Ljósmæðrablaðið - 01.11.1934, Qupperneq 14

72
LJÖSMÆÐRABLAÐIÐ
að gera það á öllam vanfærum konum. Ekkert var hugs-
að um matarhæfi liennar cð aðhúnað. Hún er á fótum
og vinnur í lélegum kofa, þó hún sé yfirkomin af bjúg
og orðin hálfhlind. Bót var j)að, að læknirinn lét hana
leggjast, en ekki var forsögn hans um matarhæfið sem
glöggust. Þá liefði hann og átt að skoða konuna strax,
þó mannrolan teldi þess enga þörf. Að vísu fæddust börn-
in 12 mán. fvrir tímann, en samt er furðanlegt fyrir-
liyggjuleysi, að engin tuska skuli vera til á hörnin. Eitt-
Iivað hefði þó konan átt að eiga lii af ungbarnafötum,
því að 5 börn álti hún fyrir. Ekki er það heldur álit-
legt, er ljósmóðirin hindur um lækinn með skítugum
tvinna. Lítil forsjá var það og Iijá lækni, er liann hugs-
ar ekkert um legið og samdrátt þess, fyr en ætlar að
líða vfir konuna, þó hlóðrás væri yfirvofandi og slak-
ur samdráttur, eftir þessa miklu tæmingu. Þó tók út
yfir, er hann þaut af stað sjálfur, lil ])ess að sækja prest,
þegar mest lá við. Kynlegt virðist það og, að gefa börn-
unum romm, þótt Englendingar noti oft áfengi til lækn-
inga. Aftur sýndi læknirinn lofsverða uinhyggju fyrir
hörnunum, að útvega vermirúm, hjúkrunarstúlkur og:
móðurmjólk. Hefir all þetta átt líklega mestan þáttinn
í því, að öll hörnin lifðu. G. hl.
Útgefandi: Ljósmæðrafélag íslands.
Félagsprentsmiðjan.