Reykvíkingur - 27.09.1928, Blaðsíða 16

568
REYKVÍ
nokkuö. Næsta högg mitt kom
i haus henni og molaði hann.
Mátti segja að við slyppum vel,
pótt taísamt væri að tína farang-
ur okkar upp af fljótsbotninum,
og töf og fyrirhöfn væri að f>ví
að þurka hann og fatnað okkar.
Er því var lokið, héldum við á-
fram, og er degi tók að halla,
settumst við að við forkunnar-
fagurt stöðuvatn. Par var mikið
um andir og aðra fugia. En þar
voru líka önnur kvikindi — kró';ó-
dí:ar Bygð var parna \(ið vatnið,
og sagði mér maður efnn, er
parna átti heíma, að krókódíil
nÉg greip í skyndi ;ár, sem fiaut rétt lijá
mér, reiddi til höggs og lét paö bylja á
citursiöngunni."
ilNqUR
i t í
hefði skaðbitið fyrir sér kú,
hún kom niður að vatninu til pess
að drekka. Bað hann mig að
bauna á illpýði petta. Hét ég
honum pví og fór í fyrirsát nið-
ur við vatnið. Brátt kom einn
krókódíU í færi og skaut ég >
axlariið honum. Hann kafaði peg-
ar, en á blóðrák mátti sjá, að
hann var særður, enda var hann
skömmu seinna dreginn dauður
að landi. Fólkið parna hafði pá
trú, að ekki væri hægt að drei>a
krókódíi með kúlu, nema krit
væri borin á endann á henni, og
pess vegna trúðu Indverjarnir,
sem með okkur voru, ekki öðru,
én að ég hefði gert pað, úr pví
að mér tókst að drepa dýri’ð-
W, .
Villinaut.
Fólkið, sem bjó parna við vatn-
ið, sagði okkur að ekki iangt par
frá, n,ær fjölluniu'm, væri villinauta-
hjörð, og mundu pau samtals
vera um prjátíu. Viliinaiutin á
Ceylon eru bæði stærri og sterk-
ari en pau, sem tamiíi eru. Og
pótt mörgum kunni að pykja pað
ótrúlegt, pá er villinautaveiði
hættuiegri en fílaveiði.
Viilinaut pessi eru dökkgrá aö
lit. Þau eru gishærð mjög meðan
I>au eru ung, en verða skálduð
um allan skrokkinn, er pau eld-
ast. Hornin á peim eru gríðar-
lega stór, og háls og hnakki