Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2003, Page 169

167
Sigfús Blöndal og vasabœkur Björns M. Ólsens
Schevings án þess að getið sé um sérstakan landshluta. Á hinu sést að
orðið er fengið úr Suður-Múlasýslu. Talmálsdæmi eru nokkur og öll
úr Norður- eða Suður-Múlasýslu og er því notkunin að öllum líkind-
um staðbundin.
hnöra ‘hnerra’, hnöri ‘hnerri’. B1 merkir orðin „Af.“ Engin dæmi
voru um þau í Rm en eitt um nafnorðið hnörri og annað um sögnina
hnörra, bæði úr Austur-Skaftafellssýslu. Engin dæmi eru í Tm og er
frekari heimilda þörf. Hið fomlega sérhljóð -ö- í stofni er þekkt úr
öðmm orðum á austan- og suðaustanverðu landinu, t.d. í sögnunum
gróa, róa, núa, snúa (gröri, röri, nöri, snöri).
hræsi ‘halda á hræsi, halda á lofti’. Orðasambandið merkir B1 „Af.“ í
Tm er eitt dæmi um sambandið hafa á hrœsi af Borgarfirði eystri og
annað úr Lóni um að halda á hrœsi. Ekkert dæmi var um það í Rm.
Þótt talmálsdæmin bendi til Austurlands er þó frekari dæma þörf.
pússari ‘dufl’. B1 merkir orðið „Af.“ og segir það merkja iínubelg-
ur’. ÁBIM hefur elst dæmi frá 19. öld og er það sennilega úr vasabók-
inni. í Rm er aðeins dæmi úr íslenskum sjávarháttum Lúðvíks Krist-
jánssonar (1983:333) og er það af Austurlandi. Sama er að segja um
tvö dæmi í Tm og er orðið því líklega staðbundið.
slubbuveður ‘bleytuveður, súld’. B1 merkir orðið „Af.“ Af dæmum í
Tm sést að orðið er víða notað og er því ekki bundið við Austfirði.
Niðurstöður eru dregnar saman í töflu 6 og sýna að hér er erfiðara
en áður að sjá af heimildum hvort orðin séu í raun austfirsk.
Tafla 6: Austfirsk (?) orð sem Bjöm M. Ólsen hafði frá Jóhannesi
Daníelssyni
Dæmi ÍRm ÍTm Merk.staðfest Staðbundið
blína + + + ?
dreif + ?
dillublautur + + + +? frh.