Eining - 01.01.1959, Page 11

EIN ING
11

in
acj,ci cj\
Og nú, Israel, hvers krefst drottinn, Guð þinn, af
þér nema þess, að þú óttist drottin, Guð þinn, og
gangir ávallt á hans vegum, og að þú elskir hann
og að þú þjónir drottni, Guði þínum, af öllu hjarta
þínu og af allri sálu þinni, með því að halda skip-
anir drottins og lög hans, þau er ég legg fyrir þig
í dag, og þér er fyrir beztu .... Því að drottinn,
Guð yðar, hann er Guð guðanna og drottinn
drottnanna, hinn mikli, voldugi og ógurlegi Guð,
sem eigi gerir sér mannamun og þiggur eigi mútur.
Hann rekur réttar munaðarleysingjans og ekkjunn-
ar og elskar útlendinginn, svo að hann gefur honum
fæði og klæði. Elskið því útlendinginn, því að þér
voruð sjálfir útlendingar í Egiptalandi. Drottin,
Guð þinn, skalt þú óttast, hann skalt þú dýrka, við
hann skalt þú halda þér fast og við nafn hans skalt
þú sverja. Hann er þinn lofstír og hann er þinn
Guð.
5. Mósebók 10, 12,13, 17-21.
Um þessi áramót væri sennilega enginn boð-
skapur til íslenzku þjóðarinnar veigameiri en þessi,
að ganga á vegum Guðs og þjóna honum af öllu
hjarta og allri sálu, og gæta vel alls réttlætis, sem
er hverjum manni og hverri þjóð ,,fyrir beztu,“
eins og þarna er sagt, því að enn gildir fyrirheitið,
að sé ríki Guðs leitað fyrst og fremst og það eflt á
meðal manna, muni allt annað veitast að auki, en
um þetta ,,allt annað“ gera þjóðirnar hávaða,
heyja styrjaldir, gleyma Guði sínum og bíða svo
hryllilega ósigra á öllum sviðum. — Gefi guð oss
hyggni og hjartalag til þess að velja um þessi ára-
mót veg farsældar og friðar, vegu Guðs.
FriObjörn Steinsson, bóksali á Akureyri. 1 húsi hans var fyrsta góO-
templarastúkan á lslandi stofnuO, og hann var einn áhugasamasti
stofnandi stúkunnar og frumherji reglunnar á lslandi.
Björn Pálsson,
verzlunarmaöur. Stórtemplar 1886. Fyrsti stórtemplar á lslandi.
A f m œ I i s I j ó ð
Sungið á sextugsafmœli barnast. Svövu
L A G : Þú, vorgyðja, svífur úr suðrænum geim.
Við myndum hér fylkingu’ af fullhugasveit
með framsóknar-vilja og mætti;
sem bræður og systur við bindum vor heit
með batnandi lífsvenju-hætti,
með sannleika’ að vopni, þá sigrast hver þraut,
því sækjum fram ótrauð á vorhugans braut.
Hvert blóm, sem að upp vex, er barn eins og við,
sem birtu og yls þarf að njóta;
og hvar, sem þið farið, þá leggið oss lið
svo lífsfylling megum við hljóta.
Frá kœrleikans mætti allt líf fær sitt Ijós
og litauðgi sína hver blómstrandi rós.
Og hvað er svo frjálst eins og fuglar á grein,
sín fagnandi vorljóð er syngja?
Og hvað er svo bjart eins og barnslundin hrein,
er bjöllurnar vonanna klingja
með sakleysi æskunnar, syngjandi vor,
og sólvermda krafta, með líf og með þor?
Ingþór Sigurbjörnsson.