Reykvíkingur - 27.09.1928, Blaðsíða 11

Reykvíkingur - 27.09.1928, Blaðsíða 11
RBYKVÍ KIN0UK 563 fitaði systur sinni Elinborgu sjö dögum fyrir aftökuna, er lýsír því hann er alveg búinn að sætta sig við það, sem frarn á að koma við hann. En eínkum var hann rólegur eftir að hann var búinn að vera til altaris sunnudaginn ivrir aftökuna. Er hann gekk þá i't úr kirkjunni, þá kvaddi hann söfnuðinn með heiliaöskum og á- fttinningum. Hann var vakinn kl. 8 m*org- uninn sem aftakan átti að fara, frani, og bað hann þá um leyfi að mega sofa enn nokkrar ínin- útur; var honum veitt það. En öður en hanin fúr af stað frá f'ingeyrum til aftökustaðarinis, þá kvaddi hann alt heimafólk mjög inniiega. — Skólaskip frá Chile (sem er Vastan á Suður-Ameriku, við kyriahaf) kom unr daginn til ^aupmannahafnar, og dvaldi þar n°kkra daga. ~ Hað er langt síðan atvinnu- Nysið í Danmörku heiir verið jafn ‘itið og nú. Það eru 36 þús. 'tbanna það nú. í fyrra um saniH; l‘yti voru alvinnulausir menn 47 Þúsundir. ~~ Ketilil sprakk um daginn í Sufubát, sem danski flotinn átti. (|ð þar einn herskyldur ungur maður bana. Gulu krumlurnar. ----- (Frh.) Það korn séx vel, að Max grun- aðt hvernig Kínverjinn myndi reyna hvbrt hann Lægi raunveru- lega í opiums-dái, því hann tók nú um hægxa augnalok hans og fletti því upp á fingur sér. En hann sá ekkert annað en hvitt því Max hafði áður ranghvolft í sér augunum. Svo taugastyrkur var Max, að hann lá gersamlegít sem dauðiur maður, þrátt fyrir raun þessa. Ho-PLn slepti augnalokinu og muldraði eitthvað fyrir munnú sér. Síðjan tók hann að rann'salca; tösku þá er Max hafði með sér, en að því búnu fór hann í alla vasana á fötum hans til þess að athuga hvort hann sæi nokkuð grunsamlegt. Síðan skoðaði hann merki klæðskerans, og loks at- hugjaði hann hvern hnapp út af fyrir sig, Hann blaðaði i va'sabök hans, taldi peningjana, sem voru í veski hans og athugaði hvaða nafn stæði að innanverðu á svita- iteiminni á hatti hans, og gerði þetta alt með þeirri nákvæimm að það vakti aðdáun leynilögreglu- mannsinis, sem heyrði nokkurn veginn hvað fram fór, en sumt sá hann út á milli augnaháranna. Að lokum snéri liann sér aftur að rúminu þar sem Max lá, en

x

Reykvíkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Reykvíkingur
https://timarit.is/publication/854

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.