Eining - 01.11.1957, Blaðsíða 7

E I N1 NG
7
Afrek Ungmenna-
félags Reykjavíkur
Laugardagskvöld 5. október sl. opn-
aði Ungmennafélag Reykjavíkur nýjan
og glæsilegan samkomusal. Flestir mun-
um við boðsgestir hafa orðið nokkuð
undrandi, er við komum inn í þenna
bjarta, vistlega og mikla sal, er settur
var fjórum langborðum stafna á milli
og einu háborði. Öll voru þau vel búin
undir móttöku gestanna.
Stefán Runólfsson, form. bygginga-
nefndar, bauð gesti velkomna, en fól
svo Kjartani Bergmann stjórn sam-
kvæmisins. Fyrstur ræðumanna var
Stefán Runólfsson og ræddi hann um
sögu og starf félagsins. Arið 1942
stofnuðu 300 manns UMFR. Var þann-
ig geist af stað farið, en ekki sótt fram
að því skapi fyrstu árin og horfði ekki
vænlega fyrir félaginu um tíma. I upp-
hafi var þó „eldurinn kveiktur“, sagði
Stefán. Sá eldur tók þó fyrst að loga
glatt, er hann tók að sér forustu félags-
ins. Ef til vill er ekki of mikið sagt, að
líf sitt eigi félagið honum að þakka,
en góða samstarfsmenn hefur hann haft
sér til liðveizlu. Færði hann þeim góð-
ar þakkir, en ekki síst borgarstjóra og
hæjarstjórn Reykjavíkur, einnig íþrótta-
bandalagi Reykjavíkur.
Stefán kvaðst hafa fengið að velja lóð
félagsheimilisins og telur hana hina
heztu í bænum. Við byggingarfram-
kvæmdir var tekið til starfa 1952, en
1954 við hinn nýja hluta byggingarinn-
ar, sem enn er þó ekki nema hálfnuð.
Um vinnubrögð iðnaðarmannanna, er
unu við hinn nýja samkomusal, sagði
Stefán Runólfsson, að þar hefði líkast
því verið, sem þrjú verkfæri væru á
lofti í höndum hvers manns. Gaman er
að heyra slíkan vitnisburð. Hinn nýi
salur er leigður bænum næstu tvö árin
til skólahalds.
Næstur ræðumanna var Gunnar
Thoroddsen, borgarstjóri. Þakkaði hann
UMFR dugnað og gott starf og ræddi
annars um nauðsyn slíkra æskulýðs-
heimila og framkvæmda í sambandi við
iðkun íþrótta og ýms konar menningar-
starf.
Þriðju aðalræðuna flutti séra Eiríkur
J. Eiríksson, forseti Ungmennafélags
Islands. Margt snjallt og gott sögðu
ræðumennirnir, sem ekki er þó unnt að
endurtaka í þessari stuttu frásögn. Séra
Eiríkur minnti á, að æskumenn þjóðar-
innar væri bezti gjaldmiðill hennar.
Þar mætti ekki verða gengisfelling. Hér
þyrfti að skapa hin æðstu verðmæti
menningar og drengskapar.
Stutt ávörp fluttu svo Gísli Ölafsson,
ritari ÍSÍ, Gísli Halldórsson, formaður
Iþróttabandalags Reykjavíkur, Birna
Bjarnleyfsdóttir, varaform. Ungmenna-
félags Reykjavíkur, Erlendur Ó. Péturs-
son, Aðalbjörg Sigurðardóttir, Lárus
Rist, Lárus Salómonsson, Steinþór Guð-
mundsson og fleiri. Lárus Salómonsson
skilaði tveimur gjöfum til UMFl, var
önnur fánastöng, gjöf frá glímudeild
félagsins. Hin gjöfin var frá Jóhannesi
Jósefssyni, hótelstjóra. Það var falleg
litmynd af honum sjálfum, máluð á
leirskjöld, ætluð til þess að hanga á þili,
var umgerð myndarinnar mjög sér-
kennileg og haglega gerð.
Kristinn Hallsson, óperusöngvari
söng nokkur lög og hlaut aðdáun og
beztu þakkir fyrir góða skemmtun.
Sömuleiðis Ragnar Björnsson, er lék
einleik á píanó.
Kaffiveitingar voru góðar og allt sam-
kvæmið hið ánægjulegasta. Félagsheim-
ili UMFÍ er við Holtaveg í Laugardal,
og skilja þá allir, er til þekkja, að betur
gat það varla verið staðsett. Félagið er
nú 15 ára. Haldi það áfram sem
nú horfir, á það áreiðanlega eftir að
vinna heimabæ sínum mikið gagn, og
þjóðinni vonandi allri, með því að skila
henni vel uppöldum drengskaparmönn-
um. Þær munu hafa verið óskir okkar
boðsgestanna félaginu til handa þetta
merkiskvöld þess.
Hvernig skemmfta
frændur okkar sér
ftyrir vesftan?
Hvergi sýngja íslendingar og afkom-
endur þeirra ættjarðarsöngvana af meiri
innilegleik en í framandi löndum. Þjóð-
hollusta þeirra snertir strengina í sálum
okkar í heimalandinu. Þeir gleyma okk-
ur ekki og við megum ekki gleyma
þeim.
EINING getur ekki stillt sig um að
birta eftirfarandi grein úr LÖGBERGI,
30. maí 1957. Hún heitir:
Samkoma að Geysir 17. maí
Það var gaman að vera að Geysir
um daginn,
því gleðinnar ríktu þar veizluhöld, —
og það var hvert einasta sæti setið
í salnum þetta umrædda kvöld.
Það var leikið og sungið af lífi og fjöri
svo ljómuðu andlit af hrifning og þrá,
er íslenzku Ijóðin og „ylhýra málið“
ómaði barnanna vörum frá.
Og æskunnar framsögn í ljóði var lipur
og Iýsti ekki glötunarsýki né kröm, —
og mér er til efs, að á íslandi sjálfu
áhrifin verði eins hamingjusöm.
Það kann nú að álítast öfgar, að
halda því fram sem felst í þessum er-
indum. Því fer þó fjærri. Skemmtunin
var ein sú yndislegasta sem ég hefi ver-
ið á af þessu tagi um margra ára skeið.
Flestum er ljóst, að hreinar og fagr-
ar barna og unglingaraddir, vel þjálfað-
ar í framsögn og söng, eru hrífandi.
Þegar við hjónin fórum á samkom-
una að Geysir þann 17. maí, var ég
sannfærður um, að við mundum
skemmta okkur vel, en að til eyrna okk-
ar bærist svona hrífandi skemmtun,
dreymdi okkur ekki um.
Það er ekki mögulegt, sökum tak-
markaðs rúms í blöðunum okkar, að
segja hér allt sem mig langar til, eða
lýsa hverju atriði á skemmtiskránni.
Verði því að stikla á steinum.
Þess skal getið, að þarna sungu tveir
kórar, barna- og unglingakór. I öðrum
voru 36 börn á aldrinum frá 3ja til 10
ára og söng þessi lög. „Fuglinn í fjör-
unni“, „Krakkar úti kátir hoppa“,
„Siggi var úti með æmar í haga“ og
„Fyrst allir aðrir þegja.“
I unglingakórnum voru 32 á aldrin-
um frá 9—16 ára, kom tvisvar fram
um kvöldið og söng þrjú lög í hvert
sinn, þessi: „Fífilbrekka gróin grund“,
„Ó, blessuð vertu sumarsól”, „Nú yfir
heiði háa“, „A Sprengisandi“, „Svíf
þú nú sæta“ og „ísland! ísland!“ Og
þið ættuð bara að sjá og heyra hvað
þessir kórar sungu vel.
Gayle, Irene og Faye, Finnssons
systurnar, 4—11 ára, sungu þessi lög:
„Fyrr var oft í koti kátt“ og „Tíðin
blíða lífi ljær.“
Kristín, Herdís, Ólöf og Lilja, John-
sons systurnar, á aldrinum frá 11—17
ára, sungu þrjú lög: „Sú rödd var svo
fögur“, „Hreðavatns-valsinn“ og
„Vögguljóð", undir laginu „All
Through the Night.“ I sambandi við
söng þessara systra skal þess getið, að
fyrir ekki löngu síðan hlustaði ég á
skemmtiskrá yfir TV-kerfið, sem heitir
„Happyland“, þar sem hinn vinsæli og
góði söngvari, Kerr Wilson skemmtir
oft, og heyrði ég þar þrjár systur syngja.
Þær sungu vel, en þegar ég bar þær í
huganum saman við söng systranna í
Nýja-íslandi, fann ég að Johnsons syst-
urnar stóðu hinum talsvert framar.
Það voru átta börn með framsögn í
Ijóði, og fórst þeim það svo vel, að ég
reyni ekki að útlista það með orðum,
því þau mundu ekki ná að túlka það
rétt. En í þess stað vil ég hvetja alla,
sem geta, að sannfærast um það sjálfir
með því að fara norður til Geysir og
hlusta á skemmtiskrána, sem verður
endurtekin, föstudagskvöldið 7. júní
næstkomandi.
Tvö systkini, Valdina og Jón Mart-
in, léku samspil á píanó og skemmtu
öllum ágætlega.
Framh. á 15. bls.