Vera - 01.06.1992, Blaðsíða 11

RAUMAPRINSINN
hvernig er hann?
Hann verður að þola að ég sé
stundum á móti öllu sem hann
segir og þykja vænt um mig
þegar ég er leiðinleg. Auðvitað
þarf hann íyrst og fremst að
vera góður maður og ég tek
undir með pabba hans Pella
sigurvegara, sem sagði: Svo vil
ég fá kaffi í rúmið á hverjum
sunnudegi.
Ég trúi ekki á þennan
staðlaða draumaprins (fyrir
mig allavega), sem er yfirleitt
dregin upp mynd af í Glans-
tímaritum og sjónvarpi. Sá er
einhvers konar yfirborðslega
..greindur og graður maður",
eins og segir í síldartextanum
hans Valgeirs Guðjónssonar.
Sú „týpa“ sést gjarnan mynd-
uð í Boss fötum eða kæru-
leysislegum frítímalegum föt-
um, þó 100% i stíl, gelgreiddur
var hann kannski fyrir nokkr-
um árum, nú litgreindur og
eldist ekki. Hann hefur alltaf
„meikað það“ annað hvort í
listum, bisness eða þá í fylk-
ingarbrjósti hjá íjórflokkun-
um, þykist hafa vit fyrir þjóð-
inni og segir henni að hemja
þarfir sínar, meðan hann og
draumadísir hans vellta sér
uppúr gerviþörfunum.
Prinsinn minn hefur ekki
svo lítið sjálfstraust að hann
þurfi að hafa heila þjóð undir,
hvorki efnalega né kynferðis-
lega. Ég hef aldrei hrifist af
gjaldþrota týpunni sem nú er
vinsæl. Þeirra lækning væri að
vinna hjá ríkinu, þvi það er
seviráðning í listinni að lifa á
gjaldþrotamörkum, án þess að
verða gjaldþrota.
HVERNIG ER SPENNANDI,
RÓMANTÍSKUR MAÐUR?
Spennandi karlmaður ber
það ekki utaná sér endilega, í
stöðluðu útliti, finu stöðu-
tákni, kyntröllastælum eða
með dýrri bíltýpu sem er eins
og barnaleg framlenging af
silvercross barnavagninum
sem hann sat í sem barn. Oft
þegar ég hitti svoleiðis menn,
hugsa ég með mér: Hér er
líklega ekkert að hafa, hvar
ætli sé pláss fyrir mig í
hugarheimi hans úr þvi hann
er svona upptekinn af öllu
þessu dóti, hér er líklega bara
pláss fýrir puntudúkku, eða
landsfræga týpu sem fellur vel
að heildarmyndinni. Spenn-
andi karlmaður leynir á sér og
kemur á óvart við nánari
kynni. Ég vil geta notið mín
með honum yfir ýsutittinum á
mánudögum og verið róman-
tisk í hversdagsleikanum. Á
síðustu árum hefur hin róm-
antíska ímynd af parinu verið
mjög bundin við að ef maður
geri saman það sem borgara-
stéttin hefur efni á að gera
daglega, þá sé það rómantík.
Til dæmis að fara uppdressuð
á finan veitingastað, drekka
dýrasta rauðvinið við kertaljós
með nautasteik og horfast í
augu brosandi. í þessari
ímynd er búið að útiloka Dags-
brúnarmenn, B.S.R.B-ara,
B.H.M.R-ara og hluta af
einkageiranum frá þvi að
teljast rómantíska nema á
tyllidögum með visakortið á
lofti.
GAMALDAGS VERNDARI
Auðvitað er gaman að borða
úti og gera stundum það sem
borgarastéttin hefur komið á
sem hamingju, en prinsinn
minn er nú ekki prins fyrir
ekki neitt. Hann verður þvi að
þola bæði frosthörkur og
skammdegi og geta haldið
utanum mig og verndað mig
frá öllu illu, eins og draugum
og martröðum, vera skemmti-
legur stundum og ekki svo
geðillur að aðrir á heimilinu fái
ekki pláss til að vera geðvondir
eða í venjulegu skapi. Bara í
draumi er einhver svo sterkur
að hann geti verndað mann frá
öllu illu. Blessaður prinsinn
verður vist frekar að þola með
mér öll venjuleg vandræði sem
upp koma í lífinu eins og
veikindi og hallæri. Hann sér
svo auðvitað um að laga allt
sem bilar, hefur oft frumkvæði
að ýmsu og getur tekið af
skarið. Sonur minn sagði um
daginn þegar unglingsárin
birtust: Mamma, ég held að
hetja sé karlmaður sem leynir
þvi hve hann er hræddur. Ég
held að prinsinn og prinsessan
þurfi stundum að geta verið
hrædd saman.
HVAR ER SVO PRINSINN?
Sennilega er draumaprinsinn
ekki í launaflokki 147- sjötta
þrepi hjá B.H.M.R. með mér,
því þá væri hann búinn að
veslast upp. Sá ílokkur dugar
rétt fyrir kvennmannsfæði með
töluverðri aukavinnu hér og
þar. Sé hann í B.H.M.R. þá er
þetta matgrannur maður í efri
launaflokk og hefur helgað sig
menntamannsstarfinu af
köllun, þessi elska og hlýtur að
vera bæði svartsýnn og
þunglyndur á köflum, með
mikið umburðarlyndi, húmor
og bitlinga. Sé hann í einka-
geiranum að útfæra ameríska
drauminn, má hann stór vara
sig að taka ekki vinnuna fram
yfir mig. Hvar sem hann er,
þykir honum vænna um mig
en allt annað. □
Elísabet B. Bjarnadóttir
11