Austri - 15.12.1960, Síða 4

4
AUSTRI
Jólin 1960.
Við Fossvíkina var staðnæmzt.
Þar var einstigi troðið niður og
kaðlar settir til styrktar og örygg-
is. Tveir fóru þarna niður og
komu upp aftur eftir drykklanga
stund með 2—3 flöskur fullar af
rauðvíni og stóran ketil fulian af
Sider. Var svo haldið áfram upp
fjallið, en þar lá greinileg slðð,
sem troðin hafði verið undanfarna
daga.
Veður var mjög kyrrt og milt svo
okkur þyrsti ákaft og var öðru
hvoru staðnæmzt til að dreypa á
drykkjarföngunum, sem gengu
fl.’ótt til þurrðar, því við munum
hafa verið um 10 í hóp. Svo kom-
um við skyndilega upp úr þokunni
og var þá fagurt um að litast,
glaða sólskin og skafheiðríkt. Sá-
um við nú öll fjöll upp úr þok-
unni beggja vegna Fljótsdalshér-
aðs og allt norður á Digranes og
Langanes en undir fótum okkar
bylgjaðist þokuhafið langt inn
eftir Héraðinu og norður og aust-
ur svo langt, sem augað eygði. Var
því líkast sem landið hefði skyndi-
lega sokkið í sæ, svo aðeins hæstu
fjöllin stæðu upp úr, og Fljóts-
dalshérað væri orðið að feikna
löngum og breiðum firði með ótal
víkum og vogum.
Bráðlega komum við fram á
brún Ósbjarganna, þar sem þau
eru hæst og hrikalegust. Gapti þar
við okkur klauf ein í fjallsbrún-
inni, þröng en þverbrött, og spöl-
korn niðri í klaufinni ólgaði þokan
dökk og illúðleg. Klauf þessi
heitir Skinnbrókargil og eru um
hana eftirfarandi munnmæli:
Skinnbrók var tröllskessa og
bjó í Ósbjörgum. Hún var nátt-
tröll. Nótt eina hafði hún verið að
draga til búsins suður á afrétt og
kom undir morguninn sunnan frá
Dyrfjöllum og fór mikið. Þó varð
hún heldur naumt fyrir, því þeg-
ar hún kom á brún bjargsins rann
sólin upp. Kerling breyttist þá í
stein, en við það sprakk stykki úr
bjargbrúninni og varð eftir klauf
sú, er síðan nefnist Skinnbrókar-
gil. Kerlingin féll norður og aust-
ur af fjallinu og varð að Ósfles-
inni, en í fallinu hrukku af henni
brjóstin og lentu þau vestur fyrir
Selfljótsósinn og urðu að tveim-
ur svörtum, kollóttum skerjum er
nefnast Svertlingar.
Nú áttum við að sigla í kjölfar
kerlingar niður Skinnbrókargil.
Gekk ferðin greiðlega, því mikil
fönn var í gilinu. Sums staðar voru
þó nærri lóðréttir stallar sem við
stukkum eða renndum okkur á
rassinum fram af, en hjarnið var
svo mjúkt, að auðvelt var að
stöðva sig og allt því hættulaust.
Bráðlega komum við niður úr
gilinu og sáum nú grilla í sjóinn
fyrir neðan okkur. Ekkert brim
var, aðeins dálítill lognöldugutl-
a.ndi við klappirnar. Rétt vestan
við, þar sem við komum niður,
hafði skipið strandað. Nú var ekki
eftir af því nema hluti af byrð-
ingnum, sem lá á hvolfi alveg upp
við landsteinana.
Við héldum norð-austur með
björgunum og alveg út á yztu nes.
Innan um stórgrýtið og kletta-
hleinarnar var stráð braki úr skip-
inu, en allt var það brotið í smátt
cg mjög ómerkilegt. Víða lágu
dræsur af botnvörpum og slitur
af köðlum, að nokkru orpið í kaf
undir möl og grjóti. Við týndum
saman eitthvað af spýtnadrasli, en
yfirleitt held ég að dagsverkið
hafi verið ákaflega lélegt.
Þegar leið að kvöldi, söfnuð-
umst við aftur saman neðan við
Skinnbrókargilið. Þá skeði aðal
viðburður dagsins. Einhverjum
var litið fram á sjóinn. Skamimt
urdan landi sá hann eitthvað á
reki. Það líktist tunnu, sem mar-
aði í hálfu kafi, og skaut við og
við upp löggunum, þegar lognald-
an vaggaði henni. Tunnusérfræö-
ingarnir lögðu saman álit sitt og
komust einróma að þeirri niður-
stöðu, að þetta væri koníakskvart-
il. En hvernig átti að nálgast
þennan kjörgrip? Langt var að
bíða þess, að það bærist að landi,
því vel gat verið að straumurinn
lægi frá. En við þessu voru til ráð.
Spölkorn uppi í skriðunni stóð
,;tii báturinn af skipinu, hvítmál-
uð, sterkleg skekta. Hann hafði
náðst og verið settur þarna upp
þegar eftir að skipið strandaði.
Aoeins lítilfjörlegur gutlandi var
við klappirnar, svo ekki rnundi
Suðurnesjamönnum hafa vaxið
það í augum að slcjóta fleytu á
flot. Þarna voru líka nokkrir van-
ir sjómenn.
Báturinn var settur fram og
eftir andartak var hann mannað-
ur þremur röskum mönnum, á leið
út að tunnunni. Einn stóð í stafni
vopnaður miklum krókstjaka.
Þegar bátinn bar að kútnum, lagði
sá, er í stafni stóð, krókstjakan-
um til hans og krækti undir lögg-
ina. Víst var þetta koníakskvartil,
en því miður vantaði í það annan
fcotninn.
Bátnum var snúið aftur til
lauds og ekki hirtu bátsverjar
kvartilið, þótt það vafalaust hafi
verið bezta ílát. Svo var báturinn
settur með erfiðismunum aftur á
sinn stað og hópurinn lagði af
stað heimleiðis. Við fikruðum okk-
ur í halarófu, hægt og bítandi, upp
Skinnbrókargilið. Ofarlega í gil-
inu fengu þeir, er fyrir sárustu
vonbrigðum urðu, þegar tunnan
reyndist tóm, nokkrar sárabætur.
Þar mættum við tveimur sveitung-
um okkar og höfðu þeir slatta af
koníaki á einum tveimur flöskum
meðferðis. Líklega hefur eitthvað
, gengið á birgðirnar hjá þeim á
leiðinni, því góðglaðir voru þeir.
Þeir sem vildu, skiptu koníakinu
imilli sín, en ekki þáði ég neitt af
þeirri vöru.
Þegar leið á daginn hafði þokan
horfið og hert frostið. Var nú
komið hið brzta færi og gekk ferð-
in fljótt og vel niður fjallið, niður
á Krosshöfða. Þar tók ég skíði
mín og hélt strax heimleiðis. Ekki
minnist ég neinna samferðamanna
á heimleiðinni, en frá Unaósi tók
ég beina stefnu vestur yfir slétt-
lendið og kom heim laust eft-
ir miðnætti.
Nokkru síðar var uppboð haldið
á strandgóssi. Flest eða allt var
lélegt og stórskemmt, sem þar
kom fram. Dálítið af sjóvotu kexi,
sem reynt var að afvatna og eta
svo í mjólk. Eitthvað af kartöfl-
um sem tíndar voru saman í fjör-
unni, kaðlar, spýtnarusl og þess
liáttar. Af drykkjarföngum kom
lítið fram. Annað tveggja hafa
þau verið miklu minni en orð fór
af, eða þeim hefur verið komið
undan eftirgrennslan yfirvaldanna.
— Þá sögu heyrði ég, að ferða-
maður einn hefði rekizt á koníaks-
kvartil, grafið í snjó í garða í af-
lögðum beitarhúsum, og að ein-
staka menn hefðu oft verið góð-
glaðir næstu mánuðina eftir að
franska seglskipið Saint Freres
strandaði undir Ósbjörgum þ. 4.
marz, veturinn 1910.
Ólafur Jónsson.
Gledileg jól
Farsælt komandi ár.
Þakka viðskiptin.
Valgard W. Jörgensen
málarameistari.
Apótek Neskaiipstaðar
óskar öllum viðskiptamönnum sínum
gleðilegra jóla
og farsæls komandi árs,
og þakkar viðskiptin á árinu, sem er að líða.
Frá Áfengisverzlun ríkisins
Framvegis kaupum vér tómar flöskur, séu þær hreinar og ó-
skemmdar og merktar einkennisstöfum vorum Á. V. R í glerið.
Einnig kaupum vér ógölluð glös undan bökunardropum.
Móttaka í Nýborg við Skúlagötu og í útsölum vorum á ísa-
firði, Akureyri og Seyðisfirði.
Fyrir hverja flösku verða greiddar kr. 2.00 og fyrir hvert
glas kr. 0.50.
Áfengisverzlun ríkisins.