Morgunblaðið - 12.08.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2010
sín. Ef við spurðum hvernig henni
liði svarði hún um hæl eigum við ekki
að ræða um eitthvað annað.
Það er óhætt að segja að Regína
hafi af dugnaði og elju barist fram á
síðustu stundu. Hún lagði stolt og
dugnað í allt sem hún gerði, hvort
sem það var vinna, handavinna upp-
eldi eða heimilið. Við erum þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast Reg-
inu og taka þátt í lífi hennar og starfa
með henni þessi ár. Við vorum einnig
svo heppnar að hafa fengið tækifæri
á að ferðast með henni bæði til Lond-
on og Glasgow sem er okkur öllum
ógleymanlegar ferðir.
Elsku Regina, það er sárt að
kveðja þig í blóma lífsins. Við mun-
um minnast þín með söknuði.
Við sendum Óla, Óla Einari og
Tanjö og fjölskyldum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Hafðu þökk
fyrir allt.
Ég horfi á ljóssins loga
sem lýsir í hugskot mitt
og sé á björtum boga
brosandi andlit þitt.
(Snjólaug Guðmundsdóttir.)
F.h. starfsfólks Foldaborgar,
Guðbjörg Guðjónsdóttir
og Elín Þóra Böðvarsdóttir.
Föstudaginn 23.
júlí varð veröldin
grárri. Ragnar
Ormsson hafði verið
fluttur á sjúkrahús
vegna bráðaveikinda
og stuttu síðar af-
hjúpaðist harðneskja tilverunnar
þegar ljóst var að hann hafði fallið
frá. Samvistum okkar við elskuleg-
an og traustan mann var lokið.
Stutt er síðan Ragnar tjáði mér
að fljótlega yrði sumarbústaður
þeirra hjóna í Biskupstungum full-
gerður og að hann ætlaði að fara
taka því rólega og njóta árangurs
erfiðisins. Það hefði sannarlega
verið verðskuldað því Ragnar var
alla tíð einstaklega duglegur og
vinnusamur maður og vel liðinn af
sínum samstarfsmönnum.
Aldrei upplifði ég þó að vinnan
skyggði á fjölskyldulífið og barna-
börnin höfðu alltaf greiðan aðgang
að afa sínum. Söknuður tveggja
Ragnar Hreinn Ormsson
✝ Ragnar HreinnOrmsson fæddist á
Selfossi 12. nóvember
1952. Hann lést 23.
júlí 2010.
Útför Ragnars fór
fram frá Grafarvogs-
kirkju 3. ágúst 2010.
lítilla afastráka var
sár og einlægur þeg-
ar þeir fréttu af frá-
falli afa síns og gátu
með engu móti skilið
af hverju hann hafði
verið tekinn frá
þeim. En orð þeirra
bera vitni um vin-
áttu, væntumþykju
og traust, því í
þeirra huga var hann
„besti afi í heimi“.
Um ævina um-
gengst maður ara-
grúa fólks og eins og
gengur er viðkynningin misjöfn.
Fáum hef ég þó kynnst sem jafn
auðvelt var að þekkja og eiga með
ánægjulega stund. Ragnar bjó sér
umhverfi sem einkenndist af yf-
irvegun og glaðværð, varð öruggt
skjól fyrir barnabörn og fjöl-
skyldu, sem alltaf var hægt að
sækja í og leita til.
Ragnar Ormsson kveð ég með
virðingu og þakklæti, með minn-
ingu hans í hjörtum okkar mun
veröldin taka lit sinn á ný.
Þór Steinarsson.
Það er erfiðara en orð fá lýst að
setjast niður og skrifa nokkur
kveðjuorð til míns kæra bróður,
mágs og okkar frænda, sem á
einni svipstundu er hrifinn frá
fjölskyldu og vinum. Upp koma
dýrmætar minningar um allar
samverustundirnar sem fjölskyld-
an hefur átt saman.
Ragnar, þú varst mikill fjöl-
skyldumaður, fróður, skemmtileg-
ur og hrókur alls fagnaðar. Þú og
Olga hafið alltaf verið dugleg að
halda allskonar boð fyrir fjöl-
skyldu og vini og enn eina grill-
veislu voruð þið að skipuleggja í
sumarbústað ykkar í Miðhúsum,
þar sem þið voruð búin að koma
ykkur upp framtíðar sælureit.
Einnig eru ótaldar allar þær áætl-
anir um allt sem átti eftir að gera
saman. Við reynum að halda þeim
áætlunum á lofti þér til heiðurs,
en lífið verður fátæktara án þín.
Þó þú svífir okkur frá,
þér við aldrei gleymum.
Minningar um þig,
í hjörtum okkar geymum.
(JG)
Elsku Olga og fjölskyldan öll,
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Kveðja,
Guðrún, Þorsteinn,
Ragnhildur og Bjarni.
Þegar ástvinur
deyr tengjast eftirlif-
endur sorgar- og
kærleiksböndum – og
hjarta móður Jarðar geislar sam-
hygð. Sorgartónninn berst alla leið
til ljóssins, sem blessar hann með-
an minningar streyma og tár
renna. Slíkur er skilyrðislaus kær-
leikur alheimsins: Ættingjar og
vinir Bjarna Björgvinssonar hafa
undanfarið notið þessarar kærleik-
sorku eftir fyrirvaralausa brottför
hans úr jarðlífinu. Þakkir skulu
færðar til þeirra fjölmörgu sem
lögðu hönd á plóg og heiðruðu
minningu hans við útför hans 16.
júlí sl. Bjarni var mjög andlega
sinnaður; lifði og hrærðist í því að
Bjarni
Björgvinsson
✝ Bjarni Björg-vinsson fæddist í
Reykjavík 16. desem-
ber 1946.
Hann lést á Land-
spítalanum fimmtu-
daginn 8. júlí 2010.
Útför Bjarna fór
fram frá Hallgríms-
kirkju 16. júlí 2010.
fræðast um guðspeki
og andleg fræði. Var
virkur félagi í Guð-
spekifélaginu, Sam-
frímúrarareglunni og
Íslenskri grafík, auk
þess að leggja stund
á listsköpun sem
myndlistarmaður og
taka þátt í fé-
lagsstörfum eftir út-
skrift úr Listaháskóla
Íslands árið 2000. Áð-
ur hafði Bjarni stund-
að nám við Bænda-
skólann að Hólum og
bústörf, m.a. á Höll í Þverárhlíð,
þar sem enn búa nánir vinir fjöl-
skyldunnar. En framar öllu var
Bjarni ástríkur eiginmaður Láru
Magnúsdóttur, sem hann gekk að
eiga árið 1972, og faðir barnanna
þeirra; Björgvins, Sigurlaugar og
Stefáns. Síðan tengdafaðir Skúla
og Guðrúnar og afi 4 barnabarna.
Kærleikssólin, sem vakti yfir vel-
ferð þeirra allra af festu og styrk,
var blessunin hún Lára; gæfan
holdi klædd í lífi Bjarna og gullna
rósin í hjarta hans.
Fáir gætu gengið veginn hans
Bjarna, enda gæddur einstökum
styrk til að geta snúið örorku á
miðjum aldri upp í sigurgöngu
listamanns: Stoltur, skapstór, hóg-
vær, yfirvegaður, bráður, listrænn,
greindur, athugull, kíminn, hlýr –
eru nokkur af orðunum sem lýst
gætu persónu Bjarna. Aðalsmerki
hans umfram allt var samt það að
vera tryggur, hjálpsamur vinur
sem hafði viðkvæmt og stórt
hjarta. Fullyrða má að Bjarni hafi
lifað félagslífi sínu í anda bænar
Frans frá Assisi – alla tíð gaf hann
meira en hann tók á móti – umbar
dómhörku, eigingirni, harðneskju
og skilningsleysi sem varð á vegi
hans og einbeitti sér fremur að
skapandi verkefnum.
Síðustu árin lögðu Bjarni og
undirritaður bróðir sameinaða
krafta sína í að gera upp gamla tré-
báta: Undu sér löngum stundum
saman við sjávarsíðuna. Gleðin var
mikil þegar báturinn Líney komst
á flot, og bræðurnir voru stoltir yf-
ir velgengni sinni með súðbyrðing-
inn Egil, sem til stóð að Bjarni
myndi sigla yfir til Noregs til að
heimsækja litla bróður. En enginn
má sköpum renna – fagnaðarfundir
verða að bíða því nú er besti vinur
minn allur. Víst er að vel hefur ver-
ið tekið á móti Bjarna af fyrr-
gengnum ástvinum. Eins þykist ég
vita að skilningsrík sál hans skíni
nú skært í friðsælu skjóli himna-
föðurins. Þekki ég bróður minn
rétt mun hann gerast sérlegur
verndari fjölskyldunnar til að
hjálpa konu sinni og börnum að
takast á við sorgina og missinn.
Fyrst og síðast vil ég þakka bróð-
urþel sálufélaga sem ævinlega mun
tengja okkur tvo saman. Kveð að
sinni með orðum Jóhannesar úr
Kötlum:
Blessi þig blóm jörð,
blessi þig útsær,
blessi þig heiður himinn,
elski þig alheimur,
eilífð þig geymi,
signi þig sjálfur Guð.
(Jóh. úr Kötlum.)
Páll Björgvinsson.
8
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SVAVAR JÓHANNSSON
fv. skipulagsstjóri Búnaðarbankans,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 8. ágúst, verður jarðsunginn
frá Grafarvogskirkju þriðjudaginn 17. ágúst
kl. 15.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans er
bent á Styrktar- og minningargjafasjóð Landspítalans.
Edda Svavarsdóttir, Birgir Hólm Björgvinsson,
Jóhannes Svavarsson, Unnur Guðjónsdóttir,
Gunnar Svavarsson, Anna Þorsteinsdóttir,
Bragi Svavarsson, Áslaug Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ARTHÚR PÉTURSSON
bóndi,
Syðri–Vík,
Vopnafirði,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 5. ágúst, verður jarðsunginn frá
Vopnafjarðarkirkju laugardaginn 14. ágúst kl. 14.00.
Kristín Brynjólfsdóttir,
Ásdís Arthúrsdóttir,
Svanur Arthúrsson, Monserat Arlette,
Brynhildur Arthúrsdóttir, Guðbrandur Stígur Ágústsson,
Margrét Arthúrsdóttir, Heiðar Kristbergsson
og barnabörn.
Nú er meira en fjöll
og höf sem skilja okk-
ur að, en þrátt fyrir
það mun minning mín
um Kristján aldrei
dofna. Við kynntumst í gegnum
skylmingar, sem mótherjar en á
sama tíma vinir. Undarleg blanda
sem skilur eftir sig sterk vinabönd.
Kristján var ákveðinn og heiðarleg
keppnismanneskja og lét ekki hita
leiksins hafa áhrif á herramennsku
sína. Hann barðist alltaf eins og sönn
hetja og herramaður, átti það einnig
við hans daglega líf að sverðunum
Kristján Hrafn
Hrafnkelsson
✝ Kristján HrafnHrafnkelsson
fæddist í Skövde í Sví-
þjóð 25. maí 1990.
Hann lést í Reykjavík
25. júlí 2010.
Útför Kristjáns
Hrafns var gerð frá
Bústaðakirkju 5.
ágúst 2010.
slíðruðum. Ég er
þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast
Kristjáni, fyrst sem
mótherja og síðar sem
skólafélaga. Ég hugsa
að ljóð Valdimars
Hólms Hallstað, „Í
fjarlægð“ nái að lýsa
því hvernig mér líður,
en Kristján átti miklu
fleiri ár skilið.
Þig, sem í fjarlægð
fjöllin bak við dvelur,
og fagrar vonir tengd-
ir líf mitt við,
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar
er horfnum stundum ljúfum dvel ég
hjá.
Heyrirðu ei, þig hjartað kallar á?
Heyrirðu ei storm er kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist meðan lífs ég er.
Ásta Guðrún Helgadóttir.
Það er erfitt að
velja orð til að lýsa
því hversu yndisleg
kona hún amma var.
Hún hefur alla tíð
leikið stórt hlutverk í
lífi mínu og þegar hún
hefur lokið þessu
hlutverki er stórum kafla í mínu lífi
lokið og það er sárt að hugsa til
þess og það er eins og það vanti
stóran hluta í hjarta mínu. En það
hólf fyllist fljótt af dýrmætum og
kærum minningum um fallegu,
hlýju, góðu og fyndnu ömmu í Ás-
byrgi. Þær minningar breyta oftar
en ekki gráti í hlátur og er ég þakk-
lát fyrir það. Ég minnist samtala
okkar sem fjölluðu oftar en ekki um
ástina og vangaveltur tengdar
henni. Ég held ég gæti þulið upp
allar frásagnir af því þegar hún var
ung því ég lét hana segja mér þær
aftur og aftur. Mér fannst hún eins
Kristjana Margrét
Sigurpálsdóttir
✝ Kristjana Mar-grét Sigurpáls-
dóttir fæddist 16. maí
1921. Hún lést 22. júlí
2010.
Útför Kristjönu fór
fram 28. júlí 2010.
og kvikmyndastjarna
og þegar hún sagði
mér frá því þegar hún
var ung að læra að
vera saumakona á
Akureyri og þurfti að
hlaupa undan ást-
sjúkum hermönnum
sá ég það eins og í
bíómynd. Eins þegar
hún kynntist afa,
leigubílstjóranum
með dökka hárið og
bláu augun sem
horfðu á hana í bak-
sýnisspeglinum.
Amma sagði líka svo skemmtilega
frá, hún var leikkona frá náttúr-
unnar hendi. Hún var einstaklega
heillandi manneskja sem snart
hjörtu allra þeirra sem hún hitti og
mun ég sakna hennar sárt. En ég
er rík að yndislegum minningum
um yndislega konu.
Heilsaðu einkum ef að fyrir ber,
engil með húfu og rauðan skúf í
peysu.
Þröstur minn góður,
það er stúlkan mín.
(Jónas Hallgrímsson)
Ösp Kristjánsdóttir.