem hann
elskaði, enda vorum við í mat hjá
gömlu hjónunum í það minnsta
einu sinni í mánuði á tímabili og
nutum samvista við þau.
Margar eru góðu minningarnar
um hana ömmu mína og þótt henn-
ar tími hafi verið kominn var sárt
að missa hana og vita að ekki yrði
meira um samvistir okkar en eftir
stendur minning um stórkostlega
konu og bestu ömmu sem hægt
væri að hugsa sér.
Ég á eftir að sakna þín sárt
elsku amma.
Þitt barnabarn,
Kristín Björnsdóttir.
Ég vil með nokkrum orðum
minnast ömmu minnar, Selmu, sem
lést nýlega.
Amma mín, mikið varst þú alltaf
góð við mig, alveg frá því að ég
fæddist varst þú mikið með mig og
hjá mér og auðvitað líka afi Indriði
sem fór nú aldrei neitt mjög langt
né lengi frá þér, þið voruð svo sam-
rýmd hjón. Ég vil þakka þér fyrir
allar stundirnar sem við áttum
saman, hvort sem það var heima
hjá ykkur í Vogatungu eða hjá
ömmu og afa á Digranesvegi eða
bara heima hjá mér í Lindasmára
því alltaf komst þú og passaðir mig
þegar þess þurfti. Eins vil ég
þakka þér, amma mín, allan þann
tíma sem þú og afi voruð hjá mér
þegar ég var lítil og veik inni á
spítala, pabbi í skóla og mamma að
vinna, þá voruð þið mikið hjá mér,
keyrðuð mig um alla ganga spít-
alans eða bara sátuð með mig og
sunguð eitthvað fallegt fyrir mig.
Ég skal lofa þér, amma mín, að
passa afa Indriða fyrir þig. Takk
fyrir allt, elsku amma.
Hrönn Indriðadóttir.
Selma
Friðgeirsdóttir
STEINGRÍMUR
J. Sigfússon, formað-
ur Vinstrihreyfing-
arinnar – græns
framboðs, hefur látið
svínbeygja flokkinn í
afstöðunni til aðildar
að ESB. Sennilega
væri nær að segja að
Vinstrihreyfingin –
grænt framboð hafi
ekki eingöngu verið
beygð, heldur hrein-
lega pakkað saman af Samfylking-
unni undir forystu Jóhönnu Sig-
urðardóttur. Augljóst er að flokkar
hljóta brautargengi í kosningum
vegna stefnu þeirra. Þeir sem kusu
Vinstri-græna voru upp til hópa
andstæðingar aðildar Íslands að
Evrópusambandinu. Fyrir því eru
nokkrar ástæður: sú hávaðasam-
asta er formaðurinn Steingrímur
Jóhann Sigfússon. Í Fréttablaðinu
fyrir tæplega hálfu ári eftir fund
flokksráðs Vinstri-grænna er haft
eftir honum að þjóðin þyrfti að fá
að kjósa bæði um hvort farið yrði í
aðildarviðræður, og síðan um að-
ildina sjálfa. Ekki er þetta nú al-
veg í samræmi við umboðið sem
Össur utanríkisráðherra á að fá til
Brusselfarar í nafni ríkisstjórn-
arinnar sem Steingrímur og hans
fólk eru aðilar að. Steingrímur var
í stjórnarandstöðu í október í
fyrra, þegar hann sat undir ræðu
núverandi húsbónda, Jóhönnu Sig-
urðardóttur, á Alþingi, hvar hún
nefndi mögulega aðild að Evrópu-
sambandinu. Þá var öldin önnur og
Steingrímur sagði: „Annar stjórn-
arflokkurinn hefur efni á því við
þessar aðstæður að þjóna ein-
göngu lund sinni. Samfylkingin
hegðar sér eins og stjórnarand-
stöðuflokkur, reynir að troða sín-
um hugðarefnum, eins og inn-
göngu í ESB, inn í umræðuna nú.“
Svelgist ekki Stein-
grími á er hann les
þessa ræðu sína nú?
Gasprið í núverandi
fjármálaráðherra frá
stjórnarandstöðuár-
unum er athyglisvert
eins og t.d. ummæli
hans frá 13. mars í
fyrra, og höfð eru eftir
honum í Morg-
unblaðinu. Gefum
Steingrími orðið:
„Engu að síður líðst
Samfylkingunni það í
öllum umræðum um
efnahagsmál og hagstjórnarvanda
að hafa bókstaflega ekkert fram að
færa, engar tillögur til úrbóta
nema þessa tálsýn, að innganga í
ESB og upptaka evru sé allsherjar
lausnarorð. Flokkur sem hefur
beinlínis samið sig inn í ríkisstjórn
út á að leggja málið til hliðar í
fjögur ár notar það nú engu að síð-
ur sem svar við öllum spurningum,
lausn á hverjum vanda.“ Stein-
grímur lætur ekki þar við sitja, því
strax í næstu línum færir hann til
bókar: „Það bítur svo auðvitað höf-
uðið af skömminni, að Samfylk-
ingin situr eins og klessa í rík-
isstjórn sem aðhefst ekkert
gagnvart óveðursblikunum sem
hrannast upp við sjóndeildarhring
íslenskra efnahags- og atvinnu-
mála.“ Kunnugleg staða Stein-
grímur? Í ljósi þessa er sorglegt til
þess að hugsa að Evrópulest Sam-
fylkingarinnar skuli knúin um-
hverfisvænu vinstri-grænu elds-
neyti í óþökk kjósenda
Vinstri-grænna. Steingrímur ritar í
Morgunblaðinu 18. júní í fyrra um
þær ógöngur sem hin evrópska
sambandsríkishugmyndafræði er
komin í. Þar sé verið að þróa
ríkjasamband í ætt við Bandaríkin.
Hvernig rúmast hið norræna vel-
ferðarsamfélag, sem Steingrímur
hefur verið svo upptekinn af, innan
ríkjasambands í ætt við Bandarík-
in? Síðar í sömu grein hefur Stein-
grímur áhyggjur af lýðræðishalla
innan ESB, þar sem reynt væri að
komast hjá því ef þess væri nokk-
ur kostur að spyrja almenning
álits. Það er huggun harmi gegn
að Vinstrihreyfingin – grænt fram-
boð hefur ekki breytt sinni grund-
vallarstefnu í Evrópumálum, eins
og formaður hreyfingarinnar stað-
festi í ræðustól Alþingis fyrir
stuttu.
Manni verður nú á að hugsa:
hvenær segir maður satt og hve-
nær segir maður ekki satt?
Til að mynda sagði Steingrímur
ekki satt á Alþingi hinn 3. júní síð-
astliðinn. Þar fullyrti hann að ut-
anríkisráðherra væri ekki á vegum
ríkisstjórnarinnar á Möltu í samn-
ingaviðræðum um inngöngu Ís-
lands í Evrópusambandið. Hið
sanna er að utanríkisráðherra var
þar með sendinefnd í för og nýj-
ustu fregnir herma að þingsálykt-
unartillaga sú, sem utanrík-
isráðherra lagði fyrir hið háa
Alþingi Íslendinga, hafði áður
fengið kynningu hjá einhverjum
stofnunum Evrópusambandsins.
Utanríkisráðherra svíkur þing
og þjóð í boði Steingríms og
Vinstri-grænna. Utanríkisráðherra
er kominn langt út fyrir umboð
sitt og ætti að segja af sér áður en
skaðinn af störfum hans verður
stórtækari.
Evrópa Steingríms – fyrr og nú
Eftir Vigdísi
Hauksdóttur
Vigdís
Hauksdóttir
» Í ljósi þessa er sorg-
legt að Evrópulest
Samfylkingarinnar skuli
knúin umhverfisvænu
vinstri-grænu eldsneyti
í óþökk kjósenda
Vinstri-grænna.
Höfundur er þingmaður Framsókn-
arflokksins í Reykjavíkurkjördæmi
suður.
Á DJÚPAVOGI er
tækifæri til að útbúa
eina bestu aðstöðu á
Íslandi fyrir skútur og
þótt víðar væri leitað
og þá ekki eingöngu
yfir siglingatímann,
heldur einnig fyrir
skútur í vetrarlegu. Ís-
land er að mestu
ónumið svæði fyrir
siglingafólk, en með
vel skipulögðu markaðsátaki verður
hægt að koma skútusiglingum við
Ísland inn á kortið hjá siglingafólki
í heiminum, og þar stendur Djúpi-
vogur vel að vígi vegna land-
fræðilegrar legu og einstakra hafn-
arskilyrða.
Það er eftir miklu að sækjast, því
skútueigendur eru einn efnaðasti
hópur ferðamanna sem um ræðir.
Þeir þurfa margvíslega þjónustu
fyrir utan kaup á vistum, olíu og
annarri almennri þjónustu, og þar á
meðal hagkvæma, góða og örugga
vetrarlegu. Vetrarlega fyrir skútur
er mjög tekjumyndandi fyrir við-
komandi höfn og bæjarfélag og það
skýrir af hverju margar litlar og
stórar hafnir í Evrópu og víðar
keppast við að ná þessum hópi
ferðamanna til sín.
Það mun sannast að vogskorin
strandlengja Íslands er gósenland
fyrir siglingafólk. Djúpivogur hefur
staðsetninguna og aðstöðuna. Það
kostar tiltölulega litla fjármuni að
bæta hana frekar. Höfnin í Gleðivík
býður upp á að gera þar fyrsta
flokks þjónustuaðstöðu fyrir
skemmtibátaþjónustu.
Góður húsakostur er
þar sem fellur vel að
þessari starfsemi og
þar er einnig frábært
svæði til að geyma
skútur, sérstaklega
fyrir ofan hafnargarð-
inn þar sem hefur ver-
ið sprengt gott
geymslusvæði út úr
berginu.
Í markaðsátaki eru
nöfn og heiti mikilvæg
og bara nöfnin ein;
Djúpivogur, „The deep bay“, og
Gleðivík, „The merry bay“, eru
stórkostleg og falla aldeilis vel að
kynningunni. Þriggja til fimm ára
markaðsátak mun skila árangri, en
slíkt markaðsátak þarf að undirbúa
af kostgæfni. Nú er lag, eins og
sagt er, því mjög er horft til efl-
ingar ferðaþjónustunnar og fólk er
að átta sig æ betur á tekjumögu-
leikum hennar. Tækifærin eru alls
staðar. Það er nálgunin sem skiptir
máli.
Einn helzti kosturinn við þessa
hugmynd er að hún er umhverf-
isvæn og framkvæmd hennar út-
heimtir mjög takmarkaðar fjárfest-
ingar, því þær eru að mestu fyrir
hendi á Djúpavogi. Hafnarsvæðið í
Gleðivík nýtist betur og verður at-
vinnuskapandi. Það þarf að laga
svæðið að þessari sérhæfðu starf-
semi. Ég vil hvetja áhugasama
menn og konur á Djúpavogi til að
láta slag standa og undirbúa verk-
ið!
Nauðsynlegt er fyrir áhugafólk
og stjórnvöld á Djúpavogi að leita
aðstoðar til að hleypa verkefninu af
stað. Fyrsta skrefið gæti verið að
fara í markaðskönnun og skoða
svæði t.d. í Noregi, Þýskalandi,
Hollandi og Bretlandi. En til þess
þarf fjármagn, sem ekki liggur á
lausu þessa dagana. Það eru til
ýmsir möguleikar hjá stofnunum
eins og t.d. Nýsköpunarmiðstöð Ís-
lands, Ferðamálastofu, At-
vinnuþróunarsjóði Austurlands og
Byggðastofnun, sem samkvæmt
lögum er ætlað að efla atvinnulíf
landsbyggðarinnar, sem gætu stutt
við verkið og mögulegt er að leita
aðstoðar hjá ráðuneyti ferðamála
eða beint til fjárlaganefndar Al-
þingis.
Eins er mikilvægt að komast í
samband við ýmis félög sem starfa í
þessari grein, en siglingasambönd
eru víða sterk og mikill fjöldi er af
siglingablöðum um allan heim. Það
er alltaf verið að leita að nýjum
svæðum fyrir skútur sagði mér
leiðsögumaðurinn Steingrímur
Gunnarsson, vinur minn og bekkj-
arbróðir úr MA, en hann þekkir
þennan skútuheim afar vel. Þökk sé
Steingrími fyrir hans mikla áhuga
og framsýni í nýsköpun í ferðaþjón-
ustu. Skútuhöfn dregur að aðra
ferðamenn. Sú er reynslan erlendis.
Skútuhöfn N-Atlantshafsins
á Djúpavogi
Eftir Pétur
Rafnsson » Það er eftir miklu að
sækjast, því skútu-
eigendur eru einn efn-
aðasti hópur ferða-
manna sem um ræðir
Pétur Rafnsson
Höfundur er formaður Ferðamála-
samtaka Íslands.