Morgunblaðið - 25.07.2009, Blaðsíða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JÚLÍ 2009
✝
Maðurinn minn,
WALTER YUHAS,
lést fimmtudaginn 2. júlí í Clifton, New Jersey.
F.h. aðstandenda,
Petrún Sigurðardóttir Yuhas.
Elsku amma Imba, ég sakna svo
að taka utan um þig og að kúra hjá
þér á meðan þú strýkur á mér
vangann. Þannig kvöddumst við í
hinsta sinn nema þá strauk ég á
þér vangann og þú varst umvafin
þeim sem hafa elskað þig einna
mest. Þessi stund mun ávallt lifa í
hjarta mínu. Aldrei hef ég kynnst
jafn fallegri manneskju, svo kær-
leiksrík, tær, ljúf og hlý í garð
allra. Takk fyrir að leiðbeina mér í
gegnum erfiða tíma og veita mér
ómetanlegan styrk. Sama hvað
bjátaði á þá leið mér alltaf eins og
allar áhyggjur flygju á brott þegar
við áttum okkar nánu samtöl. Þú
varst mér ekki einungis sem amma
heldur einnig trúnaðarvinkona. Ég
mun aldrei gleyma okkar nánu
samtölum sem við áttum við eld-
húsborðið, að drekka lífrænt te og
ég hlustaði á hvernig þú leist á líf-
ið og hvernig þér fannst að heim-
urinn mætti betur fara. Stundum
gleymdum við okkur og brostum
blítt til hvor annarrar í dágóðan
tíma til þess að sýna hversu mikið
við elskuðum hvor aðra. Við gátum
hlegið tímunum saman og ósjaldan
hef ég strítt þér. Ég held að það
séu fáir sem hafa gengið jafn langt
í stríðni við langömmu sína. Þú
varst mikill húmoristi. Yndislegar
voru stundir okkar þegar við
hlustuðum á fallega og skemmti-
lega tónlist og dönsuðum saman
eins og gert var í sveitinni þinni,
frá sólsetri til sólarupprásar. Þú
barst svo mikla virðingu fyrir nátt-
úrunni og þá allra helst æskuslóð-
unum í Kálfshamarsvík. Ef þú
hefðir verið full heilsu hefðir þú að
öllum líkindum verið ein af þeim
Ingibjörg
Sigurðardóttir
✝ Ingibjörg Sigurð-ardóttir fæddist
að Króki í Skaga-
hreppi, Austur-
Húnavatnssýslu, hinn
17. ágúst 1925. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu Garðv-
angi í Garði hinn 17.
júlí sl.
Útför Ingibjargar
fór fram í Safn-
aðarheimilinu í Sand-
gerði föstudaginn 24.
júlí síðastliðinn. Ingi-
björg var jarðsett á
æskuslóðum sínum á Skagaströnd, í
Hofskirkjugarði.
sem berjast allra
mest fyrir náttúru-
perlum okkar Íslend-
inga. Mér finnst til-
valið að birta stutt
ljóð eftir þig sem
ekki áður hefur verið
birt.
Fégirndin sú falska
norn,
fæðir af sér hvatir
sjúkar.
Glatast þjóðar gildi
forn,
gróið land og Kára-
hnjúkar.
Aldrei heyrði ég þig minnast á
peninga. Allt sem þú áttir deildir
þú með öðrum. Ég þekki engan
sem hefur gefið svona mikið frá
sér til þeirra sem eru bágstaddir,
hvort sem það voru peningar,
bænir, ljóð eða tími. Það er því
óhætt að segja að það séu margir
sem eiga eftir að sakna góð-
mennsku þinnar og hlýju. Þegar
ég sé þig fyrir mér brosa og hlæja
þá falla tár en jafnframt myndast
bros á vörum mínum og ég fæ
hlýju í hjartað. Þessar myndir af
þér mun ég ávallt geyma í hjarta
mínu. Að hafa tengst þér svona
sterkt elsku amma mín er mér
sem dýrmæt gjöf. Ég mun halda
minningu þinni á lofti með ætt-
ingjum og vinum en fyrst og
fremst í hjarta mínu og mun það
veita mér styrk á hverjum einasta
degi um ókomna tíð. Ég vil þakka
þér fyrir að vera alltaf svona falleg
við mig og að kenna mér að elska
náungann enn meira. Takk fyrir
að hafa sagt mér margoft hversu
stolt þú varst af mér, það gefur
mér svo mikið. Takk fyrir fallega
og blíða andlitssvipinn sem kom á
þig þegar þú sagðir að ég væri þitt
fyrsta langömmubarn, rósin henn-
ar ömmu sinnar, og að ég væri þín
guðs gjöf. Takk fyrir að gefa
pabba alla þá ást sem þú hefur að
bera, það varð til þess að við
pabba erum svona náin og ynd-
islegir vinir. Ég sakna ástarinnar
þinnar elsku amma. Hvíldu í friði.
Rósin hennar ömmu,
Rósa María.
Elsku besta amma, ég á eftir að
sakna þín svo mikið, nú hafa engl-
arnir á himnum fengið þig til sín.
Ég skrifaði ljóð til þín sem ég
ætla að setja með þér í kistuna
þína svo þú getir lesið það fyrir
englana á himnum.
Elskulega amma er dáin,
angrið sára vekur tár,
amma, sem var alla daga
okkur bezt um liðin ár,
amma sem að kunni að kenna
kvæðin fögru og bænaljóð,
amma, sem að ævinlega
okkur var svo mild og góð.
Ef við brek í bernskuleikjum
brotin lágu gullin fín,
þá var gott að eiga ömmu,
er alltaf skildi börnin sín.
Hún var fljót að fyrirgefa
og finna á öllum meinum bót,
okkur veittist ekkert betra
en ömmu mildi og kærleiksbót.
Vertu blessuð, elsku amma,
okkur verður minning þín
á vegi lífsins, ævi alla,
eins og fagurt ljós, er skín.
Vertu blessuð, kristna kona,
kærleikanum gafstu mál,
vertu blessuð, guð þig geymi,
góða amma, hreina sál.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þinn,
Brynjar Þór.
Það er með söknuði sem ég kveð
mína elskulegu vinkonu, Ingi-
björgu Sigurðardóttur. Imba, eins
og hún var ávallt kölluð, var ein-
stök kona sem var full af heið-
arleika, kærleika og trúmennsku.
Hún var öllum góð og vildi öllum
gott enda trúði hún aldrei neinu
illu upp á neinn. Erfiðleika sína
bar hún aldrei á torg og vildi lítið
láta fyrir sér hafa. Hún umvafði
alla, sama hver átti í hlut, sinni
einstakri hlýju og ást. Það hefur
auðgað lífið að kynnast henni. Ver-
öldin væri betri staður ef fleiri
væru eins og hún. Ég bar mikla
virðingu fyrir henni alla tíð. Að
leiðarlokum sækir sorg á hugann
en jafnframt þakklæti fyrir ein-
læga vináttu og góðar minningar.
Elsku yndislega Imba mín, hvíl í
friði.
Ég heyrði Jesú himneskt orð:
„Kom, hvíld ég veiti þér.
Þitt hjarta’ er mætt og höfuð
þreytt,
því halla’ að brjósti mér.“
(Stefán Thorarensen.)
Sigurbjörg Ólafsdóttir (Silla).
Elsku Ingibjörg mín.
Ég vil þakka þér allar góðu
stundirnar sem ég átti með þér.
Ég var lítil hnáta þegar ég kynnt-
ist þér í heimsókn með pabba mín-
um og mömmu. Það var alltaf
hlaðborð hjá þér þegar við komum
til þín, einstök gestrisni og ljúf-
mennska þín líður mér aldrei úr
minni. Ég hef hvorki fyrr né síðar
kynnst eins yndislegri manneskju
og þér. Í öll þessi ár heyrði ég þig
aldrei tala illa um nokkurn mann,
þetta er mjög einstakt og þér vel
lýst. Þú varst létt í lund og það
þurfti ekki mikið til að fá þig til að
hlæja og hlógum við oft dátt sam-
an. Mér þykir svo vænt um þig en
vildi að ég hefði verið duglegri að
heimsækja þig. Takk fyrir að hafa
fengið að kynnast þér, ég veit að
það verður tekið vel á móti þér
þarna hinum megin.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirinir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ég votta aðstandendum samúð
mína.
Magga Hrönn.
Elsku hjartans Imba okkar,
núna ertu farin upp til himna, þar
sem þú örugglega, ásýndar, horfir
niður til okkar góðlátlega, með
ljúft bros á vör og ást í augunum
þínum fallegu. Alltaf varstu okkur
svo dásamlega góð og hlý, það var
ekkert eins og mjúkt faðmlag frá
okkar elsku kærleiksríku Imbu.
Þú varst svo sannarlega einstök
kona, við höfum aldrei hitt neinn í
þessu lífi sem hefur haft þína góð-
mennsku, svo hreina og bjarta,
þitt blíðasta augnaráð og göfuga
fagra hjarta. Við söknum þín ein-
læglega og við elskum þig meira
en orð fá lýst.
Megi góður Guð varðveita þig og
geyma í faðmi sér.
Nú legg ég aftur augun mín,
en öndin hvarflar, Guð, til þín,
þinn almáttugan ástarvæng
lát yfirskyggja mína sæng.
(Matthías Jochumsson.)
Þínar elskandi
Bryndís og Nílsína.
Elsku amma okkar.
Núna ertu komin til
afa og þið hittust aftur
á afmælisdaginn hans.
Eskifjörður kemur fyrst upp í
hugann þegar við hugsum til baka.
Þessar ævintýralegu ferðir til
ömmu og afa þar sem við fengum
leyfi til að gera allt sem hugurinn
girntist. Og aldrei var hastað á okkur
þótt okkur hafi nú dottið ýmislegt í
hug. Sumrin voru yndisleg í garð-
inum þínum þar sem við tókum upp
rabarbara og röltum í kaupfélagið.
Amma, þú varst alltaf svo fín, alltaf
með varalit og vel til höfð. Þú varst
alltaf hlý og góð við okkur og kennd-
ir okkur að biðja bænir og leggja
kapal til að fá að vita um veðrið dag-
inn eftir. Við munum líka eftir lumm-
unum þínum og döðlubrauðinu góða
svo ekki sé minnst á kvöldkakóið
sem við fengum eftir skemmtilegan
dag hjá ykkur. Okkur þótti svo gam-
María Daníelsdóttir
✝ María Daníels-dóttir fæddist í
Syðra-Garðshorni í
Svarfaðardal 6. des-
ember 1921. Hún lést
á Vífilsstöðum föstu-
daginn 17. júlí sl.
Útför Maríu fór
fram í Fossvogskirkju
föstudaginn 24. júlí
síðastliðinn.
an að skoða allt fallega
og undarlega dótið í
íbúðinni hjá ykkur afa,
eins og selinn litla sem
er svo mjúkur og pen-
ingaborðið góða. Ykk-
ar heimili var okkar
ævintýraheimur.
Elsku amma okkar,
margs er að minnast
og við vitum að þú ert
núna á góðum stað
með afa.
Hvíl í friði, elsku
amma á Eskjó.
Þín barnabörn
María Sif, Edda Dröfn,
Ómar Orri og Arna Hlín.
Við systurnar vorum svo heppnar
að fá að alast upp í Svarfaðardal í
næsta nágrenni við föðurfjölskyldu
okkar. Afi og amma bjuggu ekki
langt frá og þar fengum við tækifæri
til að hitta frændur og frænkur. Ein
af þessum frænkum var Mæja. Hún
var stóra systir hans pabba. Á hverju
sumri kom hún keyrandi á rauða Sa-
abnum með Malla og Erni norður í
Svarfaðardalinn. Koma hennar var
okkur alltaf gleðiefni, hún kom alltaf
með gjafir og slikkerí til að gleðja
litlar frænkur. Úr augum hennar
skein kátína og á rauðum vörunum
var glaðlegt bros þegar hún með
skemmtilegum orðatiltækjum undr-
aðist yfir því hvað við hefðum stækk-
að og breyst síðan síðast.
Það var líka gott að njóta gestrisni
hennar og hlýju þegar við heimsótt-
um hana til Eskifjarðar í litla fallega
húsið hennar sem bar sterk einkenni
persónuleika hennar þar sem ýmis-
konar dúllerí prýddi heimilið. Þar
sem Mæja frænka fór var enginn
lognmolla, í fasi hennar og fram-
komu birtust í senn heimskona og
dama og stöku sinnum smá sígauni
þegar hún skreytti sig með festum
og armböndum. Á hillu í stofunni hjá
ömmu var brúðarmynd af henni og
Malla og fannst okkur eins og þar
væri mynd af þekktum Hollywood-
leikurum frá fimmta áratugnum svo
flott voru þau á þeirri mynd. Hún
sagði sína meiningu og við fylgd-
umst oft með af óttablandinni virð-
ingu þegar hún og pabbi urðu svolít-
ið æst yfir hlutunum þó að þau væru
sammála. Árin liðu og við stækkuð-
um og Mæja hætti að koma í Svarf-
aðardalinn á rauða Saabnum. En
hún hélt áfram að vera Mæja frænka
sem við heimsóttum í Reykjavík og
hún fylgdist alltaf með okkur og
kom og tók þátt í stórviðburðum í lífi
okkar.
Í dag kveðjum við kæra frænku
sem var svo litrík og skemmtileg al-
veg eins og frænkur eiga að vera.
Minninguna um hana geymum við
með sjálfum okkur og biðjum góðan
Guð að geyma Mæju frænku.
Bryndís, Hrafnhildur og
Sigríður Birna Björnsdætur.
Þetta er búin að vera skrýtin vika
og óraunveruleg. Í dag horfði ég á
tvær tilkynningar í blaðinu – annars
vegar þakkarkveðjur eftir andlát og
útför móður minnar og hins vegar
andlátstilkynningu um Mæju
frænku mína, systur pabba. Þarna
voru þær, mágkonurnar glæsilegu,
hlið við hlið. Skammt stórra högga á
milli og þungbært er það. Mæja
frænka skar sig úr fjöldanum, hún
var afskaplega glæsileg kona og fal-
leg – eftirtektarverð. Ég man eftir
henni fyrst í Svarfaðardal heima hjá
ömmu og afa. Ég hafði ekki mikið
farið um heiminn enda bara lítil þá,
en vissi samt að hún og fjölskyldan
hennar bjó á Eskifirði. Ég hafði
aldrei komið til Eskifjarðar, en það
hlyti að vera verulega smart staður
því þannig kom hún mér fyrir sjónir
– smart og glæsileg eins og stjarna
úr amerískri kvikmynd. Hvítur
barðastór hattur og buxur í sama
lit, rauð hlýraskyrta með hvítum
doppum og stór hvít perlufesti við.
Ótrúlega flott. Húsið þeirra Malla
og Mæju á Eskifirði var svo hið
mesta ævintýrahús, nákvæmlega
eins og ég átti von á. Í minningunni
hafði það óteljandi margar hæðir og
kvisti, endalausa stiga. Garðurinn
var risastór með háum grónum
trjám, garðálfum og litlum burst-
abæ. Ótrúleg uppspretta leikja og
skemmtilegheita – enginn nema
Mæja frænka gat búið í svona
skemmtilegu húsi. Þegar ég var í
heimsókn hjá þeim hjónum sem
barn fór hún með Faðirvorið og
signdi yfir mig áður en ég fór að
sofa. Þetta var mín fyrsta trúar-
reynsla og gerði okkur nánari,
frænkurnar. Við töluðum ætíð hisp-
urslaust. Mæja frænka var einhver
eftirtektarverðasti karakter sem ég
hef kynnst í gegnum tíðina. Hún
var svo fyndin, orðheppin og yfir-
höfuð skemmtilegur félagsskapur.
Hrein og bein við alla. Hástemmd
röddin náði athygli og hvellur hlát-
urinn var ótrúlega smitandi. Hún
var líka svo undurljúf kona, sýndi
mér og hugðarefnum mínum alltaf
svo mikinn áhuga í gegnum tíðina.
Hún náði til mín sem barns, ung-
lings og fullorðinnar konu. Skildi
alltaf hvað ég var að meina. Síðar
þegar þau Malli fluttu til Reykja-
víkur var hún mér oft haukur í
horni þegar ég stundaði háskóla-
nám fjarri heimaslóðum. Það var
svo gott að koma til frænku í kræs-
ingar og þrátt fyrir að íbúðin væri
minni en húsið á Eskifirði ljómuðu
hýbýli þeirra hjóna enn af þessum
skemmtilegheitum. Mæja frænka
bjó þannig um sig og sína. Um leið
og ég kveð elskulega frænku mína
með söknuði í hjarta veit ég að hún
heldur áfram að vera jafn eftirtekt-
arverð í sínum nýja heimi og hún
var á meðal okkar. Ég er þakklát
fyrir að hafa átt hana að sem
frænku og vinkonu. Ég og fjöl-
skyldan mín vottum sonum Mæju
og fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúð á þessum tímum.
Aðalbjörg Kristín
Jóhannsdóttir (Kitta).
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en
3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Engin lengdarmörk eru á grein-
um sem birtast á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fædd-
ist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn.
Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana
á netfangið minning@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar