Reykvíkingur - 04.07.1928, Blaðsíða 19

REYKVIKINGUR
243
1 humátt á eftir annari, og sá
hana gariga yf.ir komumegin, og
hvernig einkapjónn kom og
tók v.ið farangri heninar. Hina sá
ekkd — pað var sú, er fór á
^Vaterloo-stöðina — en ég hitti
Þflr náunga, sem ég pekki, og
sendi hanin á eftir henni, og harnn
Sa hana fara yf.ir komumegin."
.,Jæ]’a,“ sagði Dunbar, „petta er
^°tt. Þér eruð búintn að gera
reint fyrir yðar dyrum. Verið
Þér nú sælir.“
10. kafli.
Heimili Leroux i nýju ljósi.
Seinni hlutano pennah sama
hefði mátt sjá karlmann og
Venmann koma ut úr lestinni
ar flutt hafði fólkið, er komið
Qföi uieð ferjunni til Dover frá
rakklandi. Karlmaðurinn vaj
,of Jt
r °g myndarlegur, en pó að
. nn talaði ensku við kvenmann-
'nn °g talaði hana ágætlega, hefði
Q ýmsu mátt sjá að hann (var
^ukki. Þegar kvenmaðurinn, sem
tæPlega fertugur og sérlega
sf.. u8Pr. ók burt frá járnbrautar-
óöinni í bifreið, stóð hann með
^nttinn í hendinni, par til hún
r komin úr augsýn.
o au fðru sitt á- hvort hótel,
j ^ Þegar kvenmaðurinn var bú-
111 að iaga sjg dálítið til, lagði
hún
0f stað út í borgina
sögunni vikur nú aö Helenu
Kumberly. Hún siat heima hjá
sér og skrifaði, og pað duttut
tár niður á blaðið hjá henni. Svo
grét hún hljóðlega í fimm mín-
útur, en pá var hún búin að taka
akvörðun. Hún stóð upp, gekk
inn í svefnherberigi sitt, eyddi
par merkjum pess að hún hefði
verið að gráta, fór svo niður
stigann að hurðinni að íbúð Le-
roux og hringdi.
Vinnukonan Ferris kom til
dyra. Hún var kápuklædd og
með hatt, og við hlið hennar
parna í anddyrinu stóð kofort.
„Hvað er petta Ferris," sagði
Helena, „eruð pér að 'fara úr
vistinni ?“
„Já, ég er að fara. Og eldhús-
stúlkan líka,“ sagði Ferris og slð
til hnakkanum.
„En má Leroux missa ykkur
núna?“
„Það veit ég ekki, og mig varð-
ar ekkert um pað. Ég veit bara
að ég verð hér ekkf lengur.“
f pessu kom maður upp stig-
ann og ispurði hvort kofortin
væru til, en Helena gekk ínn og
klappaði á stofudyrnar hjá Le-
roux.
Leroux ansaði og Helena gekk
inn í stofuna. Þar var alt á tjá
og tundri eins og lögreglan hafði
skilið við, og Leroux var sjá'fur
úfinn og órakaöur.
„Hamingjan hjálpl okkur!“