Nýtt kvennablað - 01.12.1954, Blaðsíða 3

NÝTT •
KVENNABLAD
15. árgangur.
8. tbl. des. 1954.
Móð ur
ii.
SíSar eg var á þeim sama. sta'S
me'ö sveinbarn við brjóst mitt á ný.
Gullregnið hrundi vi’S gluggann minn
og golan snart mig svo lilý.
Þád var sumar í lofti og sól í sál
því sigur mér unninn var.
Viö spurn þessa langa og leiSa vetrar
mitt Ijósbarn var gœfunnar svar.
Hvort sólin skein eöa seitlaSi regn
eg sá ei þá gleðistund,
er barniö mitt, sonur minn, brauzt um og sparn viS
í bjartri Ijósunnar mund.
Svo laugaSi liún hann og líni vafÖi
og lagöi hann viö brjóstin mín,
hvort þyrstari voru þau eÖa hann?
ÞaS svar mér í hjarta skín.
Og síöan eg veit, eg sé þaS og finn
aS sigurför verður lians skciÖ,
sem sigraSi þrautir sjúkrar móöur
og sólstráir nú mína leiS.
Ljómi báru er blikar í sól
voru bláu augun hans mér,
gulldúnn á höfSi og geisli á brá,
sem glóey um stofuna fer.
Dýrri þó cn sú dýrö, sem sást
er draumurinn fagri um hann,
sem helgaSi líf mitt, sem gaf því gildi
meS göfgandi móöurást.
Minningin vakir og veröur mér hjá
og vissan aS hinzta blund;
hiS fegursta af ötlu sem fullkomiS er
eg fékk aS lifa þá slund.
RaulaS viS barn.
Glóey litla, geislabrún,
góSa dísin mömmu,
lijarta úr gulli hefur 'ún
heitin eftir ömmu.
Væna, litla vina mín,
viS skulum yrkja bögu.
Unun mín eru aiigun þín
efni í IjóS og sögu.
Þórunn Elfa.
NÝTT KVENNABLAÐ
1