Eining - 01.01.1959, Blaðsíða 3

E1 NI NG
3
Forsetahjónin,
herra Ásgeir Ásgeirsson og
frú Dóra Þórhallsdóttir.
höfundur tekið það saman, en formála
skrifar stórtemplar.
Laugardaginn 10. janúar — afmælis-
daginn — messaði fyrrverandi stór-
templar, Björn Magnússon, prófessor, í
dómkirkjunni. Ekki gat ríkisútvarpið
með nokkru móti sýnt þá rausn að út-
varpa þessari afmælismessu menningar-
félags, sem búið er að starfa í landinu í
75 ár og vinna þjóðinni ómetanlegt gagn
margvíslega. Beiðni um þetta var þver-
neitað og er slíkt jafn-furðulegt sem
ótrúlegt
Um kvöldið, kl. 6,30, hófst svo
afmælishófið með borðhaldi. I stuttu
ávarpi bauð stórtemplar velkomna hina
« tignu gesti, forsetahjónin og biskups-
hjónin, og aðra gesti. Borgarstjórinn
gat ekki komið því við að taka þátt í
samsætinu.
Aðalafmælisræðuna flutti Ólafur Þ.
Kristjánsson, en minni íslands Indriði
Indriðason, rithöfundur. Sagðist þeim
báðum prýðilega vel. Skemmtiatriði
voru þessi: Frú Guðrún Tómasdóttir
söng nokkur lög með undirleik Magnús-
ar Blöndal Jóhannssonar, og var þeim
♦ vel fagnað. Eitt lagið var eftir hinn unga
píanóleikara og varð söngkonan að
endurtaka það. — Sjö ungmeyjar úr
imgmennastúkunni Hálogalandi sungu
og Iéku á gítar nokkur alþýðulög, sem
ævinlega eru jafnhugþekk. Þá las Þór-
Ieifur Bjalmason, námstjóri og rithöf-
undur, skemmtilegan kafla úr óprentuðu
handriti, og var þetta hin bezta
skemmtun.
Stutt ávörp fluttu svo forsetinn, hr.
» Ásgeir Ásgeirsson, biskupinn, hr. Ás-
mundur Guðmundsson og forseti
Iþróttasambands Islands, Benedikt G.
Waage. Ávarp biskups er prentað á
öðrum stað í blaðinu. Stórtemplar bar
fram þakkir til allra, sem ræður höfðu
flutt og skemmt, þakkaði einnig gjafir,
sem stórstúkunni höfðu borizt, fagra
blómakörfu frá Elli- og hjúkrunarheim-
ilinu Grund og borðfána frá ÍSÍ, las
einnig allmörg heillaskeyti.
Veitingar voru myndarlegar, þrí-
rétta-málíð, sérlega ljúffengur og góður
matur og vel fram borinn. Pétur Daníels-
son hótelstj. sá um þenna þátt afmælis-
hófsins, sem ekki var með öllu vanda-
laus, sökum húsnæðisins. Hófið varð að
fara fram í gamla templarasalnum, sem
alltaf er vistlegur og góður, en meira og
þægilegra húsrúm hefði þó verið æski-
legt, en það var ófáanlegt, nema leyfð-
ar væri áfengisveitingar. Þannig er
félagsmenning okkar. Má furðulegt
heita, að Alþingi skuli fást til að semja
óheppilega áfengislöggjöf, aðeins til að
skapa gróðaveg nokkurra félagshúsa og
hótela, hversu mikið tjón sem það
veldur siðgæði og menningu þjóðarinn-
ar, en sú hlið er öllum ljós.
Að lokinni máltíð var kaffi drukkið í
loftsal hússins og að síðustu hófst dans-
inn.
Sunnud. 11. jan. var svo haldinn
mjög fjölmennur fundur stórstúkunnar,
klukkan 4,30. Þar fór fram stigveiting,
Indriði Indriðason flutti erindi og nokkr-
ir fleiri tóku til máls. Stórtemplar
stjómaði fundi. Frá einu var skýrt á
þessum fundi, sem ekki má þeygja yfir.
Frú Ragnhildur Þorvarðsdóttir, vara-
templar stórstúkunnar, skýrði frá því,
að nokkru fyrir jól hefði verið áformað
að gera áklæði á öll embættismannaborð
stórstúkunnar, 11 aðtölu, enáklæði þessi
eru þannig gerð, að þau nái utanum öll
borðin að framan og til beggja hliða
niður á gólf. Þau eru gerð úr völdum
dúkum og á þau saumað nafn stórstúk-
unnar, táknmyndir og nokkurt útflúr.
Allt er þetta mikil vinna, og nú fóru í
hönd allar jólaannirnar, en konumar
létu sér ekki bregða. Þær gegnu að
verki með sínum venjulega dugnaði.
Verkið var hafið 2. janúar, þá fyrst var
búið að fá allt efni, og 8. janúar var
verkinu lokið, unnið auðvitað af sumum
nótt og dag. Og nú skreyttu þessi áklæði
fundarsal stórstúkunnar. Fyrrv. stór
varatemplar, Sigþrúður Pétursdóttir,
hafði svo gefið hvítu blúndudúkana á
öll borðin. Þannig vinna konurnar. Þeirra
þáttur er slíkur, að hann má ekki koma
í skuggann og hann ber að þakka hið
bezta.
Allt var afmælishald Reglunnar 75
ára mjög ánægjulegt, með menningar-
brag og mjög til hvatningar alþjóð varð-
andi það menningarmál, sem er bar-
áttumál allra bindindismanna.
-----ooOoo-------
„Hver heimsótti þig i gaerkveldi, dóttir góð?"
spuðri faðirinn.
„Greta,” svaraði stúlkan. — „Skilaðu kveðju
minni til hennar og segðu henni,” sagði faðirinn,
„að hún hafi gleymt reykpípunni sinni.”
Biskupshjónin,
herra Ásmundur Guómundsson og
frú Steinunn Magnúsdóttir.
Myndin er tekin á vígsludegi biskups.
Ávarp biskups
Ég stend upp til þess að árna heilla
góðtemplarareglunni á íslandi á 75 ára
afmæli hennar. Væri hér um einstakling
að ræða, væri hann gamall orðinn, en
allt öðru máli er að gegna um þjóð-
lífshreyfingu. Hún er enn ung á þess-
um aldri. Þegar vér óskum hamingju
á afmælisdegi, horfum vér ekki aðeins
fram, heldur einnig yfir það, sem liðið
er, og samfögnum yfir því, sem áunnizt
hefur. Og hér er það mikið og margt,
eins og alkunnugt er, og of langt fyrir
mig að telja. En í nafni Þjóðkirkju Is-
lands vil ég þakka það og biðja, að
það megi verða sem ávaxtaríkast fyrir
siðmenningu þjóðarinnar.
Ég fagna því samstarfi, sem hefur átt
sér stað með góðtemplarareglunni og
og kirkjunni og á sér enn stað í ýmsum
greinum, enda byggir reglan einnig
fyrst og fremst á kristilegum grundvelli.
Ýmsir hinna ágætustu presta hafa verið
í brautryðjenda floltki reglunnar og eru
það enn í dag.
Frækomið, sem sáð var á Akureyri
þennan dag fyrir 75 árum, hefur sann-
arlega fallið í góðan jarðveg og borið
ávöxt að þrítugföldu, sextugföldu, og
hundraðföldu, og akur þess verið ísland
allt.
,,Af ávöxtum þeirra skuluð þér
þekkja þá“ er mælikvarðinn, sem
Kristur leggur á líf mannanna. Fyrir því
stendur nú góðtemplarareglan á Islandi
í björtu Ijósi, og hugsjón hennar blasir
við háleit og fögur.
Mér kemur í hug átakanleg og dýr-