Morgunblaðið - 15.03.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. MARS 2011
góðan félagsskap og voru sam-
rýmd.
Að leiðarlokum viljum við
þakka Ingimari samfylgdina, við
eigum eftir að sakna hans mikið.
Við vottum mömmu og fjöl-
skyldu Ingimars innilega samúð á
þessari erfiðu stundu.
Elín Heiður og Björn
Bragason.
Elsku Ingimar. Það var mikill
heiður að fá að kynnast svona góð-
um manni eins og þér. Þú og
mamma voruð svo heppin hvort
með annað og betri félaga hefði ég
ekki getað beðið um fyrir móður
mína. Þú varst svo lífsglaður, já-
kvæður og orkumikill.
Þú þurftir alltaf að hafa eitt-
hvað fyrir stafni og fékkst hana
mömmu með þér í alls kyns æv-
intýri. Þið gerðuð svo mikið saman
og nutuð félagsskapar hvort ann-
ars alveg í botn. Þið ferðuðust
mikið, bæði innan- og utanlands,
spiluðuð golf af miklum krafti,
sunguð saman í kór og margt
fleira skemmtilegt og uppbyggi-
legt. Það sást alveg langar leiðir
hversu hrifin þið voruð hvort af
öðru. Hlátur, gleði, hlýja, virðing
og vinsemd einkenndi samband
ykkar mömmu.
Þú varst alltaf svo hress og kát-
ur og hafðir virkilega góða nær-
veru. Okkur leið alltaf svo vel í ná-
vist þinni og þú hafðir svo
skemmtilegan húmor. Það var
alltaf stutt í brosið og hláturinn
hjá þér.
Það var gaman að fá ykkur
mömmu í heimsókn til okkar í bú-
staðinn á Hellu síðastliðið sumar.
Þið gistuð í nokkrar nætur og við
höfðum það rosalega gott saman.
Borðuðum góðan mat og slökuð-
um á í heita pottinum. Þú og
mamma voruð svo dugleg að nýta
ykkur golfvöllinn við hliðina, sér-
staklega þú, Ingimar. Þú fórst
tvisvar eða þrisvar á dag á völlinn,
alveg eins og táningur. Krafturinn
í þér var svo mikill.
Okkur þykir óskaplega vænt
um allar þær stundir sem við feng-
um að njóta með þér, elsku Ingi-
mar. Þær voru margar og góðar
og þökkum við þér fyrir þær.
Þú varst yndislegur í alla staði
og Karítas Lena var farin að kalla
þig afa. Þú varst svo blíður og
barngóður.
Okkur þykir það mikill heiður
að þú hafir skírt dætur okkar
tvær, ásamt því að gifta okkur
hjónin þann 18. desember síðast-
liðinn. Á þeirri stundu vissi enginn
að það yrði þitt síðasta prestsverk.
Þú gerðir þessa stund svo fallega
og eftirminnilega fyrir okkur.
Þín verður sárt saknað, elsku
Ingimar, og mun minning þín vera
ljós í lífi okkar um ókomna fram-
tíð.
Við sendum börnum þínum og
fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Berglind, Torfi, Karítas
Lena og Andrea Marý.
Þegar ég hugsa til móðurbróð-
ur míns, séra Ingimars, koma ein-
ungis fallegar minningar upp í
hugann. Ég hverf aftur í tímann
norður á Sauðanes á Langanesi til
þeirra ára þegar ég ungur að ár-
um var sendur þangað til sumar-
dvalar og kynntist börnum séra
Ingimars og Sigríðar eins og um
mín eigin systkini væri um að
ræða. Á Sauðanesi lágu rætur
móðurættar minnar en þar kynnt-
ust þau Oddný og Ingimar er
eignuðust saman ellefu börn og
var séra Ingimar næst yngstur í
fríðum hópi.
Á þeim árum sem ég dvaldi á
Sauðanesi, upp úr 1960, voru
ennþá töluverð umsvif á nesinu,
amerísk radarherstöð var starf-
rækt uppi á Heiðarfjalli og setti
óneitanlega svip á umhverfið en á
sama tíma var byggðin á undan-
haldi og á hverju vori sem maður
sneri aftur í sveitina höfðu nokkrir
bæir farið í eyði á meðan. Sauða-
nes hefur löngum verið talin mikil
hlunnindajörð, æðardúntekja,
varp, reki, veiði og búskapur sem
ennþá var stundaður meðan séra
Ingimar og fjölskylda dvöldu þar.
Rifjast nú nokkrar augnabliks-
myndir frá Sauðanesi, sé prest
reyna að fanga selkóp í ósi niður
við ströndina með forvitinn
strákahóp í leyni í eftirdragi,
prestur að jarða fyrir okkur kálf-
inn sem við krakkarnir syrgðum
sárt, suðið í maðkflugunni inni í
kirkju í sunnudagsmessu á sólrík-
um degi, garður Sigríðar framan
við húsið en þar hafði hún töfrað
fram með sínum grænu fingrum
einskonar heimsskautaskrúðgarð,
flugvélar að lenda fyrir neðan bæ-
inn og út stigu framandi hermenn
eða kynlegir sveitakallar, garg-
andi krían, eða miðnætursólin sem
aldrei hvarf oní hafið…
Seinna færði fjölskyldan sig um
set suður í Vík í Mýrdal og sem
fyrr var ég ætíð aufúsugestur
hvort sem var að vetri eða sumri. Í
Vík kynntist maður gjörólíku og
áhugaverðu umhverfi en séra
Ingimar tók strax mjög virkan
þátt í samfélaginu á staðnum og
gerðist brátt sveitarstjóri jafn-
framt að sinna preststörfum og
kennslu. Þrátt fyrir góðan árang-
ur í starfi og almennar vinsældir
meðal fólks urðu engu að síður
blikur á lofti með tilheyrandi óveð-
ursskýjum og andstreymi sem olli
því að fjölskyldan flutti á brott úr
Vík. Með sínu æðruleysi sigraðist
séra Ingimar á mótlætinu, dyggi-
lega studdur af Sigríði konu sinni
sér við hlið. Það má tala um upp-
reisn æru og síðan köllun þegar
hans gamli söfnuður á Þórshöfn
skoraði á hann að koma til baka og
þjóna sem prestur á ný. Séra Ingi-
mar hlýddi kallinu, starfaði á þess-
um slóðum þar til hann fór á eft-
irlaun, vígði m.a. nýja kirkju á
Þórshöfn og endaði sem prófastur
síns umdæmis.
Einhvern tímann við athöfn
sagði séra Ingimar eitthvað á þá
leið að í mótlætinu birtist fyrst
skilningur okkar á kærleikanum.
Þessi orð hafa fylgt mér síðan og
komið betur í ljós með árunum af
reynslu lífsins. Lífið bæði gefur og
tekur. Kannski liggur þarna
grunnurinn að trúnni sem séra
Ingimar kaus að þjóna um sína
ævi.
Þegar ég kveð frænda minn
streymir til mín þessi hlýja viska,
einhver sem kyssir þig á kinn með
glettni og alvöru í senn. Þannig
minnist ég góðs manns um leið og
ég sendi börnum hans og afkom-
endum mína dýpstu samúð og
virðingu.
Halldór Ásgeirsson.
Látinn er einn af bekkjar-
bræðrunum frá Menntaskólanum
á Akureyri á árunum 1943 til 1949,
Ingimar Ingimarsson, fyrrver-
andi prófastur. Mig langar í stuttu
máli að minnast hans. Ingimar var
ætíð hrókur alls fagnaðar í bekkn-
um okkar, stæltur og íþróttamað-
ur góður. Þegar leiðir skildi eftir
stúdentspróf hóf Ingimar nám í
guðfræði og lauk því á stuttum
tíma og gerðist eftir það sóknar-
prestur í heimahögum sínum,
fyrst á Raufarhöfn en síðan á
Sauðanesi sem hann dáði en þar
naut hann mikilla vinsælda. Ég og
fjölskylda mín heimsóttum hann
þangað og var gaman að hlusta á
hann lýsa dásemdum staðarins.
Æðarvarpið, silungsveiðin og
náttúrufegurðin á Sauðanesi var
efst í huga Ingimars ásamt prest-
þjónustunni sem varð ævistarf
hans meðal íbúa héraðsins við
nyrsta haf. Um tíma gerði Ingi-
mar út trillu og sótti sjóinn þegar
gaf og hann naut sín vel sem trillu-
karl. Um nokkurra ára skeið var
Ingimar sóknarprestur í Vík í
Mýrdal, en fluttist aftur að Sauða-
nesi. Nokkur undanfarin sumur
hafði hann umsjón með Minja-
safninu sem var sett upp í gamla
prestshúsinu og hafði hann mikla
ánægju af þeirri umsjón. Þegar
starfsævi Ingimars lauk settist
fjölskyldan að í Reykjavík. Ingi-
mar sneri sér þá að öðrum áhuga-
málum, meðal annars golfi, blaki
og söngiðkun í kirkjukór enda
með góða söngrödd. Leiðir okkar
félaga lágu saman í golfinu og vor-
um við saman í Golfklúbbnum
Oddi og áttum margar ánægju-
stundir þar, enda á svipuðu reki í
getu í þessari göfugu íþrótt. Við
fórum saman í ferðir til Spánar til
að leika golf og þá með félögum
hans í blakklúbbnum. Það voru
góðar ferðir. Nú mætum við ekki
til leiks saman á Urriðavöllum eða
á öðrum golfvöllum í náinni fram-
tíð, en ég efast ekki um að þegar
við sjáumst næst þá verður hægt
að leika golf á ýmsum völlum og ef
til vill hægt að lækka forgjöfina.
Innilegar samúðarkveðjur
fylgja þessum línum til barna
Ingimars og fjölskyldna þeirra
sem og til Jóhönnu vinkonu Ingi-
mars og eru þær kveðjur einnig
frá bekkjarsystkinum hans frá
Akureyri.
Birgir Jóh. Jóhannsson.
Í dag er sr. Ingimar Ingimars-
son, fyrrv. sóknarprestur og pró-
fastur, kvaddur frá Hallgríms-
kirkju og til moldar borinn að
Lágafelli í Mosfellssveit eftir nær
hálfrar aldar sáðmannsstarf og
þjónustu við kirkju og kristni í
landinu. Kynni okkar hófust þegar
undirritaður gerðist kennari á
Þórshöfn á Langanesi haustið
1962 en Ingimar var þá sóknar-
prestur á Sauðanesi. Þau kynni
þróuðust með árunum og breytt-
ust smám saman í trausta og ein-
læga vináttu sem varað hefur
næstum hálfa öld.
Það eru mikil forréttindi að fá
að kynnast og verða samferða
manni eins og Ingimari á lífsleið-
inni og fyrir það verð ég þakklátur
meðan ég lifi. Ingimar var ein-
stakur mannkostamaður. Hann
var gæddur einkar léttri lund og
næmri kímnigáfu svo af bar. Hann
var fullur velvildar, hlýju og skiln-
ings á samferðafólki sínu og bar
jafnan blak af því ef honum þótti á
það hallað. Samvistir við Ingimar
voru mannbætandi fyrir utan að
vera eftirsótt skemmtun sem lengi
verður í minnum höfð.
Á síðustu árum prestskapar
hans á Þórshöfn var ég skólastjóri
við Svalbarðsskóla í Þistilfirði og
þá höfðum við samvinnu um háð-
íðarhöld á æskulýðsdegi þjóð-
kirkjunnar í Svalbarðssókn. Það
var góð samvinna og engin ágrein-
ingsefni eða núningur af nokkru
tagi. Prestur kom gjarnan daginn
fyrir hátíðina og við elduðum sam-
an góða og kristilega kvöldmáltíð
og sátum svo að spjalli fram eftir
kvöldi. Þá bar margt á góma og ég
komst að því að Ingimar var ekki
bara gleðimaður heldur einlægur
trúmaður og alvaran var kannski
ekki svo ýkja langt undan. Seinna
urðum við veiðifélagar við Sandá í
Þistilfirði nokkur ár og þar varð
Ingimar ómissandi hrókur alls
fagnaðar bæði á kvöldvökum í
veiðihúsinu og við ána.
Árum saman gerðum við okkur
það til gagns og gamans að taka
slátur ásamt sr. Árna Sigurðssyni,
bekkjar- og deildarbróður Ingi-
mars. Var ekki laust við að okkar
fólk gerði góðlátlegt grín að okkur
körlunum og þessari dæmalausu
sveitamennsku okkar. En við lét-
um það sem vind um eyru þjóta og
náðum reyndar ágætum árangri í
sláturgerðinni.
En þótt oft væri glatt á hjalla í
kringum Ingimar þá fékk hann
sinn skerf af andstreymi í lífinu
eins og flestir. Hann missti konu
sína eftir áratuga hjónaband og
dótturson ungan varð hann að
kveðja í blóma lífsins. Hann jarð-
söng tvo systursyni sína ásamt
eiginkonum þeirra sem öll fórust
ung að árum í flugslysi og má geta
nærri um hver mannraun það hef-
ur verið honum. En þá raun stóðst
Ingimar og reyndar ótal fleiri. Nú
við leiðarlok er mér efst í huga
þakklæti fyrir samfylgdina og fyr-
ir alla þá gleði og hlýju sem vin-
áttan við hann gaf mér. Ég votta
börnum hans og barnabörnum,
vinkonu hans, Jóhönnu, svo og
ættingjum og vinum fjær og nær,
innilega samúð og bið guð að
blessa minningu um góðan dreng.
Óttar Einarsson.
Úr fjarlægð söknum við nú vin-
ar í stað. Það var fyrir nákvæm-
lega 66 árum að leiðir okkar Ingi-
mars lágu fyrst saman þegar við
horfðum á hótelið sem hýsti okkur
á Akureyri brenna ofan af okkur.
Allt frá þeim tíma hafa leiðir okk-
ar legið meira og minna saman,
fyrst öll árin í MA og síðar í há-
skóla en eftir það skildi leiðir með-
an störf okkur lágu sitt á hvoru
sviði. Að þeim tíma liðnum þjöpp-
uðu MA-ingar sér saman á ný. Á
síðari árum höfum við fylgst að í
eggjatínslu á vorin, í berjamó á
sumrin og þorsk- og ýsuveiðum
norður í Fljótum, auk „vísinda-
ferða“ um Snæfellsnes, Langanes
og Drangey, að ógleymdum fund-
unum í Perlunni þar sem skóla-
félagar hafa hist reglulega „til að
kankast eitthvað á“ og svo til að
hlæja. Nú síðast stóð fyrir dyrum
enn ein ferð okkar saman til Spán-
ar þaðan sem við Ragna sendum
Jóhönnu, börnum hans og fjöl-
skyldum þeirra samúðarkveðjur.
Björn Hermannsson.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu minningu
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
ÁSTU ÞÓRBJARGAR BECK
ÞORVARÐSSON,
virðingu og okkur aðstandendum samúð við
andlát hennar.
Þorvarður Brynjólfsson, Dóra Skúladóttir,
Þór Aðalsteinsson,
Ásthildur Brynjólfsdóttir, Þórir Pálsson Roff,
Ríkharð Brynjólfsson, Sesselja Bjarnadóttir,
Eiríkur Brynjólfsson,
Stefán Brynjólfsson, Sigrún Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti
sunnudaginn 13. mars.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Erlingur Magnússon,
Guðrún Tryggvadóttir, Gunnar Guðnason,
Jóhanna Tryggvadóttir, Ferdinand Hansen,
Ingveldur Tryggvadóttir,
Guðmundur Tryggvason, Ragnhildur Benediktsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg systir mín, mágkona og frænka
okkar,
GULLY EVELYN PÉTURSSON,
andaðist þriðjudaginn 1. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Jón Pétursson, Stella Ingimarsdóttir,
Guðlaug Pálsdóttir
og bræðradætur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HELGI HÖRÐUR GUÐJÓNSSON
skipstjóri,
Sóleyjarima 3,
Reykjavík,
andaðist á Hrafnistu Hafnarfirði föstudaginn
11. mars.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 25. mars
kl. 15.00.
Guðlaug Dagmar Jónsdóttir,
Eyrún Helgadóttir, Guðbrandur Jónatansson,
Steinar Helgason, Elín Katla Elíasdóttir,
Sævar Helgason, Sigríður Halldórsdóttir,
G. Harpa Helgadóttir, Jónas Garðarsson,
Berglind Helgadóttir, Baldvin Örn Berndsen,
Arnar Þór Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
GUÐMUNDUR JÓN SKÚLASON
læknir,
Milwaukee Wisconsin,
andaðist fimmtudaginn 10. mars.
Herdís Leopoldsdóttir,
Snorri Skúlason, Sandy D. Skúlason,
Ásdís Skúlason,
Michael Braddy.
✝
Föðursystir okkar,
SIGRÍÐUR KLEMENZDÓTTIR,
áður Leifsgötu 18,
er látin.
Útförin fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn
24. mars kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Hjúkrunarheimilið Sóltún, sími 590 6000.
Rúna Bína, Anna Ingibjörg, Unnur, Jakobína,
Jóhanna og Sigríður Sigtryggsdætur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæra
PÁLS RAGNARS STEINARSSONAR
frá Hlíð,
Furugrund 46,
Kópavogi.
Sigfríður Lárusdóttir,
Tryggvi Steinarsson, Anna María Flygenring,
Elín Erna Steinarsdóttir, Indriði Birgisson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
EYGLÓ GÍSLADÓTTIR,
Sóleyjarima 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
13. mars.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 18. mars
kl. 15.00.
Arnþór Ásgrímsson,
Heimir Sigurðsson, Gróa Þóra Pétursdóttir,
Eva Arnþórsdóttir,
Ása Margrét Arnþórsdóttir,
Valdimar A. Arnþórsson, Rósmary A. Úlfarsdóttir,
Eygló Arnþórsdóttir, Andy Holmes,
barnabörn og barnabarnabörn.