Reykvíkingur - 27.09.1928, Qupperneq 20

572
REYKVIKINGUR
upp att klettaveggnum og sofn-
uðum fljótt, {jví við vorum
preyttlr orðnir.
Við sváfum fast um nót'ina og
liefðum ef til vlll sofið langt
fram á dag, ef ekkert hefði vak-
ið okkur. Pegar ég vaknaði og
hafði núið stýrurnar úr augum
mér, sá ég að tekið var að birta,
en í svipinn mundi ég ekki hvar
ég var staddur. Ég áttaði mig þó
brátt, og nú heyrðist aftur hljóð
{)að, er hafði vakið okkur. En
hljóðið var því líkast, að barið
væri saman steinum.
Pað hlutu að vera menn í nánd,
og við lögðum þegar af stað og
gengum á hljóðið. Eftir því, sem
við gengum lengra, varð hjjóðið
greinilegra, og brátt sáum við
rnanp, er sat og hjó til stein-
vopn, Það var ungur maður,
dökkbrúnn að lit og næstum nak-
'i-n,n. Það var sterklegur náungi,
en hár hans sem hékk niður fyrir
herðar, var úfið og tuskulegt.
Veddarnir.
Mér hafði verið sagt, að i þessu
héraði v-æri eitthvað dálítið af
Fjalla-Veddum, og vissi því hvers
konar náungi þetta mundi vera.
Pegar hann kom auga á okkur,
varð hann alveg steini lostinn.
Hann var í fyrstu dálítið smeikur
við okkur, en varð brátt rólegri,
er ég gaf honum dálítið af reyk-
tóbaki. Lét hann það þegar upp
í sig og tuggði það.
Fernando kunni nokkur orð 1
máli Veddanna og Veddinn kunni
nokkur orð í Singola mólinu, og
með þessu og berdiingmn gerð-
um við okkur skiljanlega Var
Veddinn þegar fús til að íylgja
okkur til félaga okkar. En fyrst
fyigdi hann okkur þangað, sem
voru fjórir karlmenn, tvær kon-
ur og nokkur börn af þjóð hans-
Pað \’ar undir helilisskúta einum,
að fóikþctta átti hpima Ég skipti
því, sem ég átti eftir af reyk-
tóbakin.u, . miLli lvarJmanranmia-
iJarna fengum við að drekka, en
matinn, sem o'rkur var boðW11'
þáðum við ekki, og voruim v'^
{)ó orðnir svangir. En okkur famst
hann ekki geðslegur. Við mundiúim
hafa þegið, ef þeir hefðu átt kjðt-
Veddarnir lifa í s\o.'a snráhoi1"
um, aðalilega hver fjö'skýlda nt
af fyrir sig. Hefur hver hó|H'r
sitt ákveðna svæði til veiða og
er ]>að aTar stórt. Varast aðrH
Veddahópar, að veiða á sviði
hinna. Veddarnir gengu áður a's
naktir, en nú er það orðinm sið"
ur hjá þeim að nota mittisský'
ur. •
Veddinn, er við fyrst fundum.
mdum, fylgdi okkur nú út ur
kóginum. Er við höiðuim gengú
m stund, heyrðum við skot, °S
ýtti það mjög fyrir því, að v1