SunnudagsMogginn - 27.06.2010, Síða 15

27. júní 2010 15
annars vegna þess að landsliðinu tókst ekki að komast
áfram í úrslitakeppni HM, eftir að við töpuðum fyrir
Englandi. Þarna var ég líka búin með fjögur ár í lækn-
isfræði og ákvað að taka námið fram yfir fótboltann og
tók mér lengri hlé frá fótboltanum.Ég æfði þó aðeins inn
á milli með Kolbotn og Amazon Grimstad og spilaði
nokkra landsleiki frá 2004 til 2005.“
Hvers vegna fórstu í læknisfræði?
„Ég hafði hugsað mér að fara í efnafræði eða líf-
efnafræði en eftir kynningu í háskólanum í Osló sá ég að
möguleiki væri á því með mínar einkunnir að komast í
læknisfræðina. Það er mjög erfitt að komast inn í skól-
ann en ég ákvað að prófa að sækja um. Það var því eig-
inlega tilviljun að læknisfræðin varð fyrir valinu.“
Þegar Katrín fór utan fékk hún 60% starf sem aðstoð-
armaður á leikskóla auk þess að æfa og leika knatt-
spyrnu. „Ég hafði ekkert upp úr fótboltanum nema fyrir
hluta af húsaleigunni og áttaði mig á því að ég þyrfti að
ná mér í almennilega menntun. Ég hafði einmitt hugsað
mér að vera eitt ár í Noregi en reyna svo að komast til
Bandaríkjanna á skólastyrk og spila fótbolta þar en mér
líkaði svo vel í Noregi að ég ákvað að vera þar áfram.“
Hún flutti heim snemma árs 2006. Vann fyrst í hálft
annað ár í heilsugæslunni í Efra-Breiðholti, jafnlengi í
heilsugæslunni í Grafarholti en frá janúar 2008 hefur
hún unnið á húðdeild á Landspítalans í Fossvogi.
Stefnirðu á framhaldsnám?
„Já. Mér líkaði heimilislækningarnar vel því það er
gaman að sinna fjölskyldum og fylgja þeim eftir. Starfið
hentaði mér líka; ég var ekki á næturvöktum sem var
gott vegna fótboltans. En álagið á heimilislækna á höf-
uðborgarsvæðinu er fáránlega mikið þannig að ég hef
svolítið horfið frá því, sem er miður þar sem fagið er
mjög áhugavert.Ég hef líka mikinn áhuga á húð- og
gigtarlækningum. Fótboltinn er þó í forgangi ennþá;
mér finnst ekki skipta máli hvort ég verði sérfræðilækn-
ir fimm árum fyrr eða seinna.“
Er læknisstarfið skemmtilegt?
„Það er mjög áhugavert en ég verð að viðurkenna að
það er erfitt og getur verið mjög slítandi, álagið og
ábyrgðin er mikil. Ég er því ekki viss um að ég veldi
læknisfræði í dag. Námið var sjö og hálft ár og starfs-
skylda mikil, sérnám er frá fjórum og upp í sex ár, og í
raun er læknisfræðin eilífðarnám. En hún býður upp á
óendanlega möguleika. Hægt er að vinna við mjög
margt, bæði klínískt með sjúklinga og við rannsókn-
arstörf sem mér finnst líka mjög spennandi.“
Þegar Katrín flutti heim hugsaði hún mest um að finna
starf þar sem hún þyrfti ekki að vinna á vöktum. „Það er
ekki hægt að stunda afreksíþróttir með slíkri vinnu,
þess vegna var gott að komast í heilsugæsluna. Ég fór í
Val þegar ég kom heim og fannst fyrsta sumarið erfitt;
fannst ég reyndar jafn góð og áður en var þung á mér og
líkaminn fylgdi ekki hugsuninni! Ég var búin að missa
hraðaog vildi ekki að fólk myndi eftir mér þannig; þess
vegna fékk ég að mæta á frjálsíþróttaæfingar hjá ÍR um
haustið og það reyndist mér mjög vel; æfði með sprett-
hlaupurum félagsins undir stjórn Jóns Oddssonar og
náði að auka hraða, styrk og liðleika. Við það bætti ég
líka tækni og móttöku bolta sem ég hafði ekki búist við.
Frjálsíþróttamenn eru ótrúlega flott íþróttafólkog fót-
boltamenn geta lært margt af þeim.“
Þú hættir að mestu í þrjú ár þannig að landsleikirnir
gætu verið orðnir töluvert fleiri.
„Já, á þeim tíma lék Ísland um það bil 20 leiki. Ég hef
velt þessu fyrir mér og hallast að því að hefði ég haldið
áfram á fullu þessi ár væri ég líklega hætt í dag! Ég fór í
raun í tvær langar pásur; fyrst í tæpt ár til að klára nám-
ið og síðan kandídatsárið, sem er reyndar eitt og hálft ár
í Noregi, og var þá um tíma með 1. deildarliði í Osló þó
að meiðsli og næturvaktir kæmu að vísu í veg fyrir að ég
gæti spilað mikið“
Þú hefur hugleitt að leggja skóna jafnvel á hilluna
fljótlega. Kitlar ekki að slá landsleikjamet Rúnars?
„Það eru aðrir en ég sem hafa rætt mest um leikja
fjöldann. Ég reyndi bara að einbeita mér að leiknum
gegn Króötum. Rúnar var frábær knattspyrnumaður.
Hvort ég held áfram eða ekki, snýst ekki um það hvort
ég næ metinu. Maður þarf að vera tilbúinn andlega að
halda áfram. Margir héldu að ég myndi hætta eftir síð-
asta tímabil og ég velti því vissulega fyrir mér. Við
mættum Norður-Írum á útivelli og ef við hefðum tapað
stigum í leiknum væri möguleikinn á því að komast á
HM úti. Okkur gekk illa að skora og ef sú hefði orðið
raunin hefðum við ekki átt möguleika. Ég fann greini-
lega í þeim leik að ég var ekki tilbúin að hætta og varð
rosalega glöð þegar Katrín Ómarsdóttir skoraði seint í
leiknum og tryggði okkur 3 stig.“
Er það tilviljun að maðurinn þinn var líka í fótbolta?
„Ég sagðist einhvern tíma ákveðin í því að ná mér ekki
í fótboltakarl! Hann mun víst hafa sagt það sama; að
hann vildi alls ekki giftast konu sem væri í fótbolta!“
Eiginmaður Katrínar, Akureyringurinn Þorvaldur
Makan Sigbjörnsson, var lengi fyrirliði KA-manna. Fór
síðar í Fram en varð að hætta íþróttaiðkun í nokkur ár
vegna höfuðhöggs. Tók skóna svo af hillunni frægu og
hóf að leika með Val en minna varð úr en hann vonaðist
til, vegna meiðsla sem tengdust höfuðhögginu.
„Við kynntumst haustið 2006, eftir að ég var komin í
Val, og auðvitað er voða gott að eiga mann sem veit jafn
mikið um fótbolta og Þorvaldur gerir og skilur af hverju
maður eyður svona miklum tíma í íþróttina og fórnar
jafn miklu og raunin er.“
Hvers vegna eyðir fólk svona miklum tíma í fótbolta,
og fórnar jafn miklu og þú nefnir?
„Fyrst og fremst er ótrúlega gaman að vera í fótbolta,
sérstaklega þegar vel gengur. Á ákveðnum augnablikum
áttar maður sig á því að tíminn sem fer í þetta og erfiðið
sem fylgir er vel þess virði; dæmi um það sigurinn á Ír-
um við fáránlegar aðstæður, á frosnum Laugardalsvelli,
haustið 2008, þegar við tryggðum okkur sæti á EM.“
Þú hefur unnið allt sem hægt er á Íslandi og varðst
tvisvar norskur meistari. Hvað drífur þig áfram?
„Ég hef alltaf haft rosalegt keppnisskap, eins og lík-
lega flestir sem stunda afreksíþróttir og það að ná ár-
angri drífur mig áfram. Valur varð Íslands- og bikar-
meistari í fyrra og mjög langt er síðan lið vann tvöfalt
tvö ár í röð þannig að það er næsta markmið. Svo nátt-
úrlega það að komast í fyrsta skipti í úrslitakeppni
heimsmeistaramóts. Ég geri mér grein fyrir því að það
verður erfiðara en að komast á EM; við þurfum að vinna
Frakkland 3:0 og svo Eistland. En ég er líka enn á fullu í
fótboltanum til að sýna að konur geta verið lengi í
íþróttum, ekki síður en karlar. Mér finnst stelpur hætta
of snemma en ég veit að ég þarf að standa mig í hvert
einasta skipti sem ég keppi, annars fer fólk að tala um
aldurinn! Kannski hef ég hugsað of mikið um það.“
Katrín segist hafa valið að eignast ekki barn ennþá,
vegna fótboltans. „Sumar hafa gert það og hætt, aðrar
eignast barn og haldið áfram í fótboltanum sem er gott,“
Hún á þó yndislegan strák, son Þorvaldar Makans. „Egill
Darri er níu ára. Þeir feðgar eru á Shellmótinu í Eyjum.
Darri skoraði á sokkunum í dag; skaut, missti af sér skó-
inn, náði boltanum aftur og skoraði,“ sagði Katrín á
fimmtudaginn. „Hann er mikill fótboltamaður og hefur
mikinn metnað.“
Gífurlegar breytingar hafa orðið varðandi knatt-
spyrnu kvenna. Það hefði til dæmis þótt saga til næsta
bæjar á sínum tíma að ungir strákar ættu sér fótbolta-
konur sem fyrirmyndir …
„Þegar ég kom frá Noregi 1988 hafði kvennalandsliðið
verið lagt niður og ekki var mikið fjallað um knatt-
spyrnu kvenna í fjölmiðlum. Maður átti sér því engar
fyrirmyndir. Það breyttist þegar ég varð eldri og Vanda
Sigurgeirsdóttir, sem þjálfaði mig í 3. flokki hjá Breiða-
bliki og seinna í meistaraflokki, var mikil fyrirmynd.
Annars sagði ég alltaf þegar ég var yngri að mín helsta
fyrirmynd væri Vigdís Finnbogadóttir, sú stórkostlega
kona, og hún er enn mikil fyrirmynd. Þær mestu eru þó
pabbi og mamma, Jón Óttarr Karlsson og Ingigerður
Torfadóttir. Þau hafa alltaf stutt ótrúlega vel við okkur
systkinin; þau mættu á minn fyrsta fótboltaleik og
mæta enn í hvert einasta skipti þegar þau geta. Þá þjálf-
aði pabbi mig í mörg ár!“
Landsliðið braut ísinn þegar það komst í úrslita-
keppni EM á sínum tíma. Heldurðu að það hafi ekki
skipt miklu máli upp á framtíðina?
„Jú. Það er búið að tala mikið um þetta en ekki má
gleyma þeim sem stigu fyrstu skrefin: Rósu Valdimars-
dóttur og fleiri stelpum sem byrjuðu að æfa fótbolta fyrir
alvöru á Íslandi. Þeirra framlag er mjög merkilegt. Þær
lögðu grunninn.“
Talandi um fyrirmyndir, skiptir miklu máli að
knattspyrnukonur séu komnar í það hlutverk ásamt
körlunum?
„Já, það er rosalega mikilvægt að krakkar geti átt sér
karla og konur sem fyrirmyndir. Ég finn að strákar líta
upp til okkar ekki síður en stelpurnar og það er ótrúlega
gaman. Þannig á það auðvitað að gera; það skiptir ekki
máli hvort fyrirmyndin er karl eða kona heldur hvað
viðkomandi stendur fyrir og hefur gert.“
Katrín gefur eiginhandaráritun eftir Króatíuleikinn. Mik-
ilvægt að krakkar geti litið upp til beggja kynja, segir hún.
Morgunblaðið/Kristinn
Katrín og Hólmfríður Magnúsdóttir, sem gerði tvö mörk í
sigrinum á Króatíu í vikunni, ræða við unga stuðningsmenn.
Morgunblaðið/Kristinn
Mark í tímamótaleiknum! Katrín skallar boltann af krafti í
netið hjá Króatíu í 100. landsleik sínum á þriðjudaginn.
Morgunblaðið/Kristinn
’
Rosalega mikilvægt að krakkar
geti átt sér karla og konur sem
fyrirmyndir. Ég finn að strákar
líta upp til okkar ekki síður en stelp-
urnar og það er ótrúlega gaman.
Þannig á það auðvitað að gera; það
skiptir ekki máli hvort fyrirmyndin er
karl eða kona heldur hvað viðkom-
andi stendur fyrir og hefur gert