Morgunblaðið - 22.09.2010, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 2010
✝ Jón Þórðarsonfyrrverandi
slökkviliðsmaður
fæddist í Reykjavík
16. september 1927.
Hann lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
14. september 2010.
Hann var sonur
hjónanna Þórðar
Gíslasonar, f. 1902, d.
1980, og Guðríðar
Árnadóttur, f. 1898, d.
1959. Systkini Jóns
eru tvíburasystir hans
Svava, f. 1927, d. 1973,
Ólöf Unnur, f. 1929, Gísli, f. 1931,
Árný Klara, f. 1939, Katrín Svein-
björg, f. 1941, d. 1994, og hálfsystir
þeirra, Jóhanna Jónsdóttir, f. 1923,
d.2002.
9. október 1948 kvæntist Jón eft-
irlifandi konu sinni, Þórunni Gott-
liebsdóttur, f. 1929. Börn þeirra eru
1) Brimhildur, f. 1948, maki Anton
Pálsson, börn þeirra, a) Jón Þór, f.
1966, maki Guðlaug Hilmarsdóttir,
börn þeirra Hilmar Þór, Brimhildur
Gígja og Telma Eik. b) Páll, f. 1969,
maki Dagbjört Vilhjálmsdóttir, börn
Páls, Anton Hafþór, Páll Brimar,
Ástþór Grétar og Guðmunda Áróra
í sambúð með Bjarka Fjeldsted,
börn þeirra Rúna María og Júlía
Rós. c) Ríkharður
Örn, f. 1973, börn
hans eru Ariel og
Leonardo. 2) Róbert,
f. 1949, d. 1984, var
giftur Eyvöru Hall-
dórsdóttur, börn
þeirra, a) Halldór, f.
1969, maki Anika
Halldórsson. b) Guð-
laugur, f. 1977. c)
Magni, f. 1980. 3) Rík-
harður, f. 1953, maki
Hugrún Helgadóttir,
börn Ríkharðar, a)
Guðmundur Valur, f.
1975, maki Anna Sigfúsdóttir, börn
þeirra Sigfús og Jónína París. b)
Óskar Hlíðberg, f. 1980, dóttir hans
Aþena Mist. c) Þórunn, María, f.
1985, sonur hennar Jón Freyr. d)
Ríkharður, f. 1994. 4) Hrafn, f. 1956,
maki Hulda Sveinsdóttir, börn
Hrafns, a) Sif, f. 1982, maki Dagný
Skúladóttir. b) Róbert Ægir, f. 1988,
og fósturdóttir Saga Roman, f. 1992.
5) Margrét, f. 1962, maki Tobías
Brynleifsson, börn þeirra, a) Að-
alheiður Ósk, f. 1986, í sambúð með
Davíð Hallgrímssyni. b) Róbert Þór,
f. 1991.
Útför Jóns fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag, 22. sept-
ember 2010, og hefst athöfnin kl. 14.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín.
Þín eiginkona,
Þórunn.
Hafðu þakkir fyrir allt, pabbi minn,
ég kveð þig með þessu fallega ljóði
sem mér fannst eiga vel við þig.
Og það er margt sem þakka ber
við þessa kveðjustund.
Fjör og kraftur fylgdi þér,
þín fríska, glaða lund.
Mæt og góð þín minning er
og mildar djúpa und.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ást í hjarta, blik á brá,
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
En þó að verði vegamót
og vinir hverfi brott,
á alfaðir við öllu bót
svo aftur verði gott.
Hann græðir allt af einni rót
með ást og kærleiksvott.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ö.)
Þín dóttir
Margrét.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig með
þessu ljóði.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín dóttir,
Brimhildur.
Elsku pabbi.
Lífið getur verið yndislegt, gjöfult
og erfitt og þú hefur reynt þetta allt.
Ég man þegar ég var að alast upp og
fylgdist með þér þegar þú varst að
raka þig og gera þig kláran til þess að
fara á vakt í slökkviliðinu uppi á
Keflavíkurflugvelli, og ég að fara í
skólann, vatnið lak ofan í vaskinn, þú
varst búinn að bera sápu framan í þig,
og skafan tilbúin, einkennisfötin
strokin og skórnir vel burstaðir. Ég
hugsa til þess núna þegar ég er að
gera sömu hlutina í dag áður en ég fer
á vakt. Og nú er sonur minn Róbert
að feta í sömu fótspor og við höfum
báðir gert. Gömlu vinnufélagar þínir
hafa sagt mér að þegar Jón mætti til
vinnu kl. 7.13 hafi menn stillt úrin sín.
Og eftir 31 ár í starfi, og aðeins veikur
í 2 vaktir, getur maður ekki annað en
verið stoltur og hreykinn af þér. Það
að mæta á réttum tíma eru einkenn-
ismerki þessarar fjölskyldu, og hefur
oft verið hlátursefni innan hennar
sem utan. Ef boðið hefur verið í mat
klukkan 6 þá eru þeir fyrstu að mæta
klukkan 5, og reyndar kappsmál hjá
fjölskyldumeðlimum að vera ekki sá
síðasti til að mæta. Og svo er það
orðatiltækið frá þér: „Mikið keyra
þessar rútur hratt“ sem flestir innan
fjölskyldunnar þekkja, og hefur oft
verið mikið hlegið að. Pabbi minn, ég
veit að oft hafa tímarnir verið erfiðir,
mikil vinna, langar vaktir og svo strit-
ið að byggja heimili yfir konu og 5
börn. Samt man ég ekki annað en
okkur hafi liðið vel og ekki skort neitt.
Þegar veikindin þín voru farin að hrjá
þig, kom í ljós samheldni fjölskyld-
unnar, að skutla, heimsækja, redda,
bæta og laga.
Maður sér hvað heilsan skiptir
miklu máli þegar aldurinn færist yfir,
mér þótti þó vænst um þann tíma sem
við áttum saman, þegar ég kom í
heimsókn til að raka þig, þegar þú
gast það ekki lengur sjálfur, snert-
ingin og hlýjan sem ég fann. Þá kom
oft upp í huga minn þegar ég var lítill
strákur að fylgjast með pabba sínum
raka sig.
Pabbi minn, sjúkdómurinn hafði
þig undir í þetta sinn, en ég horfi
samt til baka á þig með stolti og sökn-
uði, ég veit að þú ert hvíldinni feginn.
Ég stari inn í örlaganna bál, mér ægja
þessi duldu huldumál.
Bágt er að vita vini lífi farga
og vera einskis megnugur að bjarga.
Því heggur dauði höggum svona grimm-
um?
Ei haggast lauf í brunarústum dimmum.
Á ljúfu vori er lífið ei að saka,
en loksins kemur þessi angurvaka.
Á eftir brimsjó þungra bárufalla
er blækyrr ró, sem færist yfir alla.
En hvenær rís hún aftur báran bláa –
og blikar sínum faldi himinháa?
Ég skil ei, vinur, þennan skapadóm
er skuggi breytir sólarljósi í hjóm.
Í örlaganna ægi mikla veldi
er eilífðin frá morgni og að kveldi.
(J.H.)
Þinn sonur,
Hrafn.
Elsku afi minn. Ég elska þig með
öllu mínu hjarta og þótt þér líði
örugglega vel á nýja staðnum sem þú
ert kominn á á ég eftir að sakna þín
sárt. En eitt máttu vita, hvað ég kann
að meta að hafa haft þig í mínu lífi í öll
þessi ár.
Það verður erfitt að sætta sig við
lífið án þín. Ég vildi að þú hefðir getað
verið lengur hjá okkur og hitt bum-
bubúann minn en nú ertu kominn á
betri stað og fylgist með okkur þaðan.
Á litlum skóm ég læðist inn
og leita að þér, afi minn.
Ég vildi að þú værir hér
og vært þú kúrðir hjá mér.
Ég veit að þú hjá englum ert
og ekkert getur að því gert.
Í anda ert mér alltaf hjá
og ekki ferð mér frá.
Ég veit þú lýsir mína leið
svo leiðin verði björt og greið.
Á sorgarstund í sérhvert sinn
ég strauminn frá þér finn.
Ég Guð nú bið að gæta þín
og græða djúpu sárin mín.
Í bæn ég bið þig sofa rótt
og býð þér góða nótt.
(S.P.Þ.)
Þín
Aðalheiður Ósk.
Hvíl í friði, elsku afi minn
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún)
Þinn,
Róbert Þór.
Í dag verður til moldar borinn góð-
ur vinur og samstarfsfélagi til margra
ára, Jón Þórðarson.
Ekki eru nema rétt um þrír mán-
uðir síðan okkar ágæti vaktarforingi,
Stefán Eiríksson, kvaddi þessa jarð-
vist, blessuð sé minning hans, þannig
að skammt er stórra högga á milli.
Þeim fjölgar hægt og bítandi gömlu
„B-vökturunum“ í Slökkviliðinu á
Keflavíkurflugvelli, sem horfnir eru
yfir móðuna miklu. Teljist mér rétt til
fer fjöldi þeirra að nálgast tuginn.
Jón var svipmikill maður, dökkur á
brún og brá eins og sagt er og hafði
maður ávallt á tilfinningunni að hann
væri nýkominn „úr sólinni“. Hann
hafði góða nærveru og var þægilegur
og góður vinnufélagi. Jón gat þó verið
fastur fyrir og sagt sínar skoðanir um-
búðalaust ef á þurfti að halda.
Jón hóf störf hjá Slökkviliði Kefla-
víkurflugvallar árið 1963 og starfaði
þar óslitið til ársins 1994, er hann lét
af störfum, kominn á aldur, eins og
sagt er.
Jón var svo sannarlega af gamla
skólanum, þar sem verkin voru látin
tala, enda hraustmenni til líkama og
sálar. Þar af leiðandi varð okkur ungu
pungunum, sem hófum störf í slökkvi-
liðinu fyrir um fjörutíu árum, fljótt
ljóst, að þar var á ferðinni maður með
reynslu. Ekki bara af slökkvifræðum,
heldur ekki síður af lífinu sjálfu, mað-
ur sem vissi sínu viti og vert væri að
virða og taka mark á. Það var því ekki
ónýtt fyrir ungan mann, að koma til
starfa hjá Slökkviliðinu á Keflavíkur-
flugvelli árið 1968, að hitta fyrir Jón
og hans félaga. Menn eins og Svein
Eiríksson, Magga Óla, Halla, Stefán,
Halldór, Ásta og marga fleiri. Þetta
voru menn með reynslu og vilja til að
kenna og uppfræða þá sem komu nýir
til starfa. Við vorum teknir föstum
tökum og enginn griður gefinn, enda
vorum við nýgræðingarnir fljótir að
komast inn í málin og verða virkir í
starfi.
Jón var snillingur á mörgum svið-
um og er mér einkum í minni hversu
matargerð og garðrækt voru honum
hugleikin. Algengt var, að á stórhá-
tíðum og tyllidögum sæi vaktin um
matargerð. Þegar þannig bar að var
Jón okkar foringi og sá um matseld-
ina, enda snilldarkokkur. Hvað garð-
ræktina varðar þá voru þau hjón, Jón
og Þórunn, í sérflokki. Garðurinn
þeirra og allt umhverfi, er þau bjuggu
í Vogum á Vatnsleysuströnd, var ekki
bara verðlaunagarður og þeim til
sóma, heldur einstakur – hvílík snilld.
Það er alltaf eftirsjá að góðum fé-
lögum, en eitt sinn skal hver deyja,
eins og sagt er. Jón var drengur góð-
ur og skilur eftir sig góða minningu.
Ég vil fyrir mína hönd, konu minnar
og fyrrverandi samstarfsfélaga
þakka Jóni fyrir áratuga samstarf og
vináttu. Megi hann að eilífu ganga á
ljóssins vegum.
Þórunni og fjölskyldu votta ég
samúð.
Þórður Kristjánsson.
Jón Þórðarson
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma,
systir og tengdadóttir,
ÞÓRANNA SIGRÍÐUR JÓSAFATSDÓTTIR,
Dalseli 9,
Reykjavík,
sem lést á krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut þriðjudaginn 14. september, verður
jarðsungin frá Grafarvogskirkju föstudaginn
24. september kl. 13.00.
Jónsteinn Jónsson,
Elvar Freyr Jónsteinsson, Rebekka Lea Te Maiharoa,
Grétar Jósafat Jónsteinsson,
Jón Ingiberg Jónsteinsson, Viktoría Sigurgeirsdóttir,
barnabörn, systkini og tengdamóðir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ALFA SIGURÐARDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað
laugardaginn 18. september.
Minningarathöfn verður haldin í Norðfjarðarkirkju
föstudaginn 24. september kl. 14.00. Útförin fer
fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 29. sept-
ember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hennar er bent á að styrkja Fjórðungssjúkrahúsið
í Neskaupstað eða Fjórðungssjúkrahúsið á Ísafirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Siggi Jensson, Eyrún Eggertsdóttir,
Hlín Jensdóttir, Kristinn Björnsson,
Katla, Matthías, Mikael Þór
og aðrir vandamenn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
AGNESAR MARINÓSDÓTTUR,
Hraunbæ 103,
Reykjavík.
Marinó Kristinsson,
Helga Kristinsdóttir, Flosi Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.