Morgunblaðið - 16.11.2009, Side 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. NÓVEMBER 2009
✝ Guðrún SteinunnHalldórsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. apríl 1929. Hún
lézt í hjúkrunarrými
á Grund, dvalar- og
hjúkrunarheimili í
Reykjavík 1. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Halldór Ragnar
Gunnarsson, f. 26.4.
1896, d. 29.2. 1964, og
Steinunn Guðrún
Gunnarsson (fædd af
íslenzkum foreldrum
í Kanada og kölluð Solvason), f. 5.9.
1901, d. 7.10. 1989. Systkini Guð-
rúnar voru þrír bræður: Rútur, f.
15.9. 1925, d. 10.11. 1998, Gunnar
Kristinn, f. 23.1. 1928, d. 12.7. 1936,
og Brynjólfur Hermann, f. 7.8.
1930, d. 17.1. 2006.
Eiginmaður Guðrúnar er John
Brian Dodsworth, f. á Englandi 6.3.
1936, en þau giftust 5.10. 1961 og
bjuggu lengst af eða
frá 1965 í þorpinu
Girton við Cambridge
á Englandi, þar sem
Brian var bókavörður
við háskóla-
bókasafnið. Áður
hafði Guðrún stundað
nám við Tónlistar-
skólann hér í Reykja-
vík og við húsmæðra-
skóla í Sorø í
Danmörku; hún hafði
líka unnið skrif-
stofustörf á lög-
mannsstofu í Reykja-
vík og síðast sem deildarstjóri við
skýrsluritun á Tryggingastofnun
ríkisins.
Guðrún veiktist skyndilega 10.
júlí 2008 á meðan þau hjónin voru
stödd hér á Íslandi, og átti hún ekki
fótaferð síðan.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, 16. nóvember
og hefst athöfnin klukkan 15.
Við kynntumst heiðurshjónunum
frú Guðrúnu Steinunni Halldórs-
dóttur og dr. Brian Dodsworth árið
1974 þegar við dvöldumst ásamt
þrem yngri börnum okkar í Cam-
bridge á Englandi. Mjólkurpóstur-
inn í hverfinu okkar kom okkur
saman og tókust með okkur góð
kynni og vinátta sem hefur enst alla
tíð síðan. Börnin okkar gerðu sig
fljótt heimakomin hjá þeim Guð-
rúnu og Brian og þau áttu hvert
bein í börnunum og létu allt eftir
þeim, þau lánuðu þeim t.d. reiðhjól
og leyfðu þeim að hjálpa sér í garð-
inum, tína epli og ýmislegt annað.
Við áttum síðar oft erindi til Cam-
bridge og tóku þau ætíð mjög vel á
móti okkur og vildu allt fyrir okkur
gera. Tvö barna okkar nutu líka
góðsemi þeirra þegar þau síðar
voru við nám í Cambridge.
Guðrún var mjög listræn kona og
mótaði listmuni í leir, einkum
brjóstmyndir af fólki sem sýna frá-
bæra hæfileika hennar. En það háði
henni hve hlédræg hún var og ófús
að koma listaverkum sínum á fram-
færi. Hún var mikil húsmóðir og
heimili þeirra hjóna bar vott um
snyrtimennsku og smekkvísi. Dr.
Brian var bókavörður við Háskóla-
bókasafnið í Cambridge, hann er
norrænufræðingur og á sjálfur mik-
ið safn íslenskra bóka einkum
textaútgáfur íslenskra fornrita. Á
heimili þeirra ríkti það besta í ís-
lenskri og breskri menningu. Hjón-
in voru mjög samrýnd og gott að
vera í návist þeirra. Þau töluðu allt-
af saman á íslensku og lásu ís-
lensku blöðin og fylgdust vel með
því sem gerðist á Íslandi. Þau voru
líka eins konar sendiherrar Íslands
í Cambridge og tóku fagnandi á
móti mörgum Íslendingum sem
áttu leið til Cambridge. Þau hjónin
komu árlega til Íslands en þar áttu
þau fagurt heimili við Sólvallagötu í
Reykjavík, æskuheimili Guðrúnar,
og sumarbústað við Álftavatn. Í síð-
ustu ferðinni til Íslands veiktist
Guðrún skyndilega og átti við erfið
veikindi að stríða síðasta árið og
stóð Brian við hlið hennar eins og
klettur og studdi hana eins og hægt
var.
Við viljum þakka Guðrúnu fyrir
góða vináttu og trygglyndi við okk-
ur og börn okkar og sendum dr.
Brian innilegustu samúðarkveðjur.
Guðrún Magnúsdóttir og
Jón Sveinbjörnsson.
Látin er góð vinkona okkar
hjóna, Guðrún Dodsworth. Við átt-
um því láni að fagna að kynnast
henni fyrir allmörgum árum og
njóta samvista við þau hjónin, bæði
hér heima á Íslandi og einnig á
heimili þeirra í Cambridge á Eng-
landi. Þar var Brian yfirbókavörður
í Háskólabókasafninu og sá um það
að safnið væri afar vel búið að ís-
lenskum og norrænum bókum. Við
höfum dvalið tvívegis langdvölum
þar í borg og þá notið einstakrar
vináttu og umhyggju þeirra Guð-
rúnar og Brians. Og kunnugt er
okkur um fleiri Íslendinga sem áttu
sama láni að fagna. Stundum hugð-
umst við reyna að endurgjalda góð-
vild þeirra og bjóða þeim heim til
okkar, en þá gerðist það iðulega að
Guðrún sneri vopnunum í höndum
okkar og bauð okkur í staðinn til
hins indæla heimilis þeirra þar sem
hún veitti okkur hvers kyns kræs-
ingar. Og við eigum margar góðar
minningar frá skemmtilegum og
fróðlegum ferðum þegar þau Brian
óku með okkur í bifreið sinni og
sýndu okkur ýmsa merkisstaði í ná-
grenni borgarinnar. Síðar höfum
við og börnin okkar einnig átt góð-
ar stundir með Guðrúnu hér heima
þegar hún hefur dvalið hér sum-
arlangt á fyrri árum.
Nú er hún horfin sjónum, en eftir
lifa minningarnar um þessa góðu og
frábærlega gestrisnu vinkonu okk-
ar. Við sendum Brian hjartanlegar
samúðarkveðjur við fráfall hennar
og biðjum Guðrúnu allar blessunar
Guðs.
Sigríður og
Jónas Kristjánsson.
Guðrún Steinunn
Halldórsdóttir


  


 



 
    
       
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUÐBJÖRN N. JENSSON,
Fannafold 183,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn 7. nóvember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
17. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á hjúkrunarþjónustu Karitasar.
Guðrún R. Pálsdóttir,
Ása Linda Guðbjörnsdóttir, Ragnar H. Ragnarsson,
Gunnar Páll Guðbjörnsson,
Björgvin Jens Guðbjörnsson, Steinunn Jónsdóttir,
Rafnar Þór Guðbjörnsson, Guðrún Á. Eðvarðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HALLDÓR GUÐNASON,
Kóngsbakka 10,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans þriðjudaginn
10. nóvember.
Útförin fer fram frá Breiðholtskirkju miðvikudaginn
18. nóvember kl. 15.00.
Guðný Hjartardóttir,
Guðrún Halldórsdóttir, Pétur Haraldsson,
Kristín Halldórsdóttir, Haukur Sigurðsson,
Guðni Halldórsson, Hildur Mikkaelsdóttir,
Sæmundur Halldórsson, Henný Bára Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ERIKA ANNA EINARSSON,
Hraunvangi 1,
Hafnarfirði,
andaðist á heimili sínu þriðjudaginn 10. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
mánudaginn 16. nóvember kl. 13.00.
Ingvar G. Snæbjörnsson, Ingigerður Guðmundsdóttir,
Einar F. Snæbjörnsson, Ólafía Agnarsdóttir,
Fannlaug S. Snæbjörnsdóttir,
Guðjón S. Snæbjörnsson, Soffía Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Erika Anna Sta-kalies Einarsson
fæddist í
Austur-Prússlandi,
sem nú er Litháen,
18. ágúst 1923. Hún
lést á heimili sínu,
Hraunvangi 1 í Hafn-
arfirði, 10. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Maria Matzellus og
Fredrik Stakalis og
var hún ein af 8
systkinum, eftirlif-
andi eru Gertrud,
Ewald og Helmut.
Erika giftist 1951 Snæbirni Ein-
arssyni kennara frá Raufarhöfn,
f. að Garði í Þistilfirði 25. október
1902, d. 22. október 1982. For-
eldrar hans voru Einar Einarsson
og Björg Sigmundsdóttir er síðar
bjuggu í Garðstungu, sem kallast
mátti nábýli í landi Garðs. Börn
Eriku og Snæbjörns eru: 1) Ingv-
ar Guðmundur múrari, f. 24.6.
1951, maki Ingigerður Guðmunds-
dóttir, f. 17.7. 1954. Börn þeirra
Hennar börn eru Guðjón Geir og
Máni Freyr, b) Björn múr-
arameistari, f. 28.7, 1979. Maki
Ólafía Friðbjörnsdóttir, f. 22.6.
1981, c) Hrafnhildur nemi, f.
18.10. 1983. Hennar sonur er
Björn Andri, d) Helga Soffía
nemi, f. 20.6. 1990, 5) Snæbjörn, f.
7.5. 1958, d. 10.8. 1965.
Árið 1945 flúði Erika ásamt
systkinum sínum og ömmu til
Barmstedt í Vestur-Þýskalandi en
foreldrar hennar voru þá látnir.
Þar á hún enn 2 systkini á lífi og
marga ættingja. Hún kom til Ís-
lands árið 1949 og réð sig í vist
að Klúku í Bjarnarfirði, þar sem
hún kynntist Snæbirni en hann
var þá farandkennari á Vest-
fjörðum. Þau settust að á Rauf-
arhöfn þar sem Erika vann úti
eins og kostur var ásamt því að
sjá um börn og heimili. Árið 1972
fluttu þau til Hafnarfjarðar og fór
hún að vinna á Hrafnistu þar í bæ
og var það vinnustaður hennar í
um það bil 20 ár. Síðustu ár sín
bjó hún í þjónustuíbúð á Hrafn-
istu og tók þátt í félagsstarfi þar
af lífi og sál.
Útför Eriku fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag, 16. nóv-
ember, og hefst athöfnin kl. 13.
eru a) Guðmundur
iðnverkamaður, f.
18.5. 1975. Dóttir
hans Anna Dögg, f.
16.9. 2009, b) Snæ-
björn iðnverkamað-
ur, f. 26.8. 1978, c)
Eva Lind, f. 8.12
1985. Fyrir átti
Ingigerður Ástu
Björk, f. 1.10. 1971,
maki Guðjón Bene-
diktsson, f. 26.12.
1960, börn þeirra
eru Finnur Snær,
Ingvar Már, Gerður
Arna og Kolbeinn Benedikt. 2)
Einar Friðrik iðnverkamaður, f.
25.3. 1953, sambýliskona Ólafía
Agnarsdóttir, f. 1.4. 1960. Börn
þeirra eru a) Þórarinn Jóhann, f.
14.2. 1979, b) Eiríkur Snæbjörn
nemi, f. 19.7. 1981, c) Jóhanna
nemi, f. 18.11. 1991. 3) Fannlaug
Svala, f. 1.3. 1954. 4) Guðjón Sig-
urður múrarameistari, f. 27.4.
1955, maki Soffía Björnsdóttir
bókari, f. 18.3. 1956. Börn þeirra
eru a) Elín Anna nemi, f. 3.5.1974.
Mig langar í fáum orðum að
minnast tengdamóður minnar,
Eriku Önnu. Þó erfitt sé að kveðja
hana eru margar fallegar minn-
ingar um hana sem koma upp í
hugann. Við höfum átt samleið í
meira en 35 ár og aldrei hefur
skugga borið á okkar samskipti.
Hún var einstaklega falleg og ljúf
kona, ávallt glaðleg og stutt í hlát-
urinn og stríðnina.
Eftir að Erika og Snæbjörn
tengdafaðir minn giftust, bjuggu
þau á Raufarhöfn í rúm 20 ár. Hún
var hörkudugleg kona, hugsaði vel
um heimilið og börnin en vann þar
að auki ýmis störf, s.s. við síld-
arsöltun og fiskvinnslu. Þau fluttu
til Hafnarfjarðar 1972 og fljótlega
hóf hún störf á Hrafnistu og vann
þar í 20 ár. Hún hafði mjög róandi
og þægilega nærveru og var því
gott að koma til hennar í amstri
hversdagsins. Hún hafði ótrúlega
græna fingur og var mikil blóma-
manneskja og bar íbúð hennar
þess glögg merki.
Í seinni tíð hafði hún mjög gam-
an af því að rifja upp æsku sína og
lífið í Heydekrug í Austur-Prúss-
landi. Erika var mjög listræn og
hafði gaman af því að teikna og
mála enda var hún búin að fá inni í
listaskóla þegar stríðsátök urðu til
þess að fjölskyldan varð að taka
sig upp og flýja til Þýskalands.
Hún varð ekki eingöngu að gefa
listnámið upp á bátinn heldur í
kjölfarið missti hún báða foreldra
sína, tvo bræður og ömmu. Þrátt
fyrir að hafa mætt miklu mótlæti í
lífinu og hafa missti yngsta son
sinn af slysförum heyrði maður
hana aldrei kvarta eða vorkenna
sjálfri sér, heldur þvert á móti
taldi hún sig hafa átt gott líf.
Hún hafði hin síðari ár mikil og
góð samskipti við ættingja sína í
Þýskalandi, sérstaklega við systur
sína, Gertrud. Þær ferðuðust sam-
an og fóru m.a. á æskuslóðirnar í
Heydekrug sem var þeim báðum
ógleymanlegt.
Erika var mikil félagsvera og
eftir að hún flutti í þjónustuíbúð
við Hrafnistu í Hafnarfirði tók hún
þátt í öllu félagsstarfi þar af lífi og
sál.
Ég kveð Eriku með miklum
söknuði og þakka henni fyrir sam-
fylgdina gegnum árin.
Soffía.
Nú ertu horfin, elsku mamma mín,
en móðurgleðin, tryggð og blíða þín
mér veittu þrek um veg hins
snauða manns,
þú vermdir mig við arin kærleikans.
Þú gafst mér fyrstu gleði mína og
trú,
það gaf mér enginn meiri auð en
þú.
Sú auðlegð metin aldrei var til fjár,
því enginn vegur móðurbæn og tár.
Nú, þegar hjarta þitt er hætt að slá,
og hendur dauðans lokað hafa brá,
þá skil ég fyrst, hver móðurmildin
var,
mátt þann, er ætíð mig í faðmi bar.
Þitt líf var sigurganga um grýtta
slóð
gleðin að starfa fyrir unga þjóð.
Bænir þíns hjarta barstu fram í trú.
Bæn þín í hjarta mínu ómar nú.
(Snæbjörn Einarsson.)
Elsku mamma.
Með þessu ljóði eftir pabba kveð
ég þig hinstu kveðju.
Þinn sonur
Guðjón.
Erika Anna Einarsson