Skólablaðið - 01.03.1960, Síða 29

- 117 -
frétta. Amma mín datt í stiga í gær og
braut á sér hausinn, og ég keyrði bílinn
í klessu í morgun. Það var allt í lagi
með ömmu, hún var orðin hundgömul
hvort eð var, en bíllinn var nýr, og við-
gerðin kostar svona þrjátíu þúsund. "
"Djöfull, maður, " sagði Þormóður.
Það var næstum sama hvað maður sagði
við Þormóð, hann sagði alltaf "djöfull,
maður". "En hefurðu heyrt nýjasta tem-
að mitt. Ég ætla að nota það í píanó-
konsert. " Þar með byrjaði hann að
flauta stef, sem var léleg afbökun á stefi
úr níundu Beethovens sinfóníunni. Ég sagði
honum það. Þið hefðuð átt að sjá hann.
Hann tútnaði allur út. Ég ætlaði að drep-
ast úr hlátri, það var svo ægilegt að sjá
hann. Hann öskraði eitthvað illheyranlegt.
Það hefur sjálfsagt verið klám. Hann
notar það álíka mikið og stefin sín.
Ég sneri mér frá honum og gekk yfir
götuna. Ég gekk burt án þess að líta við
til að sjá, hvað hann gerði. Hvað varð-
aði mig um það?
Ég ákvað, að ég þyrfti að fá mér
meir að drekka, og gekk því í áttina að
Hreyfli. Það var fjölmenni á rúntinum,
en ég gekk þeim megin, sem færra var.
Ég hef viðbjóð á margmenni. Ég get til
dæmis yíirleitt ekki dansað, vegna þess
hve margt fólk er í kringum mig á dans-
gólfinu. Þegar ég fer á skemmtistaði sit
ég alltaf úti í horni. Ef ég fæ ekki borð
úti í horni, fer eg heim. En mér líkar
heldur ekki vel að vera einn, sérstaklega
ekki, þegar ég er kenndur. Svo ég ákvað
að hitta vin minn júlíus Q. jónsson, þeg-
ar ég væri búinn að ná í flöskuna.
Það liggur í augum uppi, að menn
þurfa að vera frumlegir til að heita nafni
eins og júlíus Q. JÓnsson. Og júlíus er
lí'ka frumlegur. Flestir sögðu hann vera
s krítinn. Ég segi að hann sé frumlegur.
H ann á heima við Skúlagötuna. Það er.
afar frumlegt að eiga heima við Skúla-
götuna. Það finnst mér að minnsta kosti.
En, sem sagt, ég náði í flöskuna og
labbaði mig heim til júlíusar. Hann býr
einn í tveggja herbergja íbúð. Foreldrar
hans eru reyndar enn á lífi og stórrík,
en júlíus vildi heldur búa einn og þar
sem foreldrar hans vildu það líka, var
allt klappað og klárt. júlíus hafði verið
alger plága á heimilinu. Móðir hans var
orðin að taugahrúgu. Ég var alveg viss
um,að Júlíus væri heima. Hann var það
líka. Hann fer næstum aldrei út.
Ég hringdi, og júlíus kom fram.
Hann var auðsjáanlega glaður að sjá mig.
Ég gekk inn í íbúðina.
JÚlíus er sennilega mesti bókaormur
veraldar. Bæði herbergin hans eru full
af bókum. Og þegar ég segi full, þá
meina ég full. Það voru ekki aðeins
skápar meðfram öllum veggjum, heldur
voru líka kassar fullir af bókum á gólf-
inu. Ég hef jafnvel séð bækur á klósett-
inu.
Júlíus færði nokkrar bækur úr bezta
hægindastólnum sínum og bauð mér sæti.
Ég elska þennan hægindastól. Hann er
sá þægilegasti, sem ég hef nokkurn tíma
sezt í. Ég sat þarna og horfði á júlíus.
Hann spurði mig engra frétta. Hann spyr
aldrei frétta. Hann er ekki sú manngerð.
Hann veit, að ef ma'ður hefur eitthvað
merkilegt að segja, þá segir maður það
ótilkvaddur. Ef hann spyr mann um eitt-
hvað, þá er það alvej* óviðkomandi ný-
liðnum atburðum. Julíus hefur lítinn
áhuga á fréttum og talar næstum aldrei
um ástandið í heimsmálunum. Samt veit
hann alltaf hvað er að gerast.
Nei, ef Júlíus spyr einhvers, þá spyr
hann kannski um álit manns á einhverri
bók, eða hvað maður álíti um kenningar
Lao-Tze eða eitthvað svoleiðis. Eða
hann biður mann um að lesa nýjustu Ijóð-
in sín eða nýjustu söguna. Svona er
Júlíus.
júlíus hafði tekið við flöskunni af mér
og náð í bland. Við blönduðum og drukk-
um þögulir.
Júlíus hallaði sér aftur á bak í sófan-
um og horfði á mig. Svo sagði hann:
"Ég hef verið að hugsa um þig upp á
síðkastið. Ég hef talsverðar áhyggjur af
þér. "
Hann þagnaði sem snöggvast. Ég
sagði ekkert. Ég vissi að ^þess gerðist
ekki þörf. Ég beið bara rólegur eftir
framhaldi ræðunnar.
"Mér virðist þú vera allt of stefnu-
laus í lífinu. Allt þitt líf er bara mark-
laust ráf frá einu í annað. Þig vantar
eitthvað takmark eða hugsjón. Þú heíur
óstabílan karakter. Þú gerir þér ekki
fyllilega grein fyrir sjálfum þér ; þú
veizt ekki hvað þú elskar, hvað þú hatar,
hvað þú fyrirlítur. Þú hefur svo til enga
sannfæringu. Ég meina þetta almennt,
að sjálfsögðu. Ég veit vel, að þú hefur
skoðanir um smáatriðin. En ekki stóru
hlutina ; mikilvægu hlutina. Það vantar