Morgunblaðið - 27.10.2009, Blaðsíða 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. OKTÓBER 2009
Þorsteinn Kristins-
son „Steini“ var kynnt-
ur til sögunnar í okkar
fjölskyldu fyrir liðlega
30 árum. Frida móður-
systir mín hafði þá hitt
hann skömmu áður. Amor gerði sitt
og þau urðu par uppfrá því. Ótrúlega
samrýnd frá fyrstu tíð í öllu.
Steini gekk sonum Fridu, þeim
Eyðsteini, Alf og Halli, í föðurstað,
hann reyndist þeim vel og börn þeirra
elska afa. Tveir þeirra búa í Færeyj-
um og eru þeir ásamt konum og börn-
um komnir til Íslands til að fylgja
fóstra sínum og afa síðasta spölinn.
Sumum hefði brugðið að lenda inni
í þessari færeysku stórfjölskyldu þar
sem allir töluðu hratt, hver ofan í ann-
an og það á lítt skiljanlegu tungumáli.
Steini tók þessu öllu með stóískri ró,
þó lærði hann að segja „hálvgun
sjey“. Dálítið merkilegt finnst okkur,
því hann lést 20. okt. um hálfsjö að
morgni.
Vinmargur var Steini, enda áhuga-
sviðið fjölbreytt; flug, flugvélar, bátar
og siglingar, bílar og ferðalög. Hann
tók flugprófið mjög ungur og naut
þess að skreppa í flugtúr með vini og
gesti, bæði innlenda og erlenda. Eins
var farið á skak, veitt í soðið og jafnvel
skotinn fugl.
Fjölskyldur okkar hafa haft mikið
samneyti gegnum árin. Eftir að pabbi
dó árið 2000 hafa Frida og Steini
reynst mömmu ákaflega vel. Þau hafa
ferðast saman innanlands og utan og
Steini var bara flottur með tvær
glæsilegar konur sér við hlið.
Við munum sakna þess að hafa ekki
Steina meðal okkar. Við þökkum hon-
um samfylgdina og vottum Fridu og
öllum ættingjum okkar innilegustu
samúð.
Rúna og Ásmundur.
Einkennilegt tóm fyllir hugann
þegar Steini er fallinn frá, svo stór er
þáttur hans í minningunni frá upp-
vaxtarárum okkar í Kópavogi. Pabbi
og Steini byggðu saman hús á Hlíð-
arvegi 20 upp úr 1960. Í þetta hús
fluttu þeir síðan ásamt þáverandi eig-
Þorsteinn Kristinsson
✝ Þorsteinn Krist-insson fæddist á
Reyðarfirði 24. apríl
1932. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans 20. október sl.
og fór útför hans
fram frá Háteigs-
kirkju 26. október.
inkonum sínum, systr-
unum Siggu og Ernu
frá Sjónarhóli í Norð-
firði. Á efri hæðinni
bjuggu Erna og Steini
með börnunum sínum,
á neðri hæðinni bjuggu
pabbi og mamma með
okkur systkinin þrjú.
Baka til í kjallaranum
var lakkrísgerðin Kó-
lus með sitt aðdrátt-
arafl.
Tvær samheldnar
fjölskyldur, sín á hvorri
hæðinni, sjö systra-
börn á svipuðum aldri. Líklega bestu
ár barnæskunnar. Samheldni, sam-
kennd og tryggð einkenndu þennan
hóp. Tilfinning sem aldrei hefur horf-
ið þótt árin hafi liðið og fjarlægðin
aukist.
Við systkinin eigum öll einstaklega
góðar minningar um Steina. Hann
var öðlingur, hjálpsamur, skemmti-
legur og glettinn. Á margan hátt var
þetta nána samband eins og að eiga
tvenna foreldra. Hann ferðaðist mik-
ið, m.a. vegna vinnunnar, og aldrei
brást að eitthvað var tekið upp úr
töskum handa okkur systkinunum á
neðri hæðinni við heimkomurnar.
Margar gleðistundir æskuáranna
tengjast Steina. Sendiferðir í VW
rúgbrauðinu, skemmtiferðir á vél-
sleðunum og veiðitúrar á bátnum.
Ekki má heldur gleyma samveru-
stundunum á sólardögum í garðinum
heima þar sem Steini bauð stundum
upp á fótsnyrtingu með vasahnífnum
sínum.
Steini var hamhleypa til verka.
Skipti þá engu hvort um væri að ræða
þeirra tíma „karlastörf“ eða að kaupa
í matinn og elda. Ef það bar undir sá
hann einnig um þvotta, tannburstun
og að koma okkur krökkunum í hátt-
inn.
Kiddi, Maja, Ingibjörg og Ester –
okkar dýpstu samúðarkveðjur. Einn-
ig vottum við eiginkonu hans, stjúp-
börnum, barnabörnum og öðrum að-
standendum innilega samúð. Missir
ykkar allra er mikill.
Inga María, Svanhildur
og Marteinn Sverrisbörn.
Ég hitti Þorstein í fyrsta sinni á
Hótel Sögu. Þar vorum við Frida
frænka að skemmta okkur og þessi
flotti maður á bláum „bleiser“ heillaði
hana upp úr skónum.
Brúðkaupið þeirra Steina og Fridu,
sem fór fram í Fuglafirði í Færeyjum,
er mér í fersku minni þó að liðin séu
30 ár. Sýslumaðurinn, Margreta
„fastur“, gaf þau saman og síðan var
„ball aftaná“ eins og best gerist í
Færeyjum. Að því loknu keyrðum við
til Þórshafnar og var þetta einn feg-
ursti morgunn sem sést hefur.
Þegar Steini og Frida giftust gekk
Steini sonum hennar í föður stað og
reyndist þeim í alla staði góður stjúp-
faðir og studdi þá með ráðum og dáð.
Steini tengdist Færeyjum sterkum
böndum og fóru þau hjónin þangað
oft. Fjölskyldan þar er stór og eign-
aðist Steini fljótt marga vini og kunn-
ingja innan hennar og utan.
Steini hélt gjarnan ræðu þegar
blásið var til veislu í fjölskyldunni. Við
erum nú frekar veisluglöð svo ræð-
urnar urðu margar. Ræður hans
snertu mig því hann talaði beint frá
hjartanu og að kjarna máls.
Þau höfðu mikið og gott samband,
mamma, pabbi, Frida og Steini. Eftir
að pabbi dó varð enn nánara með
þeim systrum og Steina og fóru þau
gjarnan saman í ferðalög bæði á hús-
bílnum og öðruvísi. Eiginlega var
þetta orðið þríeykið, mamma og þau
hjón.
Steini var maður hæglátur í fasi,
þægilegur við alla og viðræðugóður.
Honum féll sjaldan verk úr hendi og
var iðinn við að gera við, laga og bæta
í kringum sig og bóngóður ef leitað
var til hans um hjálp. Það fór ekki
framhjá neinum sem kom heim til
þeirra hjóna að myndarskapur var og
er þar í fyrirrúmi og voru þau bæði
samtaka í þeim efnum, allt rosalega
pottþétt.
Steini hafði réttindi til flugs og átti
hlut í flugvél og naut þess að fljúga,
allt þar til að heilsan leyfði ekki meira.
Einnig átti hann hlut í skemmtibát
sem hann notaði oft til skemmti- og
veiðiferða ef til þess viðraði. Ósjaldan
áskotnaðist okkur nýskotinn svart-
fugl eða spriklandi nýr fiskur þegar
Steini hafði skroppið á sjó.
Nú er góður drengur fallinn í val-
inn bugaður af illvígum sjúkdómi sem
alltof mörgum hefur orðið að fjör-
tjóni.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Blessuð sé minning hans, Guð
geymi hann og styrki þig, Frida mín.
Okkar innilegu samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar.
Kveðja,
Bjarma og Guðmundur.
Það fækkar stöðugt í röðum okkar
er vorum við nám á Alþýðuskólanum
á Eiðum um miðja síðustu öld, nú síð-
ast hefur lífsklukkan glumið Reyð-
firðingnum Þorsteini Kristinssyni,
herbergisfélaga mínum þar. Um Þor-
stein á ég margar mætar minningar
frá þessum vetri og ætíð fyrr sem síð-
ar. Hressileikinn og hlýjan einkenndu
þennan vaska dreng alla tíð og fornar
munamyndir fá á sig þennan bjarta
blæ, sem einkenndi alla samveru okk-
ar þennan vetur fyrir svo margt
löngu. Þar deildum við tveir herbergi
og undum vistinni vel og ekki hefði ég
getað fengið ljúfari og tillitssamari fé-
laga en Þorstein og aldrei varð okkur
sundurorða utan smávegis í pólitísku
karpi, en aldrei nein þykkja þar á
ferð.
Að Þorsteini stóðu ættstofnar góð-
ir, faðir hans hinn vinsæli kaupmaður
og hjálparhella margra, Kristinn
Magnússon og móðir hans, María
Þorsteinsdóttir, valinkunn kona sem
alltof fljótt var af heimi kölluð. Þor-
steinn var maður vörpulegur á velli,
hefði orðið ágætur íþróttamaður hefði
hann lagt sig eftir því og ágæta vel
var hann gjörður um svo margt.
Hann átti ljómandi námshæfileika og
sóttist nám vel, kappsfullur, sam-
vizkusamur og nákvæmur og vandaði
vel til verka. Þeir eiginleikar áttu eftir
að koma sér mætavel fyrir hann í er-
ilsömu starfi ævinnar sem vissulega
átti hug hans, enda viss burðarás í
stóru og umsvifamiklu fyrirtæki. Þar
voru þeir félagar Reyðfirðingarnir
Þorsteinn og Rolf Johansen, um
margt ólíkir persónuleikar en einnig
samtaka vel og vinátta þeirra sönn og
samstarfið einkar farsælt. Mér er
minnisstæðust einlægni hans og alúð
sem hann átti í svo ríkum mæli og
þess naut ég svo vel í öllum samskipt-
um við hann meðan á Eiðadvölinni
stóð og alltaf var jafngott að finna
Reyðfirðinginn hressa sem ætíð innti
fregna að heiman.
Ég kveð Þorstein þakklátum huga
fyrir ómetanlega góð samskipti á
sinni tíð, þegar sveitadrengurinn var
að feta sín fyrstu spor að heiman.
Fólkinu hans öllu sendi ég einlægar
samúðarkveðjur. Þar gekk um lífs-
veginn hugumhlýr drengur sem gott
er að minnast.
Helgi Seljan.
Það er með sárum trega og mikilli
eftirsjá sem við kveðjum góðan vin og
heiðursmanninn Þorstein Kristins-
son. Ég hef þekkt Steina frá því ég
man eftir mér austur á Reyðarfirði.
Mér er efst í huga hvað hann var
barngóður, var ávallt tilbúinn að
hlusta og rétta okkur börnunum
hjálparhönd þegar við báðum hann
um aðstoð.
Hann var sérstaklega handlaginn,
það lék allt í höndunum á honum, það
var sama hvað hann tók sér fyrir
hendur. Síðasta handverkið sem hann
gerði fyrir nokkrum vikum var þegar
góður flökunarhnífur brotnaði í ver-
búðinni okkar. Í stað þess að fleygja
honum bjó hann til laglegan hníf úr
brotinu sem eftir var í smerglinum á
skömmum tíma. Svona var Steini,
nýtinn og hagsýnn í öllum sínum
gjörðum. Hann bar virðingu fyrir
hlutum og náttúrunni enda einkennd-
ust öll hans verk af mikilli nákvæmni
og snyrtimennsku.
Þorsteinn var mikill flugáhuga-
maður, átti flugvél ,TF- RJC, sem
hann notaði mikið í sínum frítíma
enda vinsæll félagi í þessum vinahópi.
Við fórum oft margar ferðirnar sam-
an og ein ferð var ávallt farin á sumri
hverju austur á Reyðarfjörð og dvalið
hjá systur hans Klöru og Vigni yfir
helgi. Þessar ferðir voru ávallt eftir-
minnilegar hjá okkur báðum því við
höfðum báðir miklar taugar til æsku-
stöðvanna og töluðum oft um þessar
ferðir. Hann var góður og gætinn
flugmaður og gekk vel um sína flugvél
og ég veit að meðeigendur hans bera
honum gott orð um það hversu um-
hyggjusamur og þægilegur hann var í
öllum samskiptum. Ég minnist aldrei
að Þorsteinn hafi skipt skapi eða hall-
mælt nokkrum manni og heiðarleiki
hans var að orð skyldu standa og við
það stóð hann alla tíð. Hann stóð við
allt sem hann lofaði, hvort sem það
var í tíma eða verki.
Eftir að hann lét af störfum, en
hann starfaði mestallan sinn starfs-
aldur hjá Rolf Johansen & Co, urðu
frítímar hans fleiri sem hann nýtti vel
bæði til ferðalaga á sínum húsbíl,
flugs og sjómennsku. Hann varð með-
eigandi í Mara-félaginu fyrir nokkr-
um árum, en það félag á bát sem not-
aður er í frístundaveiðar á fugli og
fiski. Það var okkar happ og ánægja
að fá Steina til okkar enda var vikan
ekki liðinn þegar búið var að laga það
sem laga þurfti. Hann naut mikið þess
tíma sem hann var úti á sjó og alls
sem að þessari útgerð laut, enda
fæddur og uppalinn við fjöruborðið.
Steini var greiðvikinn og hjálpsamur
mjög og ekki þurfti nema eitt símtal
og segja honum að nú væru margar
gæsir komnar í hús og þá var hann
kominn í aðgerð að vörmu spori. Fyr-
ir þetta allt og fyrir allar þær ánægju
samverustundir sem við fengum að
njóta saman, þökkum við félagarnir af
heilum hug og með miklum söknuði.
Nú, þegar við kveðjum þennan
heiðursmann með virðingu og eft-
irsjá, mun minningin um hann lifa
með okkur öllum um ókomin ár.
Mestur er þó missir Fridu, barnanna,
fósturbarna, systur, barnabarna og
annarra ástvina. Megi góði Guð
styrkja þau á þessari stundu. Hafðu
þökk fyrir allt og allt, kæri vinur.
Thulin Johansen.
Við fráfall vinar okkar Þorsteins
Kristinssonar, sem kvaddur er hinstu
kveðju í dag, vakna með okkur fjöl-
margar góðar minningar frá liðnum
tíma sem ástæða er til að þakka fyrir.
Margt hefur á dagana drifið á þeim
yfir 40 árum sem við áttum samleið,
en einkaflugið, áhugamál okkar félag-
anna, hefur reynst okkur mikill gleði-
gjafi þá áratugi sem við höfum notið
þess saman.
Ógleymanlegar eru flugferðir okk-
ar um víðáttur okkar fagra lands sem
skoðað hefur verið frá ýmsum sjón-
arhornum. Á góðviðrisdögum var
gjarnan flogið á nokkrum flugvélum í
góðum félagsskap og staldrað við á
ólíklegustu stöðum. Íslandskortið í
flugskýlinu ber þess órækt vitni að
víða höfðum við viðkomu, en Steini
hefur merkt með snyrtilegum hætti
alla lendingarstaðina sem við höfum
lent á. Það hefur verið ómetanlegt að
eiga Steina sem félaga í hópnum, en
hann var sívinnandi í umhirðu á flug-
vélum, flugskýli og öllu umhverfi og
var snyrtimennsku hans viðbrugðið.
Steini var einstaklega fjölhæfur
verkmaður, iðjusamur og ósérhlífinn
og leysti hvers manns vanda. Steina
verður sárt saknað í okkar ágæta fé-
lagsskap og verður skarð hans vand-
fyllt. Þökkum við honum umburðar-
lyndið og þolinmæðina í okkar garð.
Flugi Steina er nú lokið hér á jörðu,
en hann hefur hafið annað flug um
loftin blá til æðri staða. Við færum
Fridu og öðrum aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur.
Ágúst Karlsson,
Ólafur Nilsson.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞURÍÐUR H. BECK,
Breiðuvík 18,
Reykjavík,
andaðist á krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut laugardaginn 24. október.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Jón Gunnar Júlíusson,
Hallfríður Jónsdóttir,
Kristín G. Jónsdóttir, Guðmundur B. Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
TRYGGVI JÓNASSON,
Hásteinsvegi 56a,
Vestmannaeyjum,
sem lést laugardaginn 17. október, verður
jarðsunginn frá Landakirkju, Vestmannaeyjum,
laugardaginn 31. október kl. 14.00.
Jóna Margrét Júlíusdóttir,
Ásgerður Tryggvadóttir,
Júlía Tryggvadóttir, Ólafur Tryggvason,
Karen Tryggvadóttir, Sigurlás Þorleifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær frænka okkar og systir,
BJÖRG ERNA FRIÐRIKSDÓTTIR,
Gígí,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi Reykjanesbæ
föstudaginn 23. október.
Jarðarförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn
6. nóvember og hefst athöfnin kl. 14.00.
Sigurveig Þorsteinsdóttir, Karl Hólm,
Sigurveig Sigurðardóttir, Gunnar Þorkelsson,
Þóra Guðný Sigurðardóttir, Gunnar Marel Eggertsson,
Sigurður Friðriksson,
Birgir Friðriksson
og aðrir aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát eiginmanns míns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
HALLDÓRS HEIÐARS JÓNSSONAR,
Kjarrhólma 2,
Kópavogi.
Helga Jóhannsdóttir og fjölskylda.