Morgunblaðið - 08.06.2009, Qupperneq 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. JÚNÍ 2009
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SÚSANNA KRISTÍN STEFÁNSDÓTTIR,
Lækjasmára 6,
Kópavogi,
lést í Sunnuhlíð mánudaginn 1. júní.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðviku-
daginn 10. júní kl. 13.00.
Páll Ólason,
Þuríður Pálsdóttir, Knútur Kristinsson,
Súsanna Kristín Knútsdóttir, Auðunn Jónsson,
Hólmfríður Knútsdóttir, Ingólfur Finnbogason,
Páll Óli Knútsson,
Knútur Þór og Agnes Lind Auðunsbörn.
✝
Elskulegur bróðir minn, mágur og frændi,
SVANLAUGUR MAGNÚSSON,
Lilli,
Ægisgrund 19,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtudag-
inn 28. maí.
Útför hans verður gerð frá Háteigskirkju miðviku-
daginn 10. júní kl. 15.00.
Ragnheiður Magnúsdóttir, Friðgeir Hallgrímsson,
Eva Friðgeirsdóttir, Bjarni Gunnarsson,
Hallgrímur Friðgeirsson, Þorbjörg Dögg Árnadóttir,
Sesselja Friðgeirsdóttir,
Magnús Pétur, Friðgeir Óli og Sigríður Dís Bjarnabörn,
Árni Freyr, Anton Hrafn og Karen Dögg Hallgrímsbörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
SIGRÍÐAR EYMUNDSDÓTTUR
sjúkraliða,
frá Flögu í Skriðdal,
sem lést fimmtudaginn 14. maí.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Elsku amma mín.
Ég sakna þín svo
óendanlega mikið.
Ég man þegar ég
kom til þín og afa á hverjum morgni
og fékk að kúra á milli ykkar fram
eftir morgni. Ég man þegar ná-
grannakonurnar mættu í kaffi til
þín á morgnana og spjölluðu um
málefni líðandi stundar. Ég man
þegar ég faldi mig undir stofuborð-
inu á hverjum degi og vildi ekki fara
á leikskólann því ég vildi miklu frek-
ar vera hjá þér, elsku amma. Ég
man þegar ég, Nói og Óskar fengum
að gista hjá ykkur um helgar, borða
sætindi og leika okkur í garðinum.
Ég man eftir þér við borðstofu-
borðið að tala í símann með kaffi-
bolla í hendi. Ég man eftir þér í víð-
um „jasmín“-pilsum að dunda í
stóra garðinum þínum. Ég man eftir
frábærum matarboðum um helgar,
fullu húsi af fólki og mikilli gleði. En
fyrst og fremst man ég hversu góð,
gjafmild, sterk og glaðlynd kona þú
varst. Þú vildir allt fyrir alla gera og
varst besti vinur og hlustandi sem
völ var á.
Elsku amma, þú varst svo sann-
arlega með stærsta hjartað og hlýj-
asta faðminn. Þú varst sú allra
besta amma sem nokkur gat óskað
sér. Ég mun sakna þín mikið og
hugsa til þín daglega. Það voru mik-
il forréttindi að fá að kynnast svo
stórbrotinni og ástríkri konu. Ég
mun aldrei gleyma þér og mun ætíð
geyma fallegar minningar um þig í
huga mér og hjarta.
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér,
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi því, sem eilíft er.
(Vald. Briem)
Þín
Anna Ósk.
Amma, 21. maí leið í móðu. Ég
trúi því ekki enn að hann hafi átt
sér stað. Ég vaknaði við þær fréttir
að þú værir dáin og yfir mig skall
gríðarleg sorg. Nei, þetta gat ekki
verið að gerast. Þú varst vön að ná
þér alltaf aftur, við meira að segja
töluðum um að þú værir eins og kisi,
með níu líf. Amma Lambó fer aldrei
frá mér, amma nær sér alltaf aftur,
sama hvernig líkurnar eru. Þessar
fréttir komu svo aftan að mér. Ég
er enn að átta mig á þessu. Á ég að
trúa því að þú eigir aldrei eftir að
hringja heim og spjalla við mig, á ég
aldrei eftir að koma á Lambó og
finna þig þar í „hásætinu“, þar sem
þú drekkur 10 dropa og býður
manni allt sem er til í eldhúsinu? Á
ég aldrei eftir að heyra skemmti-
legan hlátur þinn þegar þú segir frá
einhverju eða spyrð um nýjustu
fréttir? Þetta bara getur ekki verið!
Af hverju kom ég ekki oftar í
heimsókn? Fyrir skömmu þá sagð-
irðu við mig að það væri nú gaman
ef ég kæmi bráðlega ein í heimsókn
og við gætum átt stelpuspjall. Ég
var sammála því og við plönuðum að
fljótt myndum við eiga stelpudag.
Aldrei varð neitt úr því. Þegar ég
útskrifaðist úr Hússtjórnarskólan-
um þá hugsaði ég hvað mig langaði
að sýna þér dótið sem ég hafði búið
til, en þar sem þú komst ekki á sýn-
inguna þá ætlaði ég að koma með
sýninguna heim til þín. Ég vissi að
þú hefðir gaman af því og við gæt-
um þá átt stelpuspjallið okkar. Dót-
ið var í bílnum mínum í 5 daga, en
aldrei gaf ég mér tíma til að koma.
María Þórhildur
Óskarsdóttir
✝ María ÞórhildurÓskarsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. júní 1931. Hún
andaðist á heimili
sínu fimmtudaginn
21. maí síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 3. júní.
Meira: mbl.is/minningar
Aldrei varð neitt úr
því frekar en öðru. Ég
býst við því að ég hafi
lært ansi beiska lexíu
um að láta hlutina
aldrei bíða og sérstak-
lega ekki mikilvæga
hluti eins og fjölskyld-
una. Ég veit núna að
maður veit aldrei hvað
gerist í náinni framtíð.
Síðast þegar ég sá
þig, þá varstu á spít-
alanum og svafst er
ég kom. Ég settist hjá
þér, tók í höndina
þína og bara horfði á þig sofa. Þú
varst svo yndisleg. Fljótlega vakn-
aðir þú og við spjölluðum saman um
lífið og tilveruna og þú talaðir svo
fallega við mig. Þú talaðir eins og ég
væri fallegust og best í heimi. Þú
varst alltaf svo lunkin í því að láta
manni líða vel og finna að maður var
elskaður. Og mikið varst þú elskuð á
móti. Ég man er ég gekk út af spít-
alanum eftir þessa heimsókn, að ég
hugsaði: Mikið kvíði ég fyrir að
missa hana, það á eftir að verða
hræðilegt. Og það er rétt. Þessi tími
er kominn og hann er hræðilegur.
Síðustu daga hef ég verið að
hugsa um stundir okkar saman. Það
skemmtilegasta sem ég vissi var að
gista hjá ykkur afa, við frænkurnar.
Allt kvöldið fór í að við klæddum
okkur í hverja einustu flík sem þú
áttir, grömsuðum í öllu skartinu
þínu og héldum sýningu fyrir þig.
Og alltaf varst þú áhugasöm, sast í
sófanum allt kvöldið og klappaðir.
Þetta voru bestu kvöldin.
Mikið á ég eftir að sakna þín,
elsku amma mín. Ég vildi bara að
við hefðum átt fleiri stundir saman.
Þú varst og ert fallegasta og
besta kona sem ég hef kynnst og
stærra hjarta og meiri hlýju hef ég
aldrei vitað um.
Þú átt öruggan og stóran stað í
hjarta mínu og ég mun geyma þig
þar alltaf.
Ég elska þig, fallega amman mín.
Þín
Fjóla Dögg.
Elsku amma okkar.
Við þökkum Guði fyrir að hafa
skapað þig. Við þökkum Guði fyrir
að hafa valið okkur stað nærri þér.
Við þökkum Guði fyrir að hafa gefið
okkur tækifæri til að alast upp
nærri þér. Við þökkum Guði fyrir
það besta í lífinu. Við þökkum Guði
fyrir þær stundir sem við höfum átt
saman. Við þökkum Guði fyrir þá
gleði sem þú hefur veitt okkur. Við
þökkum Guði fyrir að hafa átt þig á
okkar gleðistundum. Við þökkum
Guði fyrir að hafa átt þig í okkar
sorgum og erfiðleikum. Við þökkum
Guði fyrir allt sem við höfum upp-
lifað saman. Við þökkum Guði fyrir
að hafa gefið okkur tækifæri til að
elska þig. Við þökkum þér fyrir að
elska okkur.
Undanfarna daga höfum við
bognað, og það töluvert. Við reynum
samt að brotna ekki. Það er fátt
sem gefur okkur meira en að geta
staðið beinir í baki, borið höfuð hátt
og sagt hreyknir: „Við erum afkom-
endur Maríu Þórhildar Óskarsdótt-
ur.“
Elsku amma, takk fyrir lífið.
Þínir
Arnór Bjarki Blomsterberg –
Nói og Óskar Maríus
Blomsterberg.
Elsku hjartans amma mín.
Þegar ég hugsa um þig kemur
alltaf sama myndin upp í huga mér:
Þú sitjandi við borðið á Lambó í há-
sætinu þínu. Ég sé fallega breiða
brosið þitt sem tók á móti mér í
hvert skipti sem ég kom til ykkar
afa og ég heyri hlýju röddina þína
sem alltaf bauð mér eitthvert nasl
úr eldhúsinu. Það er svo erfitt að
horfast í augu við það að þú sért far-
in. Það er erfitt að sætta sig við það
að fá ekki að sjá fallega brosið þitt
aftur eða heyra hlýju röddina þína
aftur. Það er sárt að vita það að ég
geti ekki farið á Lambó, sest á móti
þér og spjallað við þig um lífið og
tilveruna, jafnvel slúðrað svolítið við
þig. Það sem hjálpar mér í sorginni
er að hugsa til þess að einn daginn
sjáumst við aftur og ég er viss um
að þá munum við setjast niður sam-
an og halda áfram að spjalla.
Elsku fallega amma mín, ég trúi
því ekki enn að ég þurfi að kveðja
þig. Þú varst einstök kona með stórt
hjarta og ég var ein af þeim heppnu
sem fengu að njóta nærveru þinnar
og það væri svo margt sem ég gæfi
fyrir það að geta fengið að sjá þig
og faðmað þig einu sinni enn. Ég vil
þakka þér fyrir allt það sem þú
kenndir mér og ég vil þakka þér
fyrir að elska mig. Ég mun sakna
samverustunda okkar og spjallsins
okkar en mest af öllu mun ég sakna
þín.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(Höf. ók.)
Heimurinn er fátækari án þín,
minning þín verður geymd í hjört-
um okkar allra.
Þín
Erna Ýr.
Elsku amma Maddý.
Ég á ofboðslega erfitt með að
trúa því að þú sért í alvörunni farin
úr lífinu mínu.
Þú varst alltaf svo góð við mig og
alla og vildir allt fyrir alla gera. Ég
gat talað við þig um alla mögulega
hluti, þótt fámælt sé, en einn af þín-
um bestu eiginleikum var sá að þú
varst svo góður hlustandi, og maður
gat sagt þér frá mistökum sínum en
þú álasaðir manni ekki fyrir þau.
Einnig gat ég deilt með þér hlutum
sem ég deildi ekki með mörgum.
Hverju sem ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
(Davíð Stefánsson)
Að vita það að ég muni aldrei aft-
ur koma á Lambastekkinn og sjá
þig í glugganum hlustandi á frétt-
irnar og biðjandi mig um að segja
þér eitthvert slúður er ólýsanlega
sárt og virkilega óraunverulegt.
Þótt missirinn sé mikill og sökn-
uðurinn mjög sár, þá verða minn-
ingarnar alltaf til staðar.
Minningarnar eru margar en ég á
erfitt með að koma þeim niður á
blað. Einnig eru þakkirnar sem ég
skulda þér margar, en betra er seint
en aldrei, ég þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig. Það
voru forréttindi að fá að þekkja þig
og þú varst svo sannarlega með
stærsta hjarta í heimi og er ég ekki
ein á þeirri skoðun.
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þín
Írena.
Í dag er til moldar borin kær vin-
kona okkar og góður granni, María
Þórhildur Óskarsdóttir, Lamba-
stekk 2.
Fjölskylda okkar og fjölskylda
Maddýjar, eins og við kölluðum
hana, fluttum í Breiðholtið á vor-
dögum 1968. Fljótlega tókst með
okkur og fjölskyldu hennar góður
og einlægur vinskapur sem hefur
haldist óslitið í þau fjörutíu og eitt
ár sem við höfum verið nágrannar.
Oft var farið yfir til Maddýjar og
Blomma, eins og við köllum hann,
og rætt um landsins gagn og nauð-
synjar yfir góðum kaffisopa. Maddý
var alltaf glöð og létt í lund og leit
ávallt á björtu hliðarnar í lífinu.
Undanfarin ár átti Maddý við van-
heilsu að stríða, en í hennar augum
var það bara eitthvað sem maður
varð að vinna bug á og hún leit alltaf
björtum augum fram á veginn. Hinn
21. maí sl. fengum við þær sorg-
arfréttir að Maddý væri látin og þá
brast strengur í hjörtum okkar.
Með þessum fáu orðum viljum við
minnast okkar góðu vinkonu sem
sárt er saknað og þakka fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman. Við viljum votta Blomma og
fjölskyldu hans okkar dýpstu sam-
úð. Megi góður Guð halda sinni
verndarhendi yfir þeim í þeirra
stóru sorg.
Sigrún (Rúna) og Grétar.
Eftir erfið og langvin veikindi
kvaddi Maddý hinn 21. maí síðast-
liðinn. Oftar en ekki háði hún harða
baráttu við sinn sjúkdóm, en varð að
láta í minni pokann þennan örlaga-
ríka dag í maí.
Ég væri ekki hissa þótt Guð hefði
gefið henni aukatíma hérna á jörð-
inni því betri og yndislegri mann-
eskju var ekki hægt að hugsa sér.
Ég kynntist henni árið 1968 þeg-
ar við foreldrar mínir og systkini
fluttum í Breiðholtið og beint á móti
bjuggu Maddý og Blommi með
barnahópinn sinn. Hún bankaði upp
á og bauð mömmu að nota þvotta-
snúrurnar því hún sæi að hún ætti
svo marga stráka og þarna lagði
hún grunninn að ævarandi vináttu.
Mikið fannst manni alltaf gaman
þegar hún kom í kaffi til mömmu að
spjalla. Hún talaði ekki minna við
okkur krakkana og sýndi mikinn
áhuga á því sem við vorum að gera.
Og seinna þegar móðir mín var orð-
in ekkja og lasin var mikið öryggi að
hafa Maddý svo nálægt, því hún
kom á hverjum degi til hennar og
stundum oft á dag. Mér fannst ég
aldrei geta fullþakkað það og þegar
mamma dó sýndi hún okkur mikla
hlýju og samúð.
Allar stundirnar sem ég hef átt
með henni þakka ég.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
Blomma og fjölskylduna í sorginni.
Minningin lifir.
Auðbjörg
Kristvinsdóttir.
Á kveðjustund er við hæfi að
staldra við og líta yfir farinn veg og
minnast góðra stunda.
Þegar við systurnar vorum ungar
námsmeyjar í höfuðborginni vorum
við svo lánsamar að kynnast Maddý,
Blomma og þeirra góðu fjölskyldu í
gegnum Hans Pétur son þeirra.
Alltaf var tekið á móti okkur af mik-
illi gestrisni á fallega heimilinu
þeirra. Oft var boðið í mat eða kaffi
og borðið dekkað með flottum mat-
ar- og kaffistellum frá Bing og
Gröndal eða því Konunglega. Þótt
móttökurnar væru höfðinglegar var
það samt sú hjartahlýja, lífsgleði,
kærleikur og vinátta sem hún auð-
sýndi okkur sem var minnisstæðust.
Heimili þeirra var oft eins og fé-
lagsmiðstöð, einn að koma og annar
að fara. Einhvern veginn var eins og
vinir barnanna þeirra væru líka vin-
ir hjónanna. Alltaf var hlustað á öll
vandamál, skoðanir okkar virtar og
svo var hún óspör á hrós og hvatn-
ingu og lét sig alla tíð hag okkar
varða. Yfir heimilinu sveif danskur
blær, ef svo má að orði komast, og
eflaust hefur danskur uppruni hús-
bóndans haft sitt að segja. Þótt
margt yrði henni mótdrægt í lífinu
missti hún aldrei móðinn. Sviplegt
fráfall elsta sonar og löng og erfið
veikindi tóku sinn toll. Lífsglaði
hláturinn hennar Maddýjar er nú
hljóðnaður nema í huga okkar þar
sem minningin um yndislega mann-
eskju mun lifa. Bjart blik augna
hennar mun alltaf fylgja okkur.
Megi henni verða verðskulduð hvíld
vær.
Við systur á Skaganum þökkum
henni samfylgdina, umhyggjuna og
vináttuna sem hún auðsýndi okkur.
Eftirlifandi aðstandendum vottum
við einlæga samúð.
Elísabet og Guðjóna
Kristjánsdætur.