SunnudagsMogginn - 27.06.2010, Page 35

27. júní 2010 35
af öðrum. Mustaine sökkvir sér í hvert sólóið af öðru eins
og sjálft lífið sé í húfi. Auk þeirra nafnanna er sveitin í dag
skipuð Chris Broderick gítarleikara og trymblinum
Shawn Drover. Listinn yfir fyrrverandi samreiðarsveina
Mustaines í Megadeth er á lengd við íslensku símaskrána.
Lögin koma í belg og biðu. Engu orði er ofaukið, nema
hvað Mustaine ávarpar gesti óvænt fyrir eitt lagið. „Þetta
lag heitir Head Crusher.“ Menn falla í stafi yfir óðamælg-
inni.
Head Crusher er af nýjustu plötu Megadeth, Endgame,
sem kom út í fyrra og fékk prýðilega dóma. Það er greini-
lega ennþá líf í gamla keipótta jarpi. Er ekki líka tími
rauðhærða mannsins loksins runninn upp?
Skyndilega er hann hættur. Bíddu, hvar er Peace Sells?
Þá er ekki annað að gera en klappa hann upp. Mustaine
bregst ljúflega við og klárar dæmið með bravör. Viðeig-
andi að ljúka þessu á áleitinni spurningu: Friður til sölu en
hver vill kaupa?
Guð hatar okkur öll
Minna fer fyrir fyrirbænum og friðarboðskap í næsta at-
riði en sem kunnugt er varð Slayer til þegar sjálfur frum-
krafturinn sængaði hjá hinu illa. Ég meina, Kerry King er
með „Guð hatar okkur öll“ húðflúrað á vinstri handlegg-
inn. Slayer er þéttasta band mannkynssögunnar en er Jeff
Hanneman ekki farinn að taka þetta full bókstaflega?
Gillzenegger þyrfti að taka snúning á honum. Haldi fram
sem horfir fer hann að heyra undir leikmyndarhönn-
uðinn á sviðinu eins og Luciano Pavarotti seinustu árin.
Intróið að titillagi nýjustu plötu Slayer, World Painted
Blood, ómar og nú slær hjartað ósjálfrátt hraðar. Frábært
lag, frábær plata. Sú besta frá þeim vegendum í tvo ára-
tugi.
Vel liggur á Tom Araya, söngvara og bassaleikara, sem
gnístir tönnum, brosir á bæði borð og heilsar á búlgörsku.
Rám röddin er í toppstandi. Erfiðara er að rýna í skap
Hannemans, það sést sjaldan framan í hann fyrir hári.
Þeir Kerry King eru sem boltaðir niður enda sá síð-
arnefndi hlaðinn keðjum og öðru málmskarti, auk þess
sem pundið er vitaskuld þungt í fagmannlega fléttuðu
skegginu. Þeir hristast þó vel og skjálfa ofan mittis. Annað
slagið kemur síðan kranabíll og færir þá kumpána milli
vængja á sviðinu. Eða þannig.
Á bak við tríóið goðsagnakennda djöflast Dave Lomb-
ardo eins og dauðinn sjálfur miði á hann haglabyssu.
Margir eru á því að hann sé einn besti, ef ekki besti,
trommari málmsögunnar. Fengur fyrir Slayer að end-
urheimta hann um árið. Upprunalega hætti Lombardo
víst í sveitinni, þar sem unnusta hans vildi helst ekki leyfa
honum að hanga með hinum strákunum. Hvaða tepru-
skapur? Ekki eins og King og Hanneman séu eitthvað
vafasamur félagsskapur!
Vegendur renna í einskonar „best of“-prógramm enda
hæfir það tilefninu. Hver klassíkin rekur aðra, War En-
samble, Seasons in the Abyss, Angel of Death – sem fjallar
um voðaverk dr. Mengeles – og South of Heaven. Því
miður leika þeir aðeins eitt annað lag af nýju plötunni,
Hate Worldwide.
Bekkirnir á Kringlubíói eru farnir að skjálfa og mig
dauðlangar að standa upp og lemja höfðinu þéttingsfast
við vegginn. Sit þó á mér. Mergjað augnablik í Seasons
þegar myndavélin kemur aftan að Kerry – húðfúraðan
skallann ber við himin. Tekið er að skyggja. Og löngu
hætt að rigna, þ.e. öðru en blóði en allt ætlar um koll að
keyra þegar vegendur hita upp fyrir Raining Blood fyrir
framan þrítugan Marshall-hamarinn. Kerry og Jeff renna
svo í móður allra riffa.
Í lokin syngja allir einum rómi:’
Minna fer fyrir fyr-
irbænum og friðarboðskap
í næsta atriði en sem
kunnugt er varð Slayer til þegar
sjálfur frumkrafturinn sængaði
hjá hinu illa.
Dave Mustaine
tryllir lýðinn í
Portúgal.
Tom Araya í bana-
stuði í Frakklandi
fyrir skemmstu.
Reuters