Ísfirðingur - 14.12.1992, Síða 17

ISFIRÐINGUR
17
Stefán Gíslason, Hólmavlk:
Horft um öxl á Ströndum
- (og lítið eitt fram á við).
Hólmavíkurkirkja vakir yfir byggðinni og er óneytanlega reysuleg bygging og skemmtilega
staðsett.
Spurningar vakna.
Þegar jól og áramót nálgast
leitar margt á hugann og spurn-
ingar vakna, á borð við þessar:
Hvað tekst okkur að eyða miklum
peningum fyrir jólin? Hefur árið
sem er að líða fært okkur eitthvað
sem léttir lund á þessum voðalega
erfiðu tímum, senr eru víst þeir
síðustu og verstu frá því að land
byggðist? Verður næsta ár jafn
hræðilega erfitt og þetta ár?
Vestfjörðum. Ráðinn hefur verið
ferðamálafulltrúi, og í lok októ-
ber stofnuðu Strandamenn sitt
eigið ferðamálafélag. Félags-
stofnun á norðursvæði Vestfjarða
er einnig í undirbúningi. Þetta
endurspeglar þá vitneskju Vest-
firðinga, að til þess að ná árangri
í ferðaþjónustu verða menn að
vinna sarnan. Ferðamenn eru
nefnilega alltaf að korna einhvers
staðar frá og eru á leiðinni eitt-
hvert, þannig að enginn getur þóst
vera eyland í þessum efnum.
Nær allir, sem urn þessi mál
hafa fjallað, eru sammála um að
Vestfirðir eigi mikla framtíð fyrir
sér sem ferðamannasvæði.
Óspillt og hrikaleg náttúra er það
sem ferðamenn sækjast mest eftir
á Vesttjörðum, og þessir kostir
verða sennilega æ mikilvægari í
háværum heimi hraða og mengu-
nar. Þetta eru náttúruauðlindir,
sem gerast sífellt fágætari og
dýrmætari.
Ferðaþjónustan er ein stærsta
útflutningsatvinnugrein þjóðar-
innar. Þessu hafa menn ekki gert
sér nægjanlega grein fyrir, en
þegar tölur eru skoðaðar kemur
þetta glöggt í ljós. Þessi grein
hefur það auk þess sér til ágætis
að búa yfir vaxtarmöguleikum,
sem erfitt er að koma auga á í
hinum hefðbundnu undirstöðu-
greinum. Þar er allt bundið ein-
hverjum kvótunr. Stofnstærð
ferðamanna eru hins vegar lítil
takmörk sett, ef frá eru talin þau
takmörk sem nauðsynleg kunna
að vera til verndunar viðkvæmra
landsvæða.
Strandamenn geta eins og aðrir
Vestfirðingar rennt hýru auga til
framtíðarinnar í þessurn efnum.
En ekkert gerist af sjálfu sér.
Stefnt er að því að á næstu vikurn
fari af stað umræðuhópar á
vegum hins nýja ferðamálafélags,
sem fjalli um hins ýmsu mál, sem
snerta ferðaþjónustuna á Strön-
dum, s.s. markaðssetningu,
merkingar, minjagripafram-
leiðslu og umhverfisvernd.
Þetta er alla vega jákvætt.
Ibúaþróun
og byggingar.
Á árinu varð sprenging á hús-
næðismarkaði á Hólmavík. Þar
eru nú í byggingu 9 íbúðir, þar af
aðeins tvær í félagslega íbúðar-
kerfinu. Allar hinar eru einbýlis-
hús. Margir hafa spurt um ástæð-
ur þessarar hröðu uppbyggingar
á tímum, þegar slíkt er í lágmarki
á flestum landshornum. Þessum
spurningum er erfitt að svara með
tölulegum staðreyndum um
batnandi fjárhag. Þetta er bara
svona. Ástæðan hlýtur fyrst og
frernst að liggja í trú fólksins á
sjálft sig og framtíðina. Hvað sem
grassprettunni líður, þá er grasið
ekkert grænna hinum megin við
lækinn, og þangað þýðir heldur
ekkert að ætla sér að sækja vatn.
Enn er of snemmt að vitna í
tölur Hagstofunnar um íbúafjölda
1. des. 1992. Þó virðist Ijóst að
íbúum í Hólmavíkurhreppi ljölgi
nokkuð milli ára, fjórða árið í röð,
og ef svo fer sem horfir mun
íbúafjöldinn fara yfir töluna 500
í fyrsta skipti í nær 30 ár.
Þetta er alla vega jákvætt.
Félagsheimilið.
I stríðslok keyptu nokkrir
framtakssamir Hólmvíkingar
bragga af breska hernum við
Reykjaskóla. Þessi braggi var
fluttur til Hólmavíkur og settur
þar upp til bráðabirgða sem
félagsheimili. Síðan eru liðin 46
ár.
Á þessu ári hillir loks undir
það, að Hólmvíkingar geti gert
sér glaðan dag í nýju félagshei-
mili, sem jafnframt verður fyrsta
íþróttahúsið á Ströndum, sem
kalla má því nafni. Þarna er nú
unnið af kappi við frágang
innanhúss, og á útmánuðum ætti
1. áfangi hússins að komast í fulla
notkun. Til þessa verks hefur
verið varið um 50 milljónum
króna á núvirði, sem er vissulega
rnikið átak fyrir lítið byggðarlag.
En það gefur auga leið, að góð
aðstaða til iðkunar félags- og
íþróttastarfs er, rétt eins og tæki-
færi til menntunar, einn af þeim
þáttum sem auðgar hið daglega líf
og treystir búsetu.
Þetta er alla vega jákvætt.
Lokaorð.
Lífið er ekki allt dans á rósum.
En ef við leggjum okkur fram við
að gleðjast yfir rósunum, stinga
þyrnarnir ekki eins óþyrmilega.
Og ef margir leiðast verða sporin
léttari.
Tímarnir sem við lil'um á, eru
örugglega þeir síðustu til þessa,
en jafn örugglega ekki þeir
verstu. Gefum bölmóðnum frí, og
leitum lausna á vandamálum þar
sem lausnir er að finna.
Megi jólin verða Vestfirðing-
urn og landsmönnum öllurn
gleðileg og áramótin friðsæl.
Þessa daga þurfurn við að nota til
að rifja upp kynnin við eigin
fjölskyldur og hugleiða hvaða
þættir hins daglega lífs eru
mikilvægari en aðrir. Etv. höfum
við gleymt einhverju í þessu
sambandi á liðnum vikum.
Stefán Gíslason,
Hólmavík.
Það má segja að það sé frekar óvanaleg sjón í sjávarpláss-
um Vestfjarða nú allra síðustu áriin, að sjá fólk við byg-
gingarvinnu.
Fátt um svör.
Svörum við fyrstu spurning-
unni verða ekki gerð skil í þessum
pistli. Þó væri etv.allt í lagi að
leiða hugann af því, ef við höfum
tíma til þess, hvaða þýðingu það
hefði fyrir þjóðarbúið ef ís-
lendingar sameinuðust um að
kaupa íslenskt konfekt fyrir jólin.
Það skyldi þó aldrei vera, að það
nryndi hressa dálítið upp á þjó-
ðarútgerðina. Kannski ættum við
að taka okkur nokkurra vikna hlé
frá kvarti og kveini og nota tím-
ann til að rneta þann styrk sem býr
í okkur sjálfum, íslendingum;
svona eins og leikhlé í körfu-
boltaleik.
Þriðju spurningunni verður
ekki heldur svarað til fulls.
Reyndar er alltaf erfitt að spá,
sérstaklega um framtíðina. Og
hvort sem maður þykist forspár
eður ei, er ekkert nauðsynlegt að
sjá djöfulinn í hverju horni. Ef til
vill er árangursríkara að leita
lausna á vandamálum sínurn, þar
sem slíkar lausnir er að finna,
heldur en að draga kjark úr sjálf-
um sér og öðrum með stöðugu
svartsýnisrausi. Þegar talið berst
að framtíðinni, er ekki úr vegi að
leita í smiðju spámannsins, amk.
ekki ef maður þykist ekki forspár
sjálfur. Á ekki jólafastan hvort
sem er að vera tími íhugunar?
Spámaður Kahlils Gibrams segir
nefnilega: „Er ekki ótti við þorsta
þegar brunnur þinn er fullur, sá
þorsti sem ekkert fær svalað“.
„Höfum við
gengið...“?
Þá er röðin (sem einhverjum
kann etv. að finnast nokkuð ein-
kennileg) komin að spurningu
númer 2, þessari um árið sem er
að líða og það sem það hefur fært
okkur á þessurn voðalega erfiðu
tímum. Þar er þá fyrst til að taka,
að sífellt urntal um þessa voða-
lega erfiðu tíma gerir tímana bara
Þessi sjón vakti mikla athygli ferðamanna sem leið áttu um
Hólmavík á síðastliðnu sumri.
Heilt hverfi íbúðarhúsa var reyst á Hólmavík í sumar auk
framkvæmda við myndariegt félagsheimili (hvíta stóra húsið
í hlíðinni ofantil við íbúðarhúsin).
ennþá erfiðari. Þess vegna skul-
urn við bara hætta þessu væli og
reyna að horfa á björtu hliðarnar.
Hér verða ekki taldar upp tölu-
legar staðreyndir um merkisárið
1992. Þess í stað verður minnst á
örfá atriði, sem eftir standa.
Öldungadeild
á Hólmavík.
Á árinu náðist merkur áfangi í
menntunarmálum Strandamanna,
þegar öldungadeild frá Fram-
haldsskóla Vestfjarða tók til
starfa á Hólmavík í september.
Þegar þetta er ritað eru nemendur
í deildinni að takast á við sín
fyrstu próf, og undirbúningur
undir næsta misseri er í fullum
gangi. Alls stunda nú 17 nem-
endur nám í öldungadeildinni.
Það gefur auga leið, að tækifæri
til menntunar í heimabyggð er
einn af þeirn þátturn sem auðgar
hið daglega líf og treystir búsetu.
Öldungadeildin á Hólmavík er
fyrsta vísbendingin um það, á
hvern hátt stofnun Framhalds-
skóla Vestfjarða getur stuðlað að
dreifðu framhaldsnámi á Vest-
fjörðum. Fleira á eftir að koma í
kjölfarið. Þar má nefna hug-
myndir um framhaldsdeild á
Patreksfirði omfl. Framhaldsdeild
á Hólmavík hefur einnig verið í
umræðunni, og gæti orðið að
veruleika innan fárra ára.
Þetta er þó alla vega jákvætt.
Ferðaþjónusta
í sókn.
Á árinu 1992 ákváðu Vest-
firðingar að taka höndum saman
til að styrkja ferðaþjónustu á