Morgunblaðið - 20.06.2011, Qupperneq 19

bið að heilsa þér í bili, með söknuð
í hjarta kveð ég þig nú og bið al-
góðan Guð að varðveita Kristján,
Stefaníu, Evu Lind og þeirra fólk
um alla ævi.
Þín frænka
Rakel Jóna
Hreiðarsdóttir.
Á stundu sem þessari, þegar
maður kveður ástkæra frænku
sína, þjóta minningarnar í gegn-
um hugann. Begga frænka hefur
verið í mínu lífi alla ævi og minn-
ingarnar því æði margar. Ég
minnist þess þegar við heimsótt-
um þau í Ástúnið og þegar þau
fluttu til Raufarhafnar þar sem
við bjuggum þá, það var alltaf
mikið hlegið þegar við vorum öll
saman. Eftir að við fluttum öll
suður fór ég að vinna með Beggu í
Búbót, það var einstakega gott að
vinna með henni. Stundum var
Stefanía dóttir hennar líka að
vinna með okkur og ætli það hafi
ekki verið í einu skiptin sem
heyrðist kvart í Beggu því hún
sagði að við Stefanía töluðum svo
mikið að hún væri með suð fyrir
eyrunum allan daginn en við lét-
um það nú ekki á okkur fá.
Þegar ég varð eldri og fékk að
fara í partíin þá kynntist ég partí-
hliðinni á Beggu og eins og allar
hinar hliðarnar var hún alveg frá-
bær. Það var yndislegt og mikið
hlegið að Beggu þegar hún var að
rifja upp æskuminningar sínar og
segja okkur hvað stóru systkinin
hennar höfðu verið vond við hana
að því að hún var yngst. Það var
líka svo fyndið að þegar hún byrj-
aði að segja sögurnar settist hún
alltaf í næsta stól þrátt fyrir að
þar sæti einhver fyrir, sá þurfti
þá bara að sitja með hana. Það
verður skrýtið að mæta í fjöl-
skylduveislur þar sem vantar
Beggu mína til að hlæja með.
Elsku Begga, nú hefur þú
fengið lausn við báðum þínum
sjúkdómum og líður eflaust ósköp
vel, hvíl í friði.
Elsku Stefanía mín, Eva mín
og Kristján, ég samhryggist ykk-
ur innilega, missir ykkar er mik-
ill.
Lína Sigríður
Hreiðarsdóttir.
Elsku Begga frænka.
Það er sárt að kveðja,
en ég geymi minningar
um fallega frænku í hjarta mér,
þar til við hittumst aftur.
Takk fyrir góðan en allt of stuttan
tíma sem okkur var fenginn hérna
megin.
Það má svo sem vera
að vonin ein,
hálf veikburða, sofni í dá.
Finnst vera eitthvað
sem íþyngir mér
en svo erfitt í fjarlægð að sjá.
Það gilda má einu
hvort ég áleiðis fer
eða staldra hér ögn við og bíð.
Þótt tómið og treginn
mig teymi út á veginn
ég veit ég hef alla tíð
verið umvafin englum
sem að vaka hjá
meðan mannshjörtun hrærast
þá er huggun þar að fá.
Þó að vitskert sé veröld
þá um veginn geng ég bein
því ég er umvafin englum
aldrei ein – aldrei ein.
Svo endalaus ótti
við allt sem er
og alls staðar óvini að sjá.
Veðrin svo válynd
og víðáttan grimm,
ég vil fría mig skelfingu frá.
Í tíma og rúmi
töfraljóðin mín
og tilbrigðin hljóma svo blíð.
Líst ekki að ljúga
mig langar að trúa
að ég hafi alla tíð
verið umvafin englum
sem að vaka hjá
meðan mannshjörtun hrærast
þá er huggun þar að fá.
Þó að vitskert sé veröld
þá um veginn geng ég bein
því ég er umvafin englum
aldrei ein – aldrei ein.
(Guðrún Gunnars.)
Guðný Soffía
Sigvaldadóttir.
Margt ég vildi þakka þér
og þess er gott að minnast
að þú ert ein af þeim sem mér
þótti gott að kynnast.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Mikið er óraunverulegt að sitja
hér og skrifa minningargrein um
þig kæra vinkona. Mér verður
hugsað til þess er við fórum til
Vestmannaeyja þegar við vorum
ungar og hversu gaman var að
vera þar með þér. Það var alltaf
svo gaman að koma til þín og
Kristjáns í Þjórsárdalinn og átt-
um við yndislegar stundir þar
saman. Einnig eru ógleymanlegar
ferðirnar okkar svo ekki sé minnst
á Spánarferðina okkar. Þessar og
fleiri minningar koma í hugann
þegar ég hugsa til þín elsku vin-
kona. Það er ekki auðvelt að lýsa
Beggu í fáum orðum en þessi orð
koma þó strax upp í hugann:
ákveðin, sanngjörn, jákvæð, bjart-
sýn og besta vinkona sem hugsast
getur. Þú varst alltaf svo góð og
traustur vinur.
Elsku Kristján, Stefanía, Eva
Lind og aðrir aðstandendur, ég
votta ykkur samúð mína og megi
guð geymi ykkur öll. Ég þakka
þær góðu stundir sem við áttum
saman og ég gleymi þér aldrei.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Halldóra Gunnarsdóttir.
Elsku Begga.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hinsta kveðja.
Ragnhildur Ragnarsdóttir.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. JÚNÍ 2011
✝ Dóra MaggaArinbjarn-
ardóttir fæddist á
Ísafirði 29. ágúst
1940. Hún lést á
deild B-2 á Land-
spítalanum Foss-
vogi 9. júní 2011.
Foreldrar henn-
ar voru G. Salóme
Veturliðadóttir, f.
20. sept 1911, d. 17.
okt. 1996, og Ar-
inbjörn G. Guðnason, f. 26. des.
1906, d. 28. ágúst 1983. Systkini
Dóru Möggu: Sigríður, f. 29. júlí
1932, Dóra Magga, f. 4. júlí
1935, d. 1939, Arinbjörn Guð-
mundur, f. 30. jan. 1937, d. 10.
júlí 1988, Bára, f. 18. feb. 1948.
Þann 31. desember 1962 gift-
ist Dóra Magga Sigurði Gests-
syni, f. 19. maí 1932. Dóra og
Siggi eignuðust fjögur börn, en
fyrir átti Dóra þrjú og Siggi eitt.
1) Guðný Elíasdóttir, f. 1957,
maki Hörður Ingi Torfason.
Börn þeirra: Margrét Klara, lát-
in, Agla Sif, Steinunn Dóra og
Börn þeirra: Aðalsteinn Sesar,
Kristófer Leví og Natalía Rós.
Fyrir átti Siggi soninn Björgvin
Theódór, f. 1957, maki Sigríður
Ingólfsdóttir. Börn þeirra:
Björgvin Pétur, Birgitta Rós,
Karitas Ósk og eitt barnabarn.
Dóra Magga ólst upp á Ísa-
firði, lengst af á Brunngötu 12.
Hún lauk gagnfræðaprófi og
vann síðan um tíma á barna-
heimilinu á Silungapolli. Þau
Siggi hófu sinn búskap á Hlíða-
vegi 18 á Ísafirði og bjuggu þar
þangað til þau fluttu til Hafn-
arfjarðar 1971. Lengst voru þau
á Öldugötu 42, en fluttu á Kríuás
19 fyrir sjö árum. Dóra Magga
var með stórt heimili sem hún
sinnti af alúð og var hún lista-
kona í tertuskreytingum, mat-
argerð, fatasaumi, prjónaskap,
bútasaumi og annarri handa-
vinnu. Hún var heimavinnandi
húsmóðir til 1980, þegar hún hóf
störf í Snorrabakaríi en vann
síðan í rúm tuttugu ár í Öldu-
túnsskóla í Hafnarfirði, fyrst við
ræstingar, en síðan sem bað-
vörður, gangavörður og skóla-
liði. Hún var félagi í Slysavarna-
félagi Hafnarfjarðar.
Dóra Magga verður jarð-
sungin frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði í dag, 20. júní 2011,
og hefst athöfnin kl. 15.
Sara Margrét,
barnabörnin eru
tvö. 2) Grétar Páll
Stefánsson, f. 1960,
maki Erla Svein-
björnsdóttir. Börn
þeirra: Arnar,
Daníel og Birna. 3)
Axel Bessi Bald-
vinsson, f. 1962,
maki Halldóra Pét-
ursdóttir. Börn
þeirra: Aðalsteinn,
Baldvin, látinn, og Dagný Ósk.
4) Kristín Þóra, f. 1963, maki
Haraldur Ragnarsson. Börn
þeirra: Árni Mar, Ívar Örn, Sig-
urður Ragnar, Arnór Gauti og
Salóme Kristín, barnabörnin eru
sex. 5) Salbjörg, f. 1964, maki
Guðmundur Magnús Hall-
dórsson. Börn þeirra: Ásta
Minney, Karen Lind, Arthúr
Rúnar og eitt barnabarn. 6)
Gestur, f. 1971, maki Íris Huld
Guðmundsdóttir. Börn þeirra:
Sigurður Arthúr og Thelma
Björk. 7) Linda, f. 1972, maki
Páll Jóhannes Aðalsteinsson.
Hvernig eigum við að fara að
því að kveðja svona yndislega
móður, tengdamóður og vin-
konu, sem alltaf var svo kát og
hress, mesti stuðboltinn í öllum
boðum, til í allt og dansaðir alla
fjölskylduna undir borð, en allt-
af hélst þú áfram þótt allir aðr-
ir væru búnir á því. En eins og
sagt er: ef við ættum ekki
svona margar og góðar minn-
ingar, væri sorgin ekki svona
mikil.
Elsku mamma, ef hægt er að
tala um ofvirkni og að við
systkinin séum nett ofvirk, þá
höfum við það alfarið frá þér.
Dugnaðurinn og orkan í þér
alla daga var ótrúleg, það var
alveg sama hvort það var tertu-
gerð, handavinna, eldamennska
eða almenn heimilisstörf, þú
leystir þetta allt fljótt og vel af
hendi og varst alltaf að. Við
systkinin, fjölskyldur og vinir
eigum svo margt fallegt hand-
verk eftir þig, sem við eigum
eftir að varðveita mjög vel. Það
var alveg sama hvort okkur
langaði í dúk, púða, peysu,
steiktar fiskibollur eða hvað
sem þú gast útbúið, ef við
minntumst á það við þig, þá
varst þú komin með það um
hæl. Við vorum stundum að
grínast með það að ef við pönt-
uðum peysu hjá þér, tæki það
þig 15 mínútur að prjóna hana
og 20 mínútur ef hún væri með
hettu. Og ef við minnumst á
pabba – hvað þú varst ótrúlega
dugleg að hugsa um hann og
veita honum öryggi. Þú vildir
hafa hann sem mest heima og
þar leið honum langbest þó að
hann væri ekki að gera neitt
sérstakt, bara að vita af þér í
næsta herbergi og ef við systk-
inin hringdum í þig og hann
svaraði þá varst þú alltaf inni í
herbergi að púsla (bútasaum).
Við skulum hugsa vel um pabba
og gera allt sem við getum fyrir
hann. En það kemur enginn í
staðinn fyrir þig, og hann sakn-
ar þín sárt.
Hafðu hjartans þakkir fyrir
allt.
Margs er að sakna.
Hvíl í friði, elsku mamma.
F.h. barna og tengdabarna,
Kristín Þóra Sigurðardóttir.
Elsku besta amma mín, ég
bara trúi ekki að þú sért farin
frá okkur og það langt fyrir
aldur fram. Þú sem varst svo
súperhress og áttir að vera
dansandi í fjölskylduboðum eft-
ir 20 ár. Gleymi því ekki hvað
okkur barnabörnunum þínum
fannst gaman að fylgjast alltaf
með þér enda varstu mesti fjör-
kálfurinn í fjölskyldunni, alltaf
fyrst manna út á dansgólfið og
seinust af því, gafst unga fólk-
inu sko ekkert eftir. Þú kunnir
sko að skemmta þér enda alltaf
svo glöð og kát.
Hvað ég á eftir að sakna þín
mikið elsku amma mín, þú sem
varst alltaf vön að koma til mín
í kaffi í hverri viku. Maður leit
alltaf út um gluggann að bíða
eftir ömmu á litla rauð og gerir
enn af gömlum vana enda er
búið að vera eitthvað svo tóm-
legt síðustu vikur, maður bíður
einhvern veginn eftir því að sjá
litla rauð koma aftur.
Þú varst alltaf til í að gera
allt fyrir mann, tala nú ekki um
þegar maður hringdi í þig og
þurfti pössun, það var varla að
maður væri búinn að skella á þá
varstu mætt að passa Mjúkus
þinn. Svo var alltaf svo ynd-
islegt að koma í heimsókn til
þín og afa og fá heitar kleinur
og auðvitað að fá að sjá alla
handavinnuna þína, bútasaum-
inn, prjónadótið og heklið svo
eitthvað sé nefnt. En það var
sko eitthvað nýtt í hvert skipti
sem maður kom, þvílík fram-
leiðsla. Ef maður pantaði eitt-
hvað hjá þér varstu sko mætt
með það tilbúið á innan við
viku, hvort sem það var prjónuð
peysa eða bútasaumsteppi. Það
var alveg sama þótt maður sæti
við það að prjóna og prjóna,
maður hafði samt ekki roð við
þér. Það var svo gott að geta
alltaf leitað til þín ef ég þurfti
hjálp við prjónadótið eða bara
að fá að heyra álit þitt á því
sem maður var að gera enda
varstu svo dugleg að hrósa því
sem ég var að gera. Þú varst
einfaldlega bara besta amma
sem hægt var að óska sér. Þín
verður sko sárt saknað.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Ásta Minney
Guðmundsdóttir.
Amma var veik. Rosalega
mikið veik, en við vorum að
reyna að bjarga henni en við
náðum því ekki. Núna er amma
farin upp til guðs og orðin fal-
legur engill og við söknum mik-
ið, því að hún var amma okkar.
Elsku besta amma í heimi.
Hvíl í friði.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ömmustelpurnar þínar,
Natalía Rós
og Salóme Kristín.
Elsku yndislega besta amma
mín, þú hefur verið tekin frá
okkur. Ofboðslega finnst mér
erfitt að skrifa þetta niður,
óraunverulegt. Það var ekki
langur aðdragandi að þessum
veikindum þínum, en þú barðist
eins og hetja allan tímann.
Ég hélt alltaf að þú yrðir 100
ára, svo hress varstu. Söknuð-
urinn er svo mikill, mér þykir
svo óraunverulegt að þú skulir
ekki vera hérna lengur að gant-
ast í okkur hlæjandi, því jú allt-
af varstu hress og kát, með
bros á vör. Ég man ekki eftir
þér, amma mín, öðruvísi en
brosandi.
Að ég geti ekki komið heim
til þín og við saman skipulagt
komandi brúðkaup mitt. Brúð-
kaupið sem þú hlakkaðir svo til
að taka þátt í og ég svo glöð
hvað þú vildir taka mikinn þátt
í því, vildir allt fyrir okkur
gera. Jú þannig manneskja
varstu. Ég veit að þú verður
með okkur á stóra deginum
okkar Ottós, en ég mun sakna
þín, sakna þín sárt.
Ég á margar góðar minn-
ingar um þig sem ég mun varð-
veita alla mína ævi.
Allir sem kynntust þér féllu
strax fyrir þér, því betri konu
er vart að finna. Ég var svo
heppin að vera skírð í höfuðið á
þér, elsku amma mín, og mun
ég alltaf bera það nafn með
stolti, enda engin önnur til eins
og þú.
Þú varst alltaf svo stolt af
mér, og mér þótti svo vænt um
það. Ég er og verð alltaf stolt
af því að þú sért amma mín, sú
allra besta.
Elsku amma Dóra, ég bið
alla heimsins engla að vaka yfir
þér. Ég elska þig og mun ávallt
sakna þín, en minningarnar
geymi ég í hjarta mínu.
Hvíl í friði.
Þín nafna og barnabarn,
Steinunn Dóra
Harðardóttir.
Fallin er frá góð vinkona
mín, Dóra M. Arinbjarnardótt-
ir, sem ennfremur var starfs-
félagi minn til margra ára við
Öldutúnsskóla í Hafnarfirði.
Hún var ein þeirra síðustu sem
ég kvaddi þegar við hjónin fór-
um utan – eldhress og kát að
vanda. Það var því dapurleg
heimkoma þegar Dóra mín
mætti ekki í kaffisopa og spjall
þegar við komum til baka.
Þetta minnir okkur sannarlega
á hversu skammt er á milli lífs
og dauða.
Dóra var góður félagi jafnt í
leik sem starfi. Í Öldutúnsskóla
sinnti hún ýmsum störfum. Hún
hafði gott lag á börnunum. Þau
skynjuðu léttleika hennar og
góðvilja í þeirra garð og var
hún laus við allt fjas yfir smá-
munum. Starfsfélagar hennar
mátu dugnað hennar og ósér-
hlífni að verðleikum enda eign-
aðist hún þar marga vini.
Þegar Dóra og Siggi fluttu í
Áslandið urðum við nágrannar.
Þá styrktust okkar vináttubönd
enda báðar hættar að vinna og
höfðum nægan tíma fyrir tóm-
stundir, rabb, handavinnu og
fleira. Handavinnan var okkar
sameiginlega áhugamál. Á þeim
vettvangi var Dóra snillingur.
Hún var alltaf að sauma eitt-
hvað, prjóna eða hekla fyrir af-
komendur sína. Umhyggja
hennar var mikil fyrir fjölskyld-
unni og eiga þeir því mikils að
sakna.
Elsku vinkona, ég þakka þér
allar góðar stundir sem við átt-
um saman á liðnum árum um
leið sendi ég Sigga, börnum
þeirra og fjölskyldum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guð styrki ykkur öll.
Hulda G. Sigurðardóttir.
Dóra Magga
Arinbjarnardóttir