Morgunblaðið - 31.03.2010, Side 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. MARS 2010
✝ Böðvar Árnasonfæddist í Bifröst í
Vestmannaeyjum
19.5. 1927. Hann lést
á elliheimilinu Grund
23.3. 2010.
Foreldrar hans
voru Árni S. Böðv-
arsson, f. 28.6. 1890,
d. 14.4. 1975, og
María W. Heilmann
Eyvindardóttir, f.
25.2. 1901, d. 12.12.
1983. Systkini Böðv-
ars: 1) Fríða Sophia
Böðvars, f. 19.5.
1921, d. 16.1. 1932, 2) Erna, f.
15.12. 1922, d. 18.5. 2008, 3) Ey-
vindur, f. 17.2. 1926, 4) Gunnar, f.
11.12. 1928, 5) Gottfreð, f. 13.12.
1932.
Eiginkona Böðvars var Guð-
munda S. Gunnarsdóttir, f. 3.2.
1929, d. 14.11. 1994. Börn þeirra
eru:
1) Gunnar, f. 1950, kvæntur Sig-
rúnu Sigfúsdóttur, f. 1952. Börn
þeirra eru: Brynja, f. 1970, sonur
hennar Atli Þór Bergmann Pét-
ursson, f. 1988, Böðvar Atli, f.
1972, í sambúð með Guðrúnu Júlíu
með Vilhjálmi Þórðarsyni, f. 1942.
4) Erna María, f. 1958, gift Bjarna
Óskari Halldórssyni, f. 1958. Synir
þeirra eru: Guðmundur Óskar, f.
1979, sonur hans er Halldór Ósk-
ar, f. 2000. Guðmundur er kvænt-
ur Telmu Sveinsdóttur, f. 1983,
dóttir þeirra er Emilía Mist, f.
2009. Arnar Óskar, f. 1985, og
Birgir Óskar, f. 1993. 5) Bryndís, f.
1965. Hún var gift Ólafi Jóhanns-
syni, f. 1965. Dóttir þeirra er Ásta,
f. 1991.
Böðvar rak fyrirtækin Vibró í
Kópavogi og Frostver í Hafn-
arfirði ásamt bræðrum sínum, alla
sína starfsævi.
Böðvar og Munda gengu í hjóna-
band 5.7. 1949. Þau hófu búskap í
Sörlaskjóli 8 þar sem þau bjuggu
fyrstu árin. Þau voru á meðal
frumbyggja Kópavogs og reisti
Böðvar hús í Reynihvammi 38.
Munda lést árið 1994. Síðar kynnt-
ist Böðvar Sólveigu Gunnarsdóttur
og áttu þau samleið um tíu ára
skeið. Böðvar bjó í Hæðargarði 35
árin 2005-2009. Síðasta árið bjó
hann á elliheimilinu Grund þar
sem hann naut mjög góðrar að-
hlynningar.
Útför Böðvars fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 31. mars 2010,
og hefst athöfnin kl. 13. Jarðsett
verður í Gufuneskirkjugarði.
Gunnarsdóttur, f.
1978. Synir þeirra
eru: Gunnar Axel, f.
1996; Benjamín Árni,
f. 2004; Stefán Bjart-
ur, f. 2006, Bjarki, f.
1975, sonur hans er
Nói Páll f. 2003,
Gyða, f. 1984 dætur
hennar eru Tara
Daðadóttir, f. 2002,
og Íris Daðadóttir, f.
2004, sambýlismaður
Gyðu er Ingi Örn
Grétarsson, f. 1978.
2) Fríða Sophia, f.
1953. Hún var gift Jónasi I. Ott-
óssyni, f. 1952. Synir þeirra eru
Jakob, f. 1981, og Egill, f. 1982.
Sambýliskona Egils er Jóhanna
Pálsdóttir, f. 1987, og þau eiga
óskírða dóttur, f. 2010. Fríða er í
fjarbúð með Kristni Dagssyni, f.
1952. 3) Ásta, f. 1955. Hún var gift
Emil Fenger, f. 1953, d. 1984. Son-
ur þeirra er Finnur, f. 1982, og
sambýliskona hans er Íris Björg
Krishna, f. 1987. Síðar var Ásta í
sambúð með Lárusi Ými Ósk-
arssyni, f. 1949. Dóttir þeirra er
Edda, f. 1994. Ásta er í fjarbúð
Elsku besti pabbi minn, nú er
komið að kveðjustund. Það er
þungbært að sjá þig hverfa á brott,
en lífið heldur áfram og mig langar
að heiðra minningu þína, á þann
hátt sem þér sæmir. Það var bara
aldrei lognmolla í kringum þig. Þú
varst sá sem lést verkin tala og
gerðir það sem þurfti að gera . Þá
var eins gott að vera með á nót-
unum. Þú gerðir miklar kröfur til
sjálfs þín og gerðir að sama skapi
kröfur til annarra, varst ósérhlíf-
inn, bóngóður, hjálpsamur, úr-
ræðagóður, útsjónarsamur og ég
gæti haldið lengi áfram. Eðlilega
varstu mikill áhrifavaldur í mínu
lífi og mun ég keppa að því að gera
þig stoltan af mér. Pabbi, þú varst
frábær og ég sakna þín ólýsanlega
mikið.
Ég kveð þig með sálminum, sem
þú unnir svo mjög og söngst há-
stöfum, þegar tækifæri gafst.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Vertu Guði falinn, elsku pabbi
minn.
Þinn einasti sonur,
Gunnar.
Það er margs að minnast og hug-
urinn reikar víða þegar ég hugsa
um tengdaföður minn Böðvar
Árnason. Ég sá hann fyrst sautján
ára gömul þegar ég kynntist Gunn-
ari syni hans.
Mér var boðið að koma og borða
með fjölskyldunni frammi í eldhúsi.
Þar voru saman komnar systur
Gunnars og foreldrar. Eitthvað
gekk mér feiminni unglingsstúlk-
unni illa að njóta matarins, þar
sem allra augu beindust að mér.
Mér tókst þó að koma niður einni
fiskibollu. Böðvari varð þá að orði,
að þetta væri ekki upp í nös á ketti
og ég yrði ódýr í rekstri. Böðvar
mikill matmaður og henti aldrei
mat, enda hafði hann oft á orði að
amma hans hefði sagt; „við hend-
um ekki tutlu hér“ og setti hnefann
í borðið til þess að leggja áherslu á
orð sín.
Þegar fyrsta barnabarnið hans
Brynja fæddist bjuggum við Gunn-
ar ennþá hjá foreldrum mínum.
Böðvari fannst það ekki nógu gott
og fannst að fjölskyldan þyrfti að
eignast sína eigin íbúð. Hann
hvatti okkur til að festa kaup á
íbúð á Hjallabraut í Hafnarfirði.
Við keyptum íbúðina tilbúna undir
tréverk og hann vissi til hverra
skyldi leitað með hin ýmsu verk-
efni til að hjálpa okkur við að gera
íbúðina íbúðarhæfa fyrir fjölskyld-
una. Hann hafði rétt fyrir sér því á
næstu fimm árum bættust Böðvar
og Bjarki í hópinn.
Eftir að við fluttum þangað
bankaði Böðvar oft á dyr á leið
sinni til og frá Frostveri, þar sem
hann og bræður hans ráku frysti-
hús. Hann var einstaklega barn-
góður og krakkarnir höfðu gaman
af því að hitta hann. Hann fór með
þau á skauta, skíði og sund.
Það var gott að leita til Böðvars
með alla hluti, hann reyndi alltaf af
finna góðar lausnir á öllum málum.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á
því hvernig mætti leysa hlutina á
sem hagkvæmastan hátt.
Böðvar tók mér opnum örmum í
fjölskylduna. Minningin um Böðvar
mun lifa í hjarta mínu alla ævi.
Betri tengdaföður var ekki hægt að
hugsa sér.
Sigrún Sigfúsdóttir
Ég varð þess aðnjótandi að
kynnast Böðvari og Guðmundu fyr-
ir u.þ.b. 34 árum þegar við Erna
dóttir þeirra byrjuðum að fella
hugi saman. Foreldrar mínir
bjuggu í Lúxemborg og ekki leið
langur tími frá því að ég fór að
venja komur mínar í Reynihvamm
38 þar til ég var orðinn þar um
tíma fastur til heimilis.
Böðvar var greiðvikinn og gjaf-
mildur og alltaf tilbúinn að rétta
hjálparhönd. Þess hafa öll börn og
barnabörn hans notið í ríkum mæli.
Lengst af var það varla við hæfi að
opna málningadós öðru vísi en að
tengdapabbi væri til staðar til að
handleika rúlluna.
Böðvar rak ásamt bræðrum sín-
um þeim Eyvindi, Gunnari og Gott-
freð, Vibró í Kópavogi og Frostver
í Hafnarfirði. Þessi samvinna
þeirra átti sér stað nánast alla
starfsævi bræðranna og óhætt að
fullyrða að mikil vinátta og sam-
kennd hafi ríkt á milli þeirra alla
tíð.
Það er ekki auðvelt að gera per-
sónu tengdapabba skil. Hann var
duglegur, stundvís, geðgóður,
greiðvikinn og gjafmildur. Ein af
hans dyggðum var að vera nýtinn
og fara vel með og stundum þótti
okkur sem höfum verið alin upp í
seinni tíma góðæri fullmikil nýtni á
ferðinni. Þegar honum var boðið til
barna sinna í mat þá minntist hann
jafnan þess sem amma hans hafði
sagt „við hendum ekki tutlu hér“.
Það fór aldrei matarbiti í tunnuna
hjá tengdapabba, að minnsta kosti
ekki að honum aðsjáandi.
Tengdapabbi var mjög stoltur af
börnum sínum og barnabörnum en
hann var þeirrar gerðar að hann
hrósaði fólki sjaldnast augliti til
auglits, hrós frá honum kom iðu-
lega fram í tali hans við annan en
hrósið átti við um. Þetta breyttist
síðustu árin og fengu börn og
barnabörn hans mikið að heyra frá
honum hversu falleg þau væru og
hversu mikið hann elskaði þau.
Það var tengdapabba mjög erfitt
þegar Munda lést úr krabbameini
árið 1994. Að öðru fólki ólöstuðu
var Guðmunda ein sú allra besta
manneskja sem ég hef kynnst.
Á síðari árum var það lán að
tengdapabbi sótti mikið í fé-
lagsskap því hann var ekki sú
manngerð að vera einsamall. Að
komast í dans og syngja í kórum
gaf honum mikið og það mátti ekki
missa af neinni góðri stund á þeim
vettvangi. Í slíku félagstarfi kynnt-
ist hann góðu fólki og tókst með
honum góð vinátta og samvist um
tíma með henni Sólveigu.
Fyrir u.þ.b. 2-3 árum fór að bera
meira á því að tengdapabbi gengi
ekki heill til skógar. Hann var úr-
skurðaður með Alzheimer og
ágerðist þessi sjúkdómur hratt.
Það voru börnum hans þung spor
að fylgja pabba sínum á dvalar-
heimilið Grund á lokaða deild, en
erfitt var að sjá hann fyrir sér í
lokuðu umhverfi, manninn sem
alltaf var á ferðinni og iðulega að
flýta sér. Böðvar bjó á Grund í
rúmt ár eða þar til kallið kom. Þar
naut hann samvista við vistmenn
og frábært starfsfólk sem ég veit
að börn hans kunna bestu þakkir
fyrir góða umhyggju við föður sinn.
Ég er viss um að að loknum
stuttum endurfundi með Mundu
fari að heyrast obbobbbobb og að
tengdó fari að láta hendur standa
fram úr ermum í viðleitni sinni til
að gera gott betra hjá almættinu.
Ég votta samúð og þakka sam-
fylgdina.
Bjarni Óskar Halldórsson.
Elsku afi, það er ótrúlegt að þú
sért farinn. Það er erfitt að sætta
sig við það en svona er það bara.
Mér finnst ég svo heppinn að
hafa fengið að kynnast þér. Þeir
sem þekkja mig vel vita hvað ég
leit mikið upp til þín. Alltaf að
segja sögur af afa gamla. Ég minn-
ist þess þegar mamma og pabbi
voru erlendis og ég var í pössun
hjá þér og ömmu. Ég fékk að sitja í
bílnum á meðan þú þeyttist um bæ-
inn. Þetta var algört ævintýri. Kom
heim með fulla vasa af gotteríi. Ég
byrjaði að vinna hjá þér 12 ára.
Það voru sko enginn vettlingatök
kennd þá. Eyvi reyndi að finna
spaugilegu hliðarnar á þessu en ég
held að markmiðið hafi verið að
kenna stráknum að vinna. Það var
nú ekki auðvelt að gera þér til geðs
en mikið rosalega lærði ég mikið af
því að vinna með þér. Þú varst líka
alltaf tilbúinn að mæta þegar ég
þurfti hjálp. Það þurfti ekki að
spyrja, þú bara mættir eins og
ekkert væri sjálfsagðara, með múr-
skeiðina í hendinni. Ég hugsa oft
til þess hvað ég hef lært mikið af
þér. Í seinni tíð fórum við svo í
nokkrar frábærar ferðir saman.
Ferðin sem ég, þú og Arnar frændi
fórum í til Ítalíu hefði ekki getað
heppnast betur. Þú varst órúlegur í
brekkunum, að nálgast áttrætt og
gafst okkur ekkert eftir. Það var
mikið hlegið og sungið í þessari
ferð. Þetta var upplifun sem ég get
ekki lýst. Ég er svo þakklátur fyrir
að við létum verða af þessu. Við
fórum líka saman ég, þú, pabbi og
Böðvar bróðir til Istanbul á úrslita-
leik í meistaradeildinni 2005. Þetta
var líka stórmerkileg ferð. Mal-
lorkaferðin var líka frábær. Þarna
sameinaðist fjölskyldan og átti
saman ómetanlegar stundir. Ég
hefði ekki getað óskað mér betri
afa.
Í Guðs friði,
Bjarki Gunnarsson.
Elsku afi.
Takk fyrir allar þær góðu stund-
ir sem við áttum saman eins og
þegar við hlupum um í frystihúsinu
og þegar við fórum í sundlauga-
ferðir í Hafnarfirðinum og bjugg-
um til djús saman í Reynihvamm-
inum. Það eru svo margar góðar
minningar sem ég á með þér, afi
minn, að það myndi fylla Moggann
ef ég myndi segja frá þeim öllum
hérna. Það sem er mér minnis-
stæðast núna er það hvernig við
fórum með Faðirvorið í Reyni-
hvamminum og mikið finnst mér
erfitt að vera ekki nálægt á þessum
tímum, en það logar eitt kerti í
Berlín sem fær að heyra Faðirvor-
ið eins og við fórum með það sam-
an. Þú hefur alltaf verið stór part-
ur af mínu lífi og því er mjög erfitt
að kveðja þig en ég veit þú hefur
það gott hjá ömmu Mundu.
Ég elska ykkur, elsku afi og
amma, og það er huggun í sorginni
að þið skulið verið sameinuð aftur.
Guðmundur Óskar Bjarnason.
Böðvar Árnason
 Fleiri minningargreinar um Böðv-
ar Árnason bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN SIGURLAUG ÞÓRODDSDÓTTIR,
Boðahlein 19,
Garðabæ,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 25. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til starfsfólks Landspítalans.
Bára Andersdóttir, Borgar L. Jónsson,
Oddur S. Andersson, Freyja Jóhannsdóttir,
Anna Guðrún Andersdóttir,
Guðmundur Andersson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR ÓSK KALMANNSDÓTTIR,
Kirkjuvegi 5,
Keflavík,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Linda Rós Sveinbjörnsdóttir, Haraldur Hjálmarsson,
Hafdís Ósk, Hjálmar, Ingunn María
og Sveinbjörn Matthías.
✝
IRMA H. GEIRSSON
andaðist á Kumbaravogi föstudaginn 19. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Kumbaravogs.
Heiðar Alexandersson
og fjölskylda.
✝
Hjartkær frændi okkar og vinur,
BJÖRN TRYGGVI JÓHANNSSON
bóndi á Stóru-Borg,
Húnaþingi vestra,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Hvammstanga að
morgni mánudagsins 29. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þeim sem vilja minnast hans er vinsamlega
bent á að láta Heilbrigðisstofnunina Hvammstanga njóta þess.
Fyrir hönd frændsystkina og annarra aðstandenda,
Ólöf Hulda Karlsdóttir.