Líf og list - 01.10.1950, Síða 9

honum enn fimm mínútur, sagði
A1 úr eldhúsinu.
Þegar fimm mínútur voru liðn-
ar, kom maður inn í matstofuna,
og Georg sagði honum, að kokkur-
inn væri veikur.
— Hvers vegna í djöflinum
færðu þér ekki annan kokk?, sagði
maðurinn. — Rekurðu ekki mat-
stofu, maður? Hann fór á braut.
— Komdu nú, Al, sagði Max.
— Hvað á að gera við snilling-
ana tvo og negrann?
— Það er allt í lagi með þá.
- Ég fell mig ekki við það.
sagði Al. — Það er viðsjárvert. Þú
talar of mikið.
— Ó, hvaða andskotans vit-
leysa, sagði Max. — Við megum
til með að gera að gamni okkar,
er það ekki?
— Alveg sama, þú talar allt of
mikið, sagði Al. Hann kom út úr
eldhúsinu. Sagaða hlaupið á
haglabyssunni bungaðist ofurlítið
ut um mittið, vegna þess að
hann var í alltof þröngum frakka.
Náungarnir í þröngu yfirfrökkun-
um og með harðkúluhattana
minntu á tvo revíuleikara. Georg
fór aftur inn í eldhúsið um skelli-
hurðina og leysti Nick og negrann
úr böndunum.
~ Ég vil ekki meira af þessu,
sagði negrinn Sam. — Ég vil
hreint ekki meira af þessu.
Nick reis á fætur. Hann hafði
aldrei áður verið bundinn um
munninn með handklæði.
~ Heyrðu, sagði hann. — Hver
újöfullinn! Hann var að reyna að
úera sig mannalega.
— Þeir ætluðu að drepa Ole
Andreson, sagði Georg. — Þeir ætl-
uðu að skjóta hann, þegar hann
hæmi hingað til að éta.
~~ Ole Andreson?
~ Já.
Kokkurinn þreifaði á munnvik-
unum með þumalfingrunum.
LÍF
— Eru þei; iarnir báðir?
— Jamm, .,agði Georg. — Þeir
eru farnir núna.
— Mér iizt ekki á það, sagði
kokkurinn. — Mér lízt alls ekki á
þetta allt.
— Heyrðu, sagði Georg við
Nick. Ég held, þú ættir að hitta
Ole Andreson.
- Já-
— Ég held það væri betra fyrir
þig að skipta þér ekki af þessu,
sagði Sam kokkur. — Það er betra
fyrir þig að koma ekki nálægt
þessu.
— Farðu ekki, ef þú ert því mót-
fallinn, sagði Georg.
— Þú hefir ekkert upp úr því að
skipta þér af þessu, sagði kokkur-
inn. Haltu þér fyrir utan þetta.
— Ég ætla að fara að finna
hann, sagði Nick við Georg. —
Hvar á hann heima?
Kokkurinn sneri sér undan.
— Litlir piltar vita nokk alltaf,
hvað þá langar til að gera, sagði
hann.
— Hann leigir hjá frú Hirsch,
sagði Georg við Nick.
— Ég ætla að fara þangað.
Úti varpaði götuljósið birtu
gegnum berar trjágreinar. Nick
gekk upp götuna fram hjá bif-
reiðaslóðinni og beygði inn á hlið-
argötu við næsta götuljós. Leigj-
endahús Hirschs var þriðja húsið
við götuna. Nick gekk upp tvær
tröppur og hringdi á dyrabjöll-
unni. Kvenmaður kom til dyra.
— Býr Ole Andreson hér?
— Vildirðu finna hann?
— Já, ef hann er heima.
Nick gekk á eftir kvenmannin-
um upp stiga og þau komu að
stigagöngum og gengu þau á enda.
Hún barði á hurðina.
— Hver er þar?
— Það er einhver maður, sem
vill finna þig, herra Andreson.
Nick sagði til nafns síns.
— Gakktu inn, sagði Ole Andre-
son.
Nick opnaði dyrnar og gekk inn
í herbergið. Ole Andreson lá al-
klæddur í rúminu. Hann hafði
verið verðlaunahnefaleikari í
þúngavigt og rúmið hans var of
stutt. Hann lá með tvo kodda und-
ir hnakkanum. Hann leit ekki á
Nick.
— Hvað var það? spurði hann.
— Ég var uppi á matstofu Henr-
ys, sagði Nick, þegar tveir piltar
komu þangað og bundu mig og
kokkinn fasta. Þeir sögðu, að þeir
ætluðu að drepa þig.
Þetta hljómaði kjánalega, er
hann sagði þetta. Ole Andreson
sagði ekkert.
— Þeir stungu okkur inn í eld-
hús, hélt Nick áfram. — Þeir ætl-
uðu að skjóta þig, þegar þú kæmir
að borða í kvöld.
Ole Andreson leit til veggjar og
sagði ekki neitt.
— Georg hélt, að betra væri að
ég færi liingað til að segja þér
þctta.
— Ekki get ég gert að þessu,
sagði Ole Andreson.
— Ég skal segja þér, hvernig
þcir litu út.
— Mig langar ekkert til að vita,
hvernig þeir litu út, sagði Ole
Andreson. Hann horfði á vegginn.
-- Þakka þér fyrir að koma til þess
að segja mér frá þessu.
— Það var ekkert.
Nick horfði á stóra manninn,
sem lá í rúrninu.
— Viltu ekki, að ég fari og láti
lögregluna vita.
— Nei, sagði Ole Andreson. —
Það er ekkert betra.
— Er ekkert, sem ég get gert?
— Nei, það er ekkert að gera.
— Kaimske er þetta gabb?
— Nei, það er hreint ekki gabb.
Ole Amlreson sneri sér lil veggj-
ar.
og LIST
9