Reykvíkingur - 27.09.1928, Blaðsíða 17

Reykvíkingur - 27.09.1928, Blaðsíða 17
REYKVIKINQUR 569 fn‘rra afar sterldegur. Um daga halda ^eni þau sig iiáiUDgt vatni eba ll’ og vaða þar svo djúpt að afla stendur annað en höfuðið úr. Þannig eru þau timunum Sat7,an. Það gera þau til að verj- flugum, og ef til vill líka hítangm. móti ekki fasri ta> ráðast þau í móti mamii. ,r er einkum illar viður- ^gnar, ef kálrar etu með fteim >1 er svipað um viilinaut og ^estar aðrar skepnur, að pau taka ' íds- er pau sjá mienn álengdar. 11 sé aftur á a flótti a^ns er líka pegar komið er fast Peim, þeim að óvörum; pano- I)að líka með fíla. I °kkur langað; mjög að komast natl0íi kynni við villinaut pessi, i , S)zt er við heyrðum, að í stór^Ínn' væiLI v'sí fveit griðar- I r ®ra^un8'ar meÖ gey.'ilegum ■'utn. Þeim, sem veiðiskap hfllCÍa saT skemtunar, [tykir nan ganian ag siíkum minja- SÞ'Pum. j? ^nnar fylgdarmaður okkar, cr a^'r' 10nd° hét, fór nú á hnotskóg k0 i( 'ta hjarðarinnar. Og er hann ha'11 atlur a^ áliðnum degi, gat u .ln sa8t okkur hvar hjörðin va“. úts Var 1 útjaðri skógarpyknis- við UPP1 uudir fjallinu. Lögðurn við 1111 ni Sta^’ var luudið, sem fúrum urn, líkast v'ðlendum skemtigarði: trjálundar her og par og sléttir grasveliir á milli. Veiðin hefst. Eftir klukkustuudar gang sáum við hjörðina greinilega í sjó'.anka Hún var á beit í ró og nœði fyrir framan skógarpykknið. Þar eð vindstaðan var göð, héldum við beint i áttina tii dýr- anna, en gættum pess pó jafnan að hafa afdrep af trjám eða smá- lundum, og koimunst við þann- ig í skotfæri. Við miðuðum allir á einn stærsta graðunginn. En er við vorum rétt að pví komnir að skjóta, urðum vjð fyrir pví slæma óhappi, að skolið reið óvart af hjá Fernando I sama vetfangi paut öl.l hjörðin i áttina til skóg- arpyknisims, sem var á að gizka tvö hundruð- metra undan, og var pegar horfin okkur sýn. líg parf ekki að lýsa peirri gremju, er petta vakti hjá okk- ur. Nú var úr pví tvennu að ráða, h.vort veiðiförinni skyldi haldíð á- fram, eða hvort snúa skyldi við. Sóliu var farin aÖ nálgast sjón- dcildarhringinn, en pó var pað ákveðið, að við skyldum lialda áfram að elta nautin, og var pað mest fyr'r áeggjan Fernandós, sem viidi fyrir hvcrn mun bæta fyrir yfirsjón sína. Sagði hann, að nautin rnundu ekki hafa langt farið, og reyndljst pað rétt að

x

Reykvíkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Reykvíkingur
https://timarit.is/publication/854

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.