Eining - 01.01.1959, Blaðsíða 2

2
EINING
í
AFMÆLISHÓFIÐ
1 veizlusalnum.
Allt skal að einu miða hjá okkur bind-
indismönnum, eflingu menningar og
Vcixandi skilnings þjóðarinnar á þeirri
sjálfsögðu lífsvenju, að lifa algáðu lífi
og hrekja til fulls af höndum sér þann
skaðvald, sem einna mest tjón hefur
unnið þjóðinni um aldaraðir.
Sjálft afmælishófið var að vísu
skemmtilegur þáttur afmælishaldsins,
en hitt var þó markverðast, að þetta
75. ára afmæli Reglunnar á Islemdi varð
til þess að kynna þjóðinni allverulega
enn á ný hið margþætta starf Reglunnar.
Blöð og útvarp fluttu af þessu góðar
fréttir, og blöðin birtu auk þess ágætar
greinar og útvarpið flutti samfelda dag-
skrá kvöldið fyrir afmælisdaginn. Höfðu
þeir Stefán Ág. Kristjánsson, Einar
Bjömsson og Gunnar Dal tekið hana
saman, en flytjendur voru auk þessara,
stórtemplar, Benedikt S. Bjarklind,
Ólafur Þ. Kristjánsson, skólastj., frú
Sigþrúður Pétursdóttir, Indriði Indriða-
son, Ingimar Jóhannesson og söngkór
templara. Var þarna fluttur góður fróð-
leikur og áhrifaríkt efni.
Þá gaf Stórstúka íslands út snoturt
og vandað afmælisrit, myndskreytt og
fróðlegt. Hefur Indriði Indriðason, rit-

*
Höfundur kristninnar var kross-
festur. Lærisveinar hans voru hr jáð-
ir og hraktir. Þeim var varpað fyrir
villidýr, þeir voru krossfestir og
brenndir. Siðbótarmenn miðald-
anna sættu sömu kjörum. Braut-
ryðjendur vísinda og upplýsingar
voru ofsóttir og dæmdir til dauða.
Jafnvel svo seint sem á 19. öld báðu
þeir embættismenn í Englandi, sem
orðnir voru spillingunni samgrónir,
siðbótarmanninn John Wesley
blessaðan að lofa þeim að vera í
friði.
Þeim mönnum, sem krefjast þess,
að mega una í makindum við
nautnabikarinn, þótt á kostnað
annarra sé, mega græða á því að
verzla með voðan mesta — vopn
og eiturvörur, verzla með líf manna
og hamingju, græða á eymd og
ófarsæld annarra, að mega verzla
með heill einstaklinga og þjóða, —
þeim finnst ævinlega, að við bind-
indismenn, séum að skerða frjáls-
ræði þeirra, séum að ganga á rétt
þeirra, er við fordæmum forréttindi
þeirra, sem eru háskaleg.
Þegar Meistarinn rak prangar-
ana út úr helgidómi þjóðarinnar,
með þeim hörðu orðum, að þeir
hefðu gert hús Drottins að ræn-
ingjabæli, þá fannst þeim hann vera
að ganga á rétt þeirra. — Nei, segir
skáldið:
,,Sá kom ei í heiminn að rjúfa rétt,
sem ruddi musterið forðum.
Sé hneykslið á staðinn heilaga sett,
Guð hjálpi þeim lýðumog storðum".
(E. Ben.)
Áfengissalan er annað mesta
hneyksli menningarþjóða. Þetta
hneyksli grefur ekki sízt um sig í
lífi æskunnar og í lífi f jölskyldunn-
ar, og eru þetta ekki einmitt mikil-
vægustu helgidómar hvers þjóð-
' félags. Einmitt inn í þenna Edens
lund mannlífsins sníglast afvega-'
leiðandinn. Einmitt þar mælir fag-
urt hin fláráða höggormsstunga
áfengistízkunnar.
Á þessu 75 ára afmæli Reglunnar
á Islandi, mættum við nú, menn
hennar, einna helzt biðja herra vín-
garðsins, að senda til starfa menn,
sem með guðlegum innblæstri og
myndugleik hreinsa musteri þjóð-
lífsins og hrekja hneyksli hneyksl-
anna burt af heilögum stað. Þá
mundum við að vísu verðá þess
varir, að enn er ekki aldauður sá
andi, sem jafnan hefur ofsótt spá-
menn og alla þá, sem Drottinn send-
ir til þess að heyja heilagt stríð gegn
aldagamaalli villimennsku styrj-
alda og áfengisóvenju. Við mundum
þá sennilega verða að þola meiri
andblástur en smáskítlegt nart og
ódrengilegan róg, en við mundum
þá líka fá „endurlífgunartíma“, eitt-
hvað markvert mundi þá gerast og
stærri sigrar vinnast til blessunar
allri þjóðinni. Nú er þörfin mest á
mönnum, sem vilja lifa fyrir heill
þjóðarinnar, ekki fyrir eigin hag,
heldur velferð heildarinnar og kom-
andi kynslóða, lifa, fórna og jafnvel
deyja fyrir heill þjóðarinnar, ef þess
skyldi gerast þörf.
Trúin á mikinn tilgang lífsins og
andi mannkærleikans vakti upphaf-
lega Regluna til lífs. Þar var vitur-
lega lagður gnmdvöllur að alþjóð-
legu mannúðarstarfi, og í anda
mannkærleikans hefur Reglan
starfað um aldarskeið meðal þjóð-
anna og í 75 ár á íslandi, og um
eitt skeið var hún þjóðarvakning,
sem aldrei verður fullþökkuð, og
átti þá í fararbroddi ýmsa mætustu
menn þjóðarinnar. Gæfa Reglunnar
er grundvölluð á bjargi heilbrigðra
lífsskoðana. Hún mun því standa af
sér storma og flóðöldur upplausn-
artímabilsins, standa óhögguð og
halda áfram björgunarverkinu.

*
*